«Άγιε μου Βασίλη, φέτος θέλω περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μου»
Η Αμερικανίδα αρθρογράφος Laurel Elis εξηγεί σε ένα κείμενό της γιατί εύχεται, για τις γιορτές που έρχονται, να περάσει μερικές ώρες μακριά από την οικογένειά της.
Αγαπάω το γιο μου και ό,τι έχει να κάνει με αυτόν, ακόμα και το πείσμα του. Τον λατρεύω από την κορυφή μέχρι τα νύχια, ακόμα και τη βρομιά που φαίνεται να έχει εγκατασταθεί μόνιμα στα ακροδάχτυλά του παρά τη σχολαστική καθημερινή ρουτίνα καθαριότητας. Η αγάπη μου γι’ αυτόν, ωστόσο, δεν με εμποδίζει από το να θέλω να περνάω περισσότερο χρόνο μακριά του.
Έχω μείνει στο σπίτι να μεγαλώσω το παιδί μου και παρόλο που θεωρώ τον εαυτό μου (hashtag) ευλογημένο που τον βλέπω να μεγαλώνει τόσο στενά, οι ανάγκες και οι διαθέσεις του καθορίζουν κάθε λεπτό της ημέρας μου.
Κάθε δραστηριότητα οργανώνεται γύρω από το πρόγραμμά του. Από τα μαθήματά του και τα ραντεβού με άλλες οικογένειες για παιχνίδι μέχρι τις επισκέψεις στα μουσεία και τα θεματικά πάρκα, ό,τι κάνω εξαρτάται από αυτό που πιστεύω ότι του αρέσει και έχει ανάγκη. Έτσι, φυσικά, πρέπει να είναι η κατάσταση. Είναι μόλις δύο, ηλικία που οι οργανωμένες δραστηριότητες και εξορμήσεις τον βοηθούν να εξελιχθεί. Δεν με ενοχλεί που είμαι ο προσωπικός βοηθός του· βασικά, μου αρέσει η ιδέα. Είναι υπέροχο να βλέπω την όμορφη πόλη όπου ζω μέσα από τα μάτια ενός παιδιού.
Όμως, κάπου μέσα σε αυτό το βουνό από play dates και οργανωμένες εξόδους, έχω θυσιάσει τον προσωπικό μου χρόνο.
Αυτό φυσικά δεν με κάνει ξεχωριστή. Οι περισσότερες μαμάδες που ξέρω, ιδιαίτερα αυτές οι εκπληκτικές που έχουν καριέρες πλήρους απασχόλησης, μιλούν για τον αγώνα να βρουν την ισορροπία ανάμεσα στη φροντίδα της οικογένειας και του εαυτού τους. Δυστυχώς, δεν υπάρχει ποτέ αρκετός χρόνος μέσα στην ημέρα για να γίνουν όλα.
Όταν άρχισα να ασχολούμαι με τη συγγραφή, ονειρευόμουν να ολοκληρώσω ένα μυθιστόρημα και να γράψω περισσότερα διηγήματα. Έχω μια ραπτομηχανή με ένα εντυπωσιακό στρώμα σκόνης από τα χρόνια αχρηστίας και έχω δηλώσει συμμετοχή σε περισσότερους από έναν αγώνες δρόμους για τους οποίους δεν κατάφερα ποτέ να προπονηθώ. Τα τελευταία δύο χρόνια, όταν είχα να διαλέξω ανάμεσα στο να κάνω κάτι για το γιο μου και τον εαυτό μου, πάντα υπερίσχυε ο γιος μου. Έτσι, οι προσωπικοί μου στόχοι έμειναν ανολοκλήρωτοι και τα αθλητικά παπούτσια μου είναι τυχερά αν καταφέρουν να διανύσουν 30 χιλιόμετρα μέσα σε μία εβδομάδα. Μέσα στη διαδικασία της φροντίδας του γιου μου, παραγκώνισα τις δικές μου ανάγκες.
Φέτος τα Χριστούγεννα θα ζητήσω από τον Άγιο Βασίλη, ο οποίος ελπίζω να ενημερώσει σχετικά τον άντρα μου και τη μητέρα μου, ότι χρειάζομαι λίγο χρόνο για τον εαυτό μου. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν απολαμβάνω να βρίσκομαι με το γιο μου όσο γίνεται περισσότερο, αλλά σε κάποιο σημείο πρέπει να αποδεχτώ ότι κι εγώ χρειάζομαι φροντίδα. Τα χόμπι μου και ο χρόνος με φίλους θα με βοηθήσουν να ανανεωθώ και να γίνω μια ισορροπημένη μητέρα. Ο γιος μου είναι ο κόσμος μου, αλλά δεν χρειάζεται να είναι ολόκληρος ο κόσμος μου.
Σε τελική ανάλυση, όλοι θα επωφεληθούμε από αυτό το απλό χριστουγεννιάτικο δώρο. Ο γιος μου θα μεγαλώσει γνωρίζοντας ότι η μητέρα του έχει και άλλα ενδιαφέροντα εκτός από αυτόν, ο άντρας και η μητέρα μου θα περάσουν περισσότερο χρόνο μαζί του και εγώ θα συνεχίσω να εξελίσσομαι ώστε να γίνω ο καλύτερος άνθρωπος που μπορώ να είμαι, ακόμα και αν χρειαστεί να θυσιάσω λίγο από το χρόνο που περνάω ως μητέρα.
