Αγαλματάκια ακούνητα, μήλα, τυφλόμυγα, κρυφτό – ας μάθουμε στα παιδιά αυτά που παίζαμε
Το κοινό παιχνίδι είναι ο καλύτερος τρόπος για να ξεκολλήσουν μικροί και μεγάλοι από τις οθόνες
Μπορεί να μην υπάρχουν πια μεγάλες αλάνες ή πολλοί ασφαλείς ανοιχτοί χώροι όπως υπήρχαν την εποχή που ήμασταν εμείς παιδιά, ή μπορεί να μην είμαστε σε θέση να αφήσουμε τα παιδιά να παίξουν χωρίς επίβλεψη όπως επίσης συνέβαινε στη δική μας παιδική ηλικία, αλλά όπου υπάρχει διάθεση βρίσκεται και ο τρόπος. Υπάρχουν οι πιλοτές, υπάρχουν κάποια μεγάλα πάρκα, υπάρχουν το καλοκαίρι οι αμμουδιές, σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχουν ακόμα και οι αυλές των σχολείων. Αν φτιάξουμε ομάδες γονιών με παιδιά σε παρόμοιες ηλικίες μπορούμε να οργανώσουμε «φεστιβάλ παλιών παιχνιδιών». Ακόμα και μία στο τόσο να καταφέρουμε να το υλοποιήσουμε, θα είναι μια εξαιρετική εμπειρία τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς.
Τώρα που οι μέρες έχουν μεγαλώσει, τα απογεύματα που δροσίζει κάπως και πέφτει ο ήλιος χωρίς να έχει σκοτεινιάσει είναι η ιδανική εποχή για να βγούμε έξω και να παίξουμε μαζί με τα παιδιά μας.
Για να παίξουμε αγαλματάκια ακούνητα αμίλητα αγέλαστα δεν χρειάζεται καν μεγάλος χώρος και κανένας εξοπλισμός. Μπορούμε να παίξουμε όλοι μαζί –γονείς παιδιά– αφού εξηγήσουμε στα παιδιά τους κανόνες.
Για να παίξουμε κρυφτό χρειάζεται λίγο περισσότερος χώρος και συνεργασία με τους γονείς κάποιοι να μην παίζουν αλλά να προσέχουν να μην απομακρυνθεί κατά λάθος κάποιο παιδί.
Το κυνηγητό είναι πιο εύκολο και πιο ασφαλές για πόλη και σε μικρότερους χώρους. Τα παιδιά θα το λατρέψουν αν παίξουμε μαζί μας, για εμάς θα είναι μια πρόκληση για τη φυσική μας κατάσταση.
Λιγότερο κουραστικό και πιο διασκεδαστικό και παρόμοιο με το κυνηγητό είναι η τυφλόμυγα.
Ενώ ακόμα πιο απολαυστικό τόσο για τα παιδιά αλλά και για τους γονείς είναι τα μήλα ή αλλιώς κορόιδο. Το μόνο που θα χρειαστείτε είναι μια μεγάλη ελαφριά μπάλα.
Με μια απλή κιμωλία και ζωγραφίζοντας λίγα τετράγωνα κουτάκια μπορούμε να μυήσουμε τα παιδιά στο κουτσό. Ενώ αν θέλουμε να κάνουμε ένα μεγαλύτερο ταξίδι πίσω στο χρόνο μπορούμε να φέρουμε μαζί μας σκοινάκι, λάστιχο… και μπίλιες ή αλλιώς βόλους.
Το να παίξουμε ή έστω να προσπαθήσουμε να παίξουμε τα παιχνίδια που παίζαμε κάποτε εμείς μικροί σήμερα ως γονείς μαζί με τα παιδιά μας, θα κάνει τα παιδιά να δουν ότι κι εμείς ήμασταν κάποτε παιδιά και ότι ίσως και να συνεχίζουμε να είμαστε και με τις κατάλληλες ευκαιρίες μπορούμε ακόμα να παίζουμε χωρίς να έχουμε χάσει τελείως την αίσθηση ελευθερίας και αθωότητας που νιώθει κανείς όταν παίζει.
