Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Ποίησης μιλήσαμε με την ποιήτρια (εκπαιδευτικό & μητέρα) Μαριγώ Αλεξοπούλου
Και την ανθολογία ποίησης για παιδιά «Ο γύρος του κόσμου με ποιήματα»
«Ο γύρος του χρόνου με ποιήματα» πώς γεννήθηκε η σκέψη και η ανάγκη για αυτή την ανθολογία;
Τα ποιήματα της ανθολογίας αντιπροσωπεύουν τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Η ιδέα προέκυψε κατόπιν της παρότρυνσης της Βάσως Παπαγεωργίου, της εκδότριας στις εκδόσεις Μεταίχμιο, η οποία μου ανέθεσε αυτό το εγχείρημα. Η ανθολογία, λοιπόν, περιορίζεται στο γύρισμα του χρόνου χωρίς να συνδέεται με τις κλασικές μέχρι τώρα ενότητες στις προϋπάρχουσες ανθολογίες (της ελληνικής φύσης, της πατρίδας μας κτλ). Προσπάθησα να επιλέξω ποιήματα των μεγάλων μας ποιητών ώστε τα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία να έρθουν σ’ επαφή, με τη βοήθεια ενός μεγάλου ενίοτε, με τους θησαυρούς της γλώσσας μας.
Ποιο ήταν το πρώτο ποίημα που διάβασες -και αγάπησες- ως παιδί;
Όταν ήμουν παιδί άκουγα πολλά ποιήματα από τη μητέρα μου τόσο των Ελλήνων ποιητών όσο και της λαϊκής μας παράδοσης. Θυμάμαι πως είχα διαβάσει στο αναγνωστικό το «Ντούκου ντούκου μηχανάκι» του Οδυσσέα Ελύτη και σιγοτραγουδούσα τους στίχους: “Πάμε στην Αγία Μαρίνα / με την όμορφη μπενζίνα”.
Πώς «συστήνεις» την ποίηση στα παιδιά: ως εκπαιδευτικός στους μαθητές σου αλλά και ως μητέρα στα παιδιά σου;
Η ποίηση λειτουργεί στην εκπαιδευτική διαδικασία και πολλές φορές ερήμην των παιδιών. Συχνά στην τάξη με τους μαθητές μου επεξεργαζόμαστε στίχους γνωστών ποιητών από τους οποίους προκύπτουν δικά τους ποιήματα. Τους εντυπωσιάζει αυτή η διαδικασία γιατί κατανοούν ότι υπάρχει ένα εργαστήρι σκέψης πίσω από αυτήν την τέχνη το οποίο μπορούν κι εκείνοι να επισκεφτούν ανά πάσα στιγμή. Με τα παιδιά μου από μικρά ανοίξαμε ένα δρόμο προς την ποίηση μέσα από τα παραμύθια, τα νανουρίσματα. Συχνά προσπαθούν και μόνα τους να επινοήσουν δικές τους μικρές ιστορίες που μοιάζουν με ποιήματα.
Ποιο ποίημα διάβασες πρώτη φορά στα παιδιά σου και ποιο είναι το αγαπημένο τους;
Το γιο μου, μωρό, τον νανούριζα με το τραγούδι “Μπλε η νύχτα, μπλε μαβί” σε στίχους της Παυλίνας Παμπούδη. Άλλαζα τους στίχους κάθε βράδυ και, έτσι προέκυψε υποσυνείδητα ο τίτλος της τελευταίας μου συλλογής με ποιήματα: “Το μπλε βιβλίο”. Το ποταμάκι του Ζαχαρία Παπαντωνίου, θυμάμαι, να αρέσει και στα δύο παιδιά μου και να το τραγουδάνε και να το δραματοποιούν.
Ένα ποίημα σου που αφιερώνεις στα παιδιά σου;
Το νανούρισμα, στη σελ. 23, της ανθολογίας το αφιερώνω στα παιδιά μου, ειδικά στην κόρη μου, την Μαρία.
Ένα ποίημα που σου έρχεται έντονα αυτές τις μέρες με όλα αυτά που ζούμε
Σκέφτομαι συχνά τους στίχους του Μανόλη Αναγνωστάκη: “Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις. / Να μην τις παίρνει ο άνεμος”. Θα ήθελα να τους αφιερώσω στον Σωτήρη Τσιόρδα που αγωνίζεται καθημερινά για να μας προστατεύσει.
Τι είναι ποίηση για σένα;
Ας ξαναγυρίσουμε στον ορισμό της ποίησης του Τάσου Λειβαδίτη:
Η ποίηση είναι σαν ν’ ανεβαίνεις μια φανταστική σκάλα, για να κόψεις ένα ρόδο αληθινό…
Τάσος Λειβαδίτης από τη συλλογή Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα
Πάντως οι συνθήκες αποδεικνύουν πόση παρηγοριά μπορούμε να αντλήσουμε από την ποίηση. Ας ξαναγυρίσουμε στις λέξεις. Εν αρχη ην ο λόγος.
Η ανθολογία ποίησης για παιδιά «Ο γύρος του κόσμου με ποιήματα» σε ανθολόγηση Μαριγώς Αλεξοπούλου και εικονογράφηση από τη Σάντρα Ελευθερίου κυκλοφορεί από τις εκδόεσεις Μεταίχμιο.
Περισσότερα για τη Μαριγώ Αλεξοπούλου εδώ
