Όταν οι γονείς πληγώνουν την αυτοεκτίμηση των παιδιών τους
Οι θετικές προθέσεις των γονιών να βοηθήσουν τα παιδιά τους μπορεί να καταλήξουν να πληγώσουν.
Η υγιής και ισχυρή αυτοεκτίμηση είναι ζωτικής σημασίας για τα παιδιά. Το να έχουμε ισχυρή αυτοεκτίμηση μας ενθαρρύνει να ξεπεράσουμε τις προκλήσεις, να δοκιμάσουμε νέα πράγματα και να πιστέψουμε στον εαυτό μας. Η αυτοεκτίμηση έχει μεγάλη επιρροή στο πώς βλέπουμε τον εαυτό μας, που διαμορφώνει τις συμπεριφορές και τις αποφάσεις μας.
Οι στοργικοί γονείς μπορεί μερικές φορές να βλάψουν ακούσια την αυτοεκτίμηση του παιδιού τους. Άλλωστε είμαστε μόνο άνθρωποι. Κάνουμε μερικές φορές λάθη όσον αφορά το τι θα πούμε και το πώς συμπεριφερόμαστε.
Αυτές οι γονικές λανθασμένες επικοινωνίες συχνά οδηγούνται από γονικές λανθασμένες εκτιμήσεις. Μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την αυτοεκτίμηση των παιδιών μας, παρόλο που εμείς, ως γονείς, έχουμε θετικές υποκείμενες προθέσεις. Για να αποφύγουμε αυτά τα λάθη, πρέπει πρώτα να γνωρίζουμε ποια είναι και πώς προκαλούν αρνητικό αντίκτυπο. Εδώ ο ψυχολόγος και συγγραφέας Jeffrey Bernstein προσφέρει ένα κατατοπιστικό άρθρο του όπως αυτό δημοσιεύτηκε στο psychologytoday.com.
Μια προειδοποιητική σημείωση
Αυτή η ανάρτηση προορίζεται για γονείς που επιδιώκουν να μάθουν και να αναπτυχθούν. Τούτου λεχθέντος, μερικοί άνθρωποι δεν προορίζονται πραγματικά να γίνουν γονείς. Για όποιον διαβάζει αυτήν την ανάρτηση και έχει βιώσει ή βιώνει πραγματικά τοξικούς γονείς, ο Jeffrey Bernstein συμπάσχει με όλο τον πόνο που έχετε υπομείνει. Σας ενθαρρύνει να εκτιμάτε όλες τις δυνάμεις σας και να βλέπετε τους γονείς σας ως τραυματισμένους, περιορισμένους ανθρώπους. Αν και εκτιμά την πράξη της συγχώρεσης, αυτό είναι κάτι που έρχεται καλύτερα εάν και όταν οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να το κάνουν.
4 τύποι γονεϊκών συμπεριφορών που καταστρέφουν την αυτοεκτίμηση
Αυστηρή κριτική: Η κριτική από έναν γονέα μπορεί να είναι συναισθηματικά προκλητική, ειδικά αν γίνεται με σκληρό ή υποτιμητικό τρόπο. Από την εμπειρία του ως παιδοψυχολόγος, οι περισσότεροι επικριτικοί γονείς παλεύουν με τα άγχη τους που βγαίνουν λοξά και κατακλύζουν τα παιδιά τους. Τα επικριτικά σχόλια μπορεί να διαβρώσουν την αυτοεκτίμηση