«Οι εργαζόμενες μητέρες αντιμετωπίζουν τόσα πολλά»: Η Πρώτη Κυρία των HΠΑ, Jill Biden, μιλάει για τη μητρότητα σήμερα

Σε μια αποκλειστική συνέντευξη για το περιοδικό “Parents.com”, η σύζυγος του Προέδρου Joe Biden μίλησε σχετικά με τη δική της καριέρα, κι έδωσε τις συμβουλές της για τις εργαζόμενες μητέρες αλλά και για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στις ΗΠΑ για όλους τους εργαζόμενους γονείς.
Η Πρώτη Κυρία Dr Jill Biden, η πρώτη γυναίκα στη θέση της που διατηρεί την κανονική της δουλειά (ως καθηγήτρια Αγγλικών), γνωρίζει ότι για τις εργαζόμενες μητέρες, είναι πάντα ένας καθημερινός αγώνας. Αλλά αυτή και ο Πρόεδρος Τζόζεφ Μπάιντεν ανέλαβαν τα καθήκοντά τους κατά τη διάρκεια μιας μοναδικά απαιτητικής περιόδου, που έχει φτάσει τις εργαζόμενες μητέρες στα όριά τους. Στη συνέντευξή της αυτή, από την οποία σας μεταφέρουμε κάποια αποσπάσματα, μιλάει για τη δική της εμπειρία γονικής μέριμνας μικρών παιδιών, ενώ διδάσκει και παρακολουθεί μεταπτυχιακό – και τις αλλαγές που πρέπει να κάνει η χώρα της προκειμένου να υποστηρίξει τις εργαζόμενες οικογένειες.
Ποιο κομμάτι της ανατροφής των παιδιών ήταν αυτό που σας έδωσε χαρά και ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι;
Μου άρεσε πολύ να τα βλέπω να γίνονται οι δικοί τους χαρακτήρες – βλέποντάς τους να μεγαλώνουν και να αλλάζουν και να βρίσκουν τη θέση τους στον κόσμο. Πριν γίνετε γονέας, υποθέτετε ότι διαμορφώνετε τα παιδιά σας σε αυτό που θέλετε να είναι. Μόλις τα έχετε, βλέπετε ότι πολλά από αυτά προέρχονται από αυτούς. Μου αρέσει να βλέπω τον κόσμο μέσα από τα μάτια τους.

Όταν παντρευτήκαμε, δεν ήμουν προετοιμασμένη να μεγαλώσω αγόρια. Είμαι η μεγαλύτερη από πέντε κορίτσια. Και ο Beau και ο Hunter ήταν πραγματικά άγρια, ιδρωμένα, ακατάστατα αγόρια. Ένα απόγευμα, ήμουν στον επάνω όροφο όταν τους άκουσα να χτυπούν την μπροστινή πόρτα, φωνάζοντας, “Έλα να δούμε!” Έτρεξα κάτω και ο Beau κρατούσε ένα δίχτυ, ακτινοβολούσε. Κουλουριασμένο σε αυτό ήταν ένα φίδι. Έβαλα τις φωνές και έτρεξα.

Όταν ήρθε η κόρη μας, η Ashley, οι προτιμήσεις μας ήταν πιο ευθυγραμμισμένες. Αλλά ήταν επίσης τόσο πεισματάρα και παθιασμένη όσο και εγώ. Όταν ήταν στην εφηβεία, είχα τα αθλητικά μου κοντά στην πόρτα, ώστε να μπορώ να φεύγω για τρέξιμο όταν διαφωνούσαμε έντονα. Δεν είναι τυχαίο που έγινα μαραθωνοδρόμος.

Ποια είναι η συμβουλή σας για τις γυναίκες που έχουν φτάσει στα όρια της εξάντλησης;

Στο σχολείο μου, στη Βόρεια Βιρτζίνια, διδάσκω πολλές μητέρες. Όλες ασχολούνται με τόσα πολλά: δουλεύοντας, μερικές φορές περισσότερες από μία δουλειές, φροντίζοντας τα παιδιά και τα μέλη της οικογένειάς τους και προσπαθώντας να χειριστούν τη σχολική τους εργασία. Αυτό που τους λέω είναι ότι πρέπει να βρουν στιγμές για τον εαυτό τους. Πρέπει ναι. Εμείς οι μητέρες ξοδεύουμε τόσο πολύ χρόνο κι όλο αναρωτιόμαστε για τα πάντα – τουλάχιστον εγώ το έκανα. Χρειαζόμαστε χρόνο για να ηρεμήσουμε αυτές τις φωνές στο μυαλό μας.

