«Δεν με ενδιαφέρει να μεγαλώσω ένα γλυκό κοριτσάκι, αλλά μια δυνατή, γεμάτη αυτοπεποίθηση γυναίκα.

Μεγάλωσα στον αμερικανικό Νότο, όπου οι γονείς μου μου έμαθαν να λέω «μάλιστα, κυρία» και «όχι, κύριε». Μου δίδαξαν πώς να σέβομαι τους μεγαλύτερούς μου και να είμαι ευγενική. Οι άνθρωποι στο Νότο είναι απίστευτα καλοί, ο Θεός να τους έχει καλά. Τουλάχιστον στην επιφάνεια.

Μεγαλώνοντας, κάθε γυναίκα που γνώριζα μου έλεγε να «είμαι γλυκιά», κι εγώ πάσχιζα να συμμορφωθώ. Αν έμπλεκα σε καβγάδες με τα αδέρφια μου, η μαμά μου μού έλεγε «να είσαι γλυκιά». Αν έλεγα μια «κακιά» λέξη στο σχολείο, η δασκάλα μου μού έλεγε «να είσαι γλυκιά». Καθώς μεγάλωνα και άρχισα να διαφωνώ για πολιτικά θέματα με την οικογένειά μου, οι τρομοκρατημένοι συγγενείς μου προσπαθούσαν να μου περάσουν το εξής μήνυμα: «Να θυμάσαι να είσαι γλυκιά, Μαίρη!».

Πλέον, ως μητέρα κι εγώ, επιλέγω ποιες εμπειρίες ζωής θα ήθελα να κληροδοτήσω στα παιδιά μου. Αλλά θέλω να είμαι ειλικρινής: Θα εξαγριωθώ αν κάποιος πει στην κόρη μου «να είναι γλυκιά».

Γιατί, βλέπετε, κάποιες φορές στη ζωή μου η γλυκύτητα δεν μου βγήκε σε καλό. Έβαλε σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή μου.

Χτες, ενώ περίμενα στην καφετέρια να παραλάβω τον καφέ μου, πρόσεξα δύο κορίτσια που κάθονταν σε ένα κοντινό τραπέζι φορώντας τα ακουστικά τους και με τους φορητούς υπολογιστές τους ανοιχτούς μπροστά τους. Ήταν ξεκάθαρο ότι προσπαθούσαν να δουλέψουν, αλλά αυτό δεν αποθάρρυνε έναν άντρα στα σαράντα-κάτι να σύρει την καρέκλα του κοντά τους, απρόσκλητος. Καθώς τους έπιασε κουβέντα, τα κορίτσια αντάλλαξαν ένα βλέμμα που δεν χρειάζεται να περιγράψω: το ξέρουν όλες οι γυναίκες του κόσμου.

Φαντάστηκα ότι εκείνα τα κορίτσια θα του ζητούσαν να ξεκουμπιστεί. Αντιθέτως, έβγαλαν τα ακουστικά τους και φόρεσαν από ένα ψεύτικο χαμόγελο. Ξόδεψαν μίση ώρα κουνώντας το κεφάλι τους σαν να ενδιαφέρονταν στ’ αλήθεια για ό,τι τους έλεγε εκείνος ο βλάκας.

Προτού γίνω μητέρα, μπροστά σε μια τέτοια σκηνή θα σκεφτόμουν: «Ξέρω. Τα έχω περάσει!».

Αλλά χτες, το αίμα μου ανέβηκε στο κεφάλι, βλέποντας πώς αυτός ο άντρας εισέβαλε στον προσωπικό τους χώρο. Πώς άρχισε να τους κάνει ερωτήσεις για τα μαθήματά τους, για το προφίλ τους στα social media και για τα σχέδια που είχαν για το Σαββατοκύριακο. Γιατί; Επειδή τα δύο κορίτσια ήταν ξεκάθαρο ότι ένιωθαν πολύ άβολα.

Όμως ήταν υπερβολικά καλά μαζί του.

