Για να μην είναι η τελειομανία εμπόδιο επιτυχίας για τα παιδιά σας, μια ψυχολόγος μοιράζεται τη Νο 1 λύση για γονείς
Πώς να βοηθήσετε παιδιά με τάσεις τελειομανίας να πετύχουν χωρίς έξτρα ψυχικό βάρος
Η προσπάθεια για την τελειότητα μπορεί να φαίνεται θετικό χαρακτηριστικό, τόσο για τα παιδιά όσο και για τους ενήλικες. Ωστόσο η τελειομανία είναι πιο πιθανό να μη βοηθήσει τα παιδιά σας να γίνουν επιτυχημένοι ενήλικες, σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες – ενώ αντίθετα αποτελεί έναν παράγοντας που συμβάλλει σε ζητήματα ψυχικής υγείας, όπως το άγχος και η χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Ο λόγος: Τα παιδιά με τάσεις τελειομανίας ασκούν συνήθως εξαιρετική αυτοκριτική σε βαθμό να είναι επικριτικά προς τον εαυτό τους και πιθανόν να υποφέρουν από άγχος για την πιθανότητα να κάνουν λάθη σε οποιαδήποτε πτυχή της ζωής τους, από σχολικά προγράμματα μέχρι αθλήματα, λέει η Allison Butler, καθηγήτρια ψυχολογίας και διευθύντρια του Innovation and Πρόγραμμα Design Experience for All στο Πανεπιστήμιο Bryant.
«Η τελειομανία είναι βασικά το να έχεις υπερβολικά υψηλά πρότυπα για τον εαυτό σου ή να μην αντιλαμβάνεσαι τις εξωτερικές πιέσεις προκειμένου να ευχαριστήσεις τους άλλους ώστε να σε θεωρούν ως τέλειο και άψογο», εξηγεί.
Η συμβουλή της για τους γονείς των τελειομανών παιδιών: «Βοηθήστε τα παιδιά σας να επαναπροσδιορίσουν πώς σκέφτονται για τα λάθη. Το να μάθεις να αποδέχεσαι τα λάθη και να τα βλέπεις ως ευκαιρίες μάθησης μπορεί να βοηθήσει να μην γίνουν αυτά τα λάθη η πηγή πρόσθετου άγχους ή κατάθλιψης», τονίζει.
«Ένα παιδί με τάσεις τελειομανίας προσπαθεί να είναι αποτελεσματικό, επιτυχημένο [και] να τα πηγαίνει καλά… Μπορεί ωστόσο να είναι πιο σίγουρο για αυτό το επιθυμητό αποτέλεσμα εάν έχει δοκιμαστεί, αν έχει μάθει να δέχεται ανατροφοδότηση και δεν φοβάται τα λάθη», υποστηρίζει η Butler.
Επαναπροσδιορίστε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τα λάθη και τα σχόλια
Στα μαθήματά της, η Butler διδάσκει «σχεδιαστική σκέψη», μια μεθοδολογία για την επίλυση προβλημάτων ή τη δημιουργία ιδεών. Περιλαμβάνει την έρευνα των πιθανών προβλημάτων, τον καταιγισμό ιδεών και την αναζήτηση κριτικών σχολίων για να ενισχύσουν αυτές τις λύσεις πριν τις εφαρμόσουν.
«Αυτή είναι μια μεθοδολογία που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον τρόπο που φανταζόμουν ότι ένας τελειομανής θα ήθελε να εργαστεί», εξηγεί η Butler. «Ένας τελειομανής θα ήθελε να τα έχει όλα σωστά πριν προσκαλέσει κανέναν να έρθει να δει τη λύση του».
Οι γονείς μπορούν εύκολα να χρησιμοποιήσουν έννοιες από τη σχεδιαστική σκέψη για να βοηθήσουν τα παιδιά τους να έχουν λιγότερο άγχος για πιθανά λάθη, προτείνει. Μπορείτε να ομαλοποιήσετε τη διαδικασία αντιμετώπισης πιθανών προβλημάτων ή ακόμα και λαθών συζητώντας πρότζεκτ και εργασίες στα οποία εργάζεστε και, όταν χρειάζεται, ζητώντας τη γνώμη του παιδιού σας για το τι έχετε κάνει μέχρι τώρα και πώς να λύσετε τυχόν προβλήματα.
Η Butler προτείνει επίσης να μιλήσετε ανοιχτά με το παιδί σας για τα λάθη που έχετε κάνει –είτε στη δουλειά είτε σε έργα στο σπίτι– και πώς μάθατε από αυτά και προχωρήσατε.
Κάντε τη διαδικασία ανατροφοδότησης διασκεδαστική
Δείξτε στο παιδί σας ότι η διαδικασία αναζήτησης ανατροφοδότησης, ώστε να μπορέσετε να τελειοποιήσετε την ιδέα ή το έργο σας, μπορεί να είναι διασκεδαστική, υποστηρίζει η Butler.
Την επόμενη φορά που θέλουν να επανασχεδιάσουν ή να αναδιατάξουν το δωμάτιό τους, για παράδειγμα, μπορείτε να τους ζητήσετε να σημειώσουν πρώτα τις ιδέες τους. Αν τους αρέσει να ζωγραφίζουν, ζητήστε τους να σχεδιάσουν την κρεβατοκάμαρα των ονείρων τους. Εάν είναι χαρισματικοί ομιλητές, δώστε τους ένα βήμα ώστε να μπορούν να κάνουν μια παρουσίαση στην υπόλοιπη οικογένεια. Θα δημιουργήσει μια ευκαιρία για εποικοδομητική ανατροφοδότηση προτού κάποιος εμφανίσει δοχεία μπογιάς ή μετακινήσει βαριά έπιπλα.
Η εκμάθηση της αποδοχής και της εφαρμογής ανατροφοδότησης μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να εργαστούν καλύτερα και σε ομαδικά περιβάλλοντα – μια σημαντική μελλοντική επαγγελματική δεξιότητα που θα τα βοηθήσει να δεθούν με τους συνομηλίκους.
«Όταν συνέρχεσαι με μια ομάδα για να πετύχεις κάτι, νιώθεις πραγματικά συνδεδεμένος με εκείνους τους ανθρώπους με τους οποίους έχεις συνεργαστεί», εξηγεί η Butler. «Σε αυτή την εποχή, που ανησυχούμε πολύ για την ψυχική υγεία των νέων, όταν μπορούμε να τους δώσουμε μια κοινή εμπειρία, πού δραστηριοποιούνται, πού συνεργάζονται και δεν βρίσκονται πίσω από τις οθόνες… αυτό πραγματικά χτίζει την κοινότητα».