Γιατί θέλουμε να «φάμε» το μωρό μας από την πολλή αγάπη;
Αυτή η παρόρμηση πηγάζει από έναν εξελικτικό μηχανισμό της μαμάς, όπως έχουν δείξει επιστημονικές έρευνες.
Και ποια μαμά δεν θέλει να δαγκώσει τα στρουμπουλά ποδαράκια του μωρού της; Μάλλον όλες μας το θέλουμε. Γιατί όμως έχουμε αυτή την παρόρμηση; Μήπως στην πραγματικότητα προέρχεται από κάποιο βίαιο ένστικτο, που καλό θα ήταν να καταπνίξουμε;
Κάθε άλλο, σύμφωνα με την επιστήμη. Η συγκεκριμένη τάση απορρέει από έναν εξελικτικό μηχανισμό που βοηθάει στον έλεγχο του στρες της μαμάς, ενώ ταυτόχρονα ενδέχεται να συμβάλλει στην καλλιέργεια του δεσμού της με το μωρό.
Όπως έχουν αποδείξει διάφορα πειράματα, η αυθόρμητη αντίδρασή μας μπροστά σε ένα πλασματάκι με χαριτωμένα χαρακτηριστικά (π.χ. μαγουλάκια και στρογγυλό πρόσωπο), τα οποία συναντάμε σε βρέφη αλλά και στα μωρά ζώων, είναι να το φροντίσουμε και να το προστατεύσουμε από τους κινδύνους.
Επιπλέον όμως, το θέαμα ενός μωρού μας βγάζει μια επιθετική αντίδραση, δηλαδή το να θέλουμε να το «δαγκώσουμε», που φαινομενικά έρχεται σε αντίθεση με τα παραπάνω.
Όπως έχουν παρατηρήσει οι επιστήμονες, η τελευταία συμπεριφορά ανακουφίζει τη μητέρα από το στρες που της προκαλούν τα έντονα συναισθήματα, έστω και αν αυτά δεν είναι αρνητικά αλλά πρόκειται για την καταιγιστική αγάπη που νιώθει για το μωρό της. «Είτε είμαστε πολύ χαρούμενοι είτε ιδιαίτερα κακοδιάθετοι απελευθερώνονται οι ορμόνες του στρες που επιβαρύνουν τον οργανισμό. Για να ελέγξουμε αυτά τα συναισθήματα και να αποκαταστήσουμε τη συναισθηματική ισορροπία, πρέπει να εκτονώσουμε το στρες μέσα π.χ. από μια επιθετική πράξη» σχολιάζει η καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας Oriana Aragon.
Επομένως, είναι καλό να θέλουμε να «φάμε» το μωρό μας, γιατί με αυτό τον τρόπο καταφέρνουμε να διαχειριστούμε τα έντονα συναισθήματα, ώστε να είμαστε πιο ψύχραιμοι και αποτελεσματικοί φροντιστές και προστάτες του. Δαγκώνοντας ελαφρά την κοιλίτσα και τα στρουμπουλά ποδαράκια του, χωρίς να το συνειδητοποιούμε ανακουφιζόμαστε αυτομάτως από το στρες και είμαστε σε θέση να σκεφτούμε πιο λογικά και να πάρουμε πιο σωστές αποφάσεις που αφορούν την υγεία και την ευεξία του.
Υπάρχει όμως και μια άλλη εξήγηση: Σύμφωνα με την ειδικό στα πρωτεύοντα θηλαστικά Susan Perry, από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, το αθώο «δάγκωμα» και άλλες τέτοιες κοινωνικές αντιδράσεις ήπιας επιθετικότητας μπορεί να είναι ένας τρόπος να δοκιμάσουμε την αντοχή των κοινωνικών δεσμών μας ενώ ταυτόχρονα δείχνουμε τις καλές προθέσεις μας. Περίπου όπως κάνει το γατάκι μας την ώρα του παιχνιδιού, που δαγκώνει ελαφρά το χέρι μας χωρίς να έχει το σκοπό να μας τραυματίσει.
Σε κάθε περίπτωση, μη διστάσετε να «φάτε» το μωρό σας. Αυτό δεν σας κάνει τίποτα διαφορετικό από μια μητέρα που ξεχειλίζει από αγάπη.