Μαθαίνουμε στις κόρες μας πώς να είναι δεκτικές. Η κοινωνία επιβραβεύει τα «μικρά, γλυκά κοριτσάκια» γιατί είναι εύκολο να τα χειριστεί κάποιος. Προς όφελός τους; Δεν νομίζω.

Ας αναρωτηθούμε το εξής: Έχετε βρεθεί ποτέ σε μια αμήχανη κατάσταση απλώς και μόνο για να μην «πληγώσετε τα συναισθήματα κάποιου»; Έχετε βάλει ποτέ σε δεύτερη μοίρα τα δικά σας συναισθήματα, μόνο και μόνο για να αποφύγετε τη σύγκρουση; Και το κάνατε επειδή πιστεύατε ότι αυτό ήταν το σωστό;

Εγώ σίγουρα ναι. Αλλά για το καλό της κόρης μου, θέλω να αλλάξω την κατάσταση.

Βλέποντας εκείνα τα κορίτσια να στριφογυρνούν νευρικά στις καρέκλες του, άρχισα να ανησυχώ για το μέλλον της κόρης μου. Εγώ μεγαλώνω ένα κορίτσι που μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του; Είναι μόλις 18 μηνών, και ήδη έχω πιάσει τον εαυτό μου να την προτρέπει να είναι καλό κορίτσι όταν λέει στον αδερφό της «όχι».

Όχι πια όμως.

Στο σπίτι μας υπάρχει μια καινούρια φιλοσοφία και σας θερμοπαρακαλώ να την ασπαστείτε κι εσείς.

Να είστε ευγενικές, αλλά όχι χαριτωμένες.

See Also

Όσο πιο θερμοί και υποστηρικτικοί είστε ως γονείς τόσο πιο υγιές θα μεγαλώνει το παιδί

Η διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα δύο είναι ζήτημα ζωής και θανάτου σε κάποιες περιστάσεις. Ένα κορίτσι μπορεί να πει «όχι» χωρίς να χάσει την ευγένειά του. Δεν είναι αγένεια να πείτε σε κάποιον «Με συγχωρείτε, αλλά δεν μπορείτε να καθίσετε εδώ. Αυτή τη στιγμή εργάζομαι». Δεν είναι αγένεια να πείτε στο σύντροφό σας «σταμάτα!» όταν νιώθετε ότι ξεπερνάει ένα όριο. Ίσως αυτό να μην αρέσει σε κάποιους. Ίσως να μη γίνει δεκτό με όμορφο τρόπο. Αλλά τι σας νοιάζει;

Δεν θέλω η κόρη μου να είναι «γλυκιά» σε βάρος της. Δεν θέλω η καλοσύνη της να γίνει απειλή για την ασφάλεια, την άνεση και την ευτυχία της.

Πλέον, με το σύζυγό μου δεν επιπλήττουμε την κόρη μας που φωνάζει «όχι». Υπενθυμίζουμε στα παιδιά μας ότι πρέπει να είναι ευγενικά, σύμφωνοι. Αλλά στο σπίτι μας, δεν είναι απαραίτητο να είναι και χαριτωμένα.

Δεν με ενδιαφέρει να μεγαλώσω ένα γλυκό κοριτσάκι, αλλά μια δυνατή, γεμάτη αυτοπεποίθηση γυναίκα.

I don’t want my daughter to be sweet at her own expense. At the threat of her own comfort, safety and happiness.

Δεν με πειράζει αν κάποιοι αποκαλέσουν στο μέλλον την κόρη μου «σκύλα» μόνο και μόνο επειδή υπερασπίστηκε τον εαυτό της. Θέλω να είναι σε θέση να βάζει τα όριά της και να παραμένει πιστή σε αυτά, χωρίς να αισθάνεται τύψεις. Αν, τώρα, γίνει μια δυνατή γυναίκα, με έντονη προσωπικότητα, που λέει στους γλοιώδεις τύπους να «ξεκουμπιστούν» και τσακώνεται για πολιτικά θέματα με την οικογένειά της… είμαι πρόθυμη να το ρισκάρω.

Βασικά, θα νιώσω περήφανη για εκείνη.