Κακομαθαίνεις το παιδί σου; Κάνε στον εαυτό σου αυτές τις 4 ερωτήσεις

Γονείς, σας φαίνεται οικείο αυτό το σενάριο; Είστε στο μπακάλικο και το τετράχρονο παιδί σας αρχίζει να ουρλιάζει γιατί θέλετε να του αγοράσετε καραμέλες. Για πολλούς λόγους –κλαίει και στενοχωριέται, εσύ είσαι εξαντλημένος και ντροπιασμένος– παραδίνεσαι στις απαιτήσεις τους.

Κάπως έτσι μπορεί να μοιάζει η υπερβολική ανατροφή των παιδιών, λέει η Λόρεν Σίλβερς, παιδοψυχολόγος με έδρα την πολιτεία της Ουάσιγκτον, η οποία ειδικεύεται σε παιδιά με κοινωνικά προβλήματα και προβλήματα συμπεριφοράς. Είναι όταν ενδίδετε στις ιδιοτροπίες και τις επιθυμίες του παιδιού σας επειδή δεν θέλετε να το δείτε απογοητευμένο ή άβολο ή θέλετε να αποφύγετε τις συγκρούσεις.

Αυτό μπορεί να είναι επιβλαβές για την ανάπτυξη ενός παιδιού εάν γίνει ρουτίνα, λέει η Silvers. «Υπάρχουν πολλά αρνητικά αποτελέσματα που σχετίζονται με το υπερβολικό κανάκεμα, οτιδήποτε από την υπερβολική εξάρτηση από τους άλλους και την ανικανότητα να μάθεις απαραίτητα μαθήματα ζωής».

Έρευνες έχουν δείξει ότι αυτό το είδος γονικής μέριμνας σχετίζεται με παιδιά που έχουν χαμηλό αυτοέλεγχο, κοινωνικό άγχος, όπως φόβος απώλειας, γενικό άγχος, στρες και χαμηλή ικανοποίηση από τη ζωή, λέει ο Ming Cui, καθηγητής στο Τμήμα Ανθρώπινης Ανάπτυξης και Οικογενειακή Επιστήμη στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Φλόριντα. Από την άλλη πλευρά, λέει, τα παιδιά που έχουν βιώσει λιγότερο υπερβολικό κανάκεμα είναι πιο πιθανό να επιδείξουν «υψηλότερα επίπεδα συναισθηματικής ρύθμισης, καλύτερες δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων και ικανότητες αντιμετώπισης».

Λοιπόν, πώς θα καταλάβετε αν «κακομαθαίνετε» το παιδί σας; Και πώς να μεγαλώνετε το παιδί σας ώστε να γίνει ένας υγιής, ανεξάρτητος και υπεύθυνος ενήλικας; Οι Silvers και Cui μοιράζονται ένα τεστ 4 ερωτήσεων και χρήσιμες οδηγίες για τους γονείς –συμπεριλαμβανομένου του τρόπου έναρξης εφαρμογής νέων βασικών κανόνων στο σπίτι.

Τι είναι η «υπερβολική γονική μέριμνα»;

Σε αντίθεση με το κανάκεμα ενός παιδιού, το οποίο έχει να κάνει με την κάλυψη των αναγκών και των επιθυμιών του παιδιού για χάρη του παιδιού, το υπερβολικό κανάκεμα αφορά τον ενήλικα – ο φροντιστής «έχει κάποιο είδος ανάγκης ή δυσφορίας που προσπαθεί να μετριάσει, είτε είναι μέσα είτε όχι το συμφέρον [του παιδιού]», εξηγεί η Silvers.

Αυτή η μορφή γονικής μέριμνας έχει πολλές μορφές, προσθέτει. Οι ερευνητές έχουν εντοπίσει τρεις τύπους:

Υλική υπερβολή: Αυτό συμβαίνει όταν αποδέχεστε τις υλικές απαιτήσεις του παιδιού σας, όπως ένα παιχνίδι ή μια λιχουδιά. «Η δουλειά μας ως γονείς είναι να πούμε αρκετά “φτάνει” ή “αρκετά”», τονίζει η Silvers.

Σχεσιακή απόλαυση: Αυτό συμβαίνει όταν «οι γονείς τείνουν να κάνουν περισσότερα για τα παιδιά τους από όσα πραγματικά χρειάζονται τα παιδιά τους να κάνουν», εξηγεί η Silvers. «Οι γονείς υπερλειτουργούν και στη συνέχεια αναγκάζουν το παιδί να υπολειτουργεί». Ως αποτέλεσμα, τα παιδιά δεν μαθαίνουν αναπτυξιακά κατάλληλες εργασίες.

Δομική τέρψη: Αυτό συμβαίνει όταν οι γονείς αγωνίζονται να θέσουν και να επιβάλουν κανόνες, διασαφηνίζει η Silvers. «Στα παιδιά δεν αρέσουν οι κανόνες ή τα “όχι”, αλλά τους χρειάζονται. Πρέπει να μάθουν την αίσθηση της ευθύνης και να ξέρουν πού είναι τα όρια, ώστε να ξέρουν πού μπορούν να αισθάνονται ασφαλείς».

Ερωτήσεις για γονείς: «Το τεστ των τεσσάρων»

Οι γονείς μπορούν να προσδιορίσουν αν κακομαθαίνουν τα παιδιά τους κάνοντας το «The Test of Four», ένα σύνολο ερωτήσεων που αναπτύχθηκε από κοινού από τον αείμνηστο δάσκαλο και γονέα-εκπαιδευτή Jean Illsley Clarke. Ζητάει από τους γονείς να εξετάσουν τις σχέσεις τους με τα παιδιά τους.

Εάν απαντήσετε «ναι» σε οποιαδήποτε από αυτές τις ερωτήσεις, είναι ένα σημάδι ότι μπορεί να κακομαθαίνετε το παιδί σας, λέει η Silvers. Αυτό το τεστ μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παιδιά όλων των ηλικιών.

Οι πράξεις μου εμποδίζουν το παιδί μου να μάθει εργασίες που υποστηρίζουν την ανάπτυξή του;

Αυτή η ερώτηση επηρεάζει την ικανότητα του παιδιού σας να επιτύχει αναπτυξιακά ορόσημα κατάλληλα για την ηλικία του, λέει η Silvers. Εάν κάνετε εργασίες για τα παιδιά σας όπως «να ετοιμάζουν το μεσημεριανό τους γεύμα, να καθαρίζουν το δωμάτιό τους ή να δένουν τα παπούτσια τους» και είναι σε ηλικία που θα έπρεπε να μπορούν να κάνουν αυτά τα πράγματα μόνα τους, τότε τα εμποδίζετε από «την [ικανότητά τους να μαθαίνουν] νέες δεξιότητες ζωής».

Δίνω δυσανάλογο ποσό οικογενειακών πόρων σε ένα ή περισσότερα από τα παιδιά;

Εάν δίνετε περισσότερα χρήματα, χώρο, χρόνο, ενέργεια ή προσοχή στα παιδιά σας από ό,τι απαιτεί μια κατάσταση, «αυτό επιβαρύνει την οικογένεια και αφαιρεί από εκεί που μπορεί να χρειαστούν αυτοί οι πόροι», λέει η Silvers. Οι γονείς δεν πρέπει να χρεώνονται για να πληρώσουν για ένα παιχνίδι που δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά ή να περνούν όλο τον ελεύθερο χρόνο τους κάνοντας δραστηριότητες με επίκεντρο τα παιδιά μόνο και μόνο για να κρατήσουν το παιδί τους χαρούμενο.