Πώς σας υποστήριξε ο Πρόεδρος Μπάιντεν ως εργαζόμενη και μεταπτυχιακή μαμά;

Όλα στη ζωή κάνουν κύκλους, και όλοι παίρνουμε διαδοχικά, χρειαζόμαστε να λάβουμε και να προσφέρουμε υποστήριξη. Όταν παντρευτήκαμε, ο Joe ήξερε ότι πάντα ήθελα δύο πράγματα – έναν γάμο που να ήταν δυνατός και γεμάτος αγάπη και γέλια και μια καριέρα. Δεν με αγάπησε παρά τις φιλοδοξίες μου. Με αγαπούσε εξαιτίας αυτών.

Όταν χρειαζόμουν να γράψω μια εργασία, πήγαινε με τα παιδιά αλλού για να μου προσφέρει ένα ήσυχο σπίτι. Δεν περίμενε να εγκαταλείψω την καριέρα μου όταν έγινε αντιπρόεδρος ή τώρα. Το 2009, οι σύμβουλοί μου είπαν ότι ήταν τρελό να κάνω και τα δύο, αλλά ο Τζο είπε, «Φυσικά και έπρεπε».

Πείτε μας γιατί θα διατηρείτε την καθημερινή σας δουλειά ενώ υπηρετείτε ως Πρώτη Κυρία.

Το ωραίο με το να είσαι Πρώτη Κυρία είναι ότι μπορείς να το κάνεις με τον δικό σου τρόπο. Οι μαθητές μου με κρατάνε πάντα στη γη. Στην κυβέρνηση Ομπάμα-Μπάιντεν, μου θύμιζαν γιατί είχε σημασία το έργο μας. Ζούσα μεταξύ δύο κόσμων. Στον ένα, είχα ένα γραφείο με μαρμάρινες κολόνες και θέα στο Μνημείο της Ουάσιγκτον. Στο άλλο, είχα ένα θάλαμο με φωτογραφίες και ζωγραφιές στους τοίχους. Στο Λευκό Οίκο, θα συζητούσαμε πώς να κάνουμε τους ανθρώπους να επανακάμψουν μετά την ύφεση, πώς θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε τις οικογένειες που αγωνίζονται να πληρώσουν λογαριασμούς υγειονομικής περίθαλψης ή πώς να κάνουμε το κολέγιο πιο προσιτό. Τότε θα πήγαινα απέναντι στην πόλη και θα καθόμουν με τους μαθητές μου, οι οποίοι αντιμετώπιζαν αυτά τα θέματα κάθε μέρα. Και οι δύο ρόλοι με δίδαξαν τόσα πολλά, αλλά το να είμαι εκπαιδευτικός δεν είναι απλώς μια δουλειά για μένα. Είναι η κλήση μου.

See Also

Περνάμε υπέροχα διαβάζοντας Τα Χριστούγεννα του Δρακούλη

Γιατί η πανδημία προκάλεσε τόσο άδικο πλήγμα στις εργαζόμενες μητέρες;

Πολλές μητέρες δυσκολευόντουσαν να τα κάνουν όλα ήδη πριν από την πανδημία. Τώρα δεν μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο ενώ εργάζονται. Δεν υπάρχουν playdates για να εξοικονομήσουν ενέργεια. Έχασαν το δίκτυο οικογένειας και φίλων που μπορούσαν να τις βοηθήσουν. Και αναμένεται να επιβλέπουν την τηλεμάθηση κατά την τηλεργασία ή το κυνήγι εργασίας.

Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, συνάντησα μια μαμά με έναν γιο με αναπηρία. Η εξ αποστάσεως μάθησή του απαιτούσε περισσότερη επίβλεψη από ό,τι μπορούσε να του παράσχει ενώ εργαζόταν. Έβγαζε λιγότερα από τον σύζυγό της, οπότε, φυσικά, ήταν αυτή που εγκατέλειψε. Νομίζω ότι τέτοιες ιστορίες παίζουν σε πολλά σπίτια.

Τι θα λέγατε στις χιλιάδες γυναίκες που αγωνίζονται;

Ίσως έχετε φτιάξει μακαρόνια με τυρί για δείπνο πάρα πολλές φορές. Ίσως η ψυχραιμία σας είναι μικρότερη από το συνηθισμένο. Ίσως είστε πολύ κουρασμένες για να είστε η «διασκεδαστική μαμά». Αλλά αυτό είναι εντάξει. Δεν έχετε αποτύχει. Είστε δυνατές. Είστε ανθεκτικές. Και κάνετε ό,τι καλύτερο μπορείτε για να διατηρήσετε ευτυχισμένη την οικογένειά σας σε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές στην ιστορία. Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να το ξεπεράσουμε μαζί.