Οι επιλογές που κάνω υπάρχουν για να ωφελήσουν περισσότερο εμένα, τον ενήλικα, παρά το παιδί;

«Αν υποχωρείτε [στο παιδί σας] για να είστε άνετοι και να κρατάτε τη μέρα να κυλά, τότε υπάρχει πρόβλημα με την υπερβολικό κανάκεμα», επισημαίνει η Silvers. Για παράδειγμα, να απομακρυνθείτε από τον διάδρομο παιχνιδιών σε ένα κατάστημα για να αποφύγετε τον πονοκέφαλο της ανάγκης να αντιμετωπίσετε ένα πιθανό ξέσπασμα. Ακόμα κι αν αυτό μπορεί να βοηθήσει τους γονείς να παραμείνουν ήρεμοι αυτή τη στιγμή, δεν εξυπηρετεί το παιδί μακροπρόθεσμα, προσθέτει. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν ότι το να μην τα έχουν όλα ή να μην περνάει το δικό τους είναι εντάξει.

Η συμπεριφορά του παιδιού δυνητικά βλάπτει τους άλλους, την κοινωνία ή τον πλανήτη με κάποιο τρόπο;

«Εάν επιτρέπετε στο παιδί σας να κάνει κάτι που είναι επιβλαβές, ασεβές ή προκλητικό ή παραβιάζει έναν κανόνα ή παραβιάζει τα δικαιώματα κάποιου άλλου, αυτό είναι σημάδι ότι υπάρχει υπερβολικό κανάκεμα», εξηγεί η Silvers. Αυτό περιλαμβάνει το να πετά σκουπίδια στο έδαφος ή να θέλει το μεγαλύτερο κομμάτι τούρτας σε μια συγκέντρωση γενεθλίων. Τα παιδιά πρέπει να καταλάβουν ότι έχουν την ευθύνη να συμπεριφέρονται σωστά.

Σπάζοντας τον κύκλο του υπερβολικού κανακέματος

Εάν είπατε ναι σε μία ή περισσότερες από αυτές τις ερωτήσεις, δείτε τι μπορείτε να κάνετε για να θέσετε όρια με το παιδί σας και να τα ετοιμάσετε για συναισθηματική ανάπτυξη και ανεξαρτησία.

Μάθε να λες «όχι»

Διαλέξτε μια περιοχή όπου μπορεί να κακομαθαίνετε το παιδί σας και πείτε «όχι», συμβουλεύει η Silvers. Για παράδειγμα, αν συνήθως αφήνετε το παιδί σας να την γλιτώνει με τις δουλειές του, όπως το να φορτώνει το πλυντήριο πιάτων μετά το δείπνο, επειδή γκρινιάζει γι’ αυτό, δοκιμάστε μια νέα προσέγγιση.

Την επόμενη φορά που θα ρωτήσουν αν μπορούν να πλύνουν τα πιάτα αργότερα (που για ορισμένα παιδιά μπορεί να είναι ο κωδικός «δεν μπορείς να το κάνεις;») πες «όχι». Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν πώς να συνεισφέρουν στο νοικοκυριό τους — και λίγη ευθύνη είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να τονωθεί η αυτοεκτίμηση ενός παιδιού. Το παιχνίδι στον υπολογιστή που ήθελαν να παίξουν πρώτο θα τους περιμένει αφού τελειώσουν τα πιάτα.

Όταν λέτε «όχι», φροντίστε να μείνετε πιστοί. Αυτό χτίζει εμπιστοσύνη και δείχνει στα παιδιά ότι εννοείτε αυτό που λέτε.

See Also

Όσο πιο θερμοί και υποστηρικτικοί είστε ως γονείς τόσο πιο υγιές θα μεγαλώνει το παιδί

Κάντε αλλαγές σιγά σιγά

Μην αλλάζετε όλους τους κανόνες από τη μια μέρα στην άλλη, λέει ο Silvers.

Εάν το κάνετε, προειδοποιεί, «δεν πρόκειται να αντιδράσουν ευνοϊκά. Θα υπάρξει μια μεγάλη συναισθηματική αντίδραση εάν ξαφνικά τα πράγματα μεταβούν σε κάτι εντελώς διαφορετικό».

Ακολούθησε έναν νέο κανόνα ή αγγαρεία σταδιακά, λέει η Silvers. Για παράδειγμα, αν πείτε στο παιδί σας ότι θέλετε να είναι υπεύθυνο για τη συσκευασία του γεύματός του, βοηθήστε το τις πρώτες εβδομάδες. Μπορείτε να πείτε, «Θα σου φτιάξω το σάντουιτς για [να το βάλεις στο μεσημεριανό σου κουτί], συσκευάζεις τα φρούτα σου», προτείνει. Μετά από λίγες μέρες, μπορεί να αρχίσετε να απλώνετε τα υλικά για να συναρμολογήσουν το δικό τους σάντουιτς. Πριν το καταλάβετε, θα τα μαζέψουν μόνοι τους.

Δώστε στα παιδιά χώρο να μάθουν και να αναπτυχθούν

Επιτρέψτε στο παιδί σας να κάνει πράγματα λανθασμένα για να μπορέσει να μάθει από αυτά, λέει η Silvers. Το παιδί σας μπορεί να μην είναι εξαιρετικό στο να φτιάχνει το δικό του σάντουιτς την πρώτη φορά, αλλά έτσι μαθαίνουν τα παιδιά.

Αν και μπορεί να είναι ευκολότερο και πιο γρήγορο για εσάς να κάνετε εργασίες για το παιδί σας χωρίς τη βοήθειά του, όπως να μαζεύετε τα παιχνίδια του μετά το παιχνίδι, η Silvers τονίζει ότι αυτό διδάσκει στα παιδιά ότι οι γονείς ή οι φροντιστές θα κάνουν απλώς πράγματα για αυτά. Τους λέει, «Μπορώ να κάνω χάος και δεν χρειάζεται να το καθαρίσω. Η μαμά θα φροντίσει να έχω όλα όσα χρειάζομαι».

Και δεν προετοιμάζει τα παιδιά μας για την πραγματική ζωή. «Στον πραγματικό κόσμο, δεν είστε εκεί για να παραλάβετε τα πράγματά τους ή να βεβαιωθείτε ότι έχουν όλα τα υπάρχοντά τους. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να αφιερώσουμε χρόνο για να διδάξουμε τα παιδιά μας», εξηγεί η Silvers.

Βοηθήστε τα παιδιά να κερδίσουν αυτό που θέλουν

Πώς πρέπει λοιπόν οι φροντιστές να αντιμετωπίσουν ένα παιδί που απαιτεί, ας πούμε, επιδόρπιο κάθε βράδυ ή επιπλέον χρόνο στην οθόνη;

Η Silvers λέει ότι αυτή είναι η τέλεια ευκαιρία να τα διδάξετε πώς να κερδίζουν αυτό που θέλουν. Ακριβώς όπως οι γονείς πρέπει να εργάζονται και να εξοικονομούν χρήματα για να πληρώνουν πράγματα, τα παιδιά πρέπει επίσης να καταβάλλουν λίγη προσπάθεια.

Ας υποθέσουμε ότι βρίσκεστε στο κατάστημα παιχνιδιών και το παιδί σας θέλει πραγματικά ένα νέο σετ Lego, αλλά είναι ακριβό — πάνω από 150 $. Προς το παρόν, μπορείτε να πείτε, «αυτό μοιάζει με ένα πολύ ωραίο παιχνίδι. Ας το συζητήσουμε μόλις φτάσουμε στο σπίτι», λέει η Silvers.

Στη συνέχεια, μπορείτε να κάνετε ένα σχέδιο με το παιδί σας για να το βοηθήσετε να κερδίσει αυτό το παιχνίδι. Ίσως δημιουργήσετε ένα γράφημα με αυτοκόλλητα ή δημιουργήσετε έναν κουμπαρά για να παρακολουθείτε πότε κάνουν μια καλή πράξη ή ολοκληρώνουν μια αγγαρεία, όπως το να βγάζουν τα σκουπίδια. Όταν φτάσουν σε όποιον στόχο συμφωνήσατε και οι δύο, τότε μπορούν να πάρουν το παιχνίδι τους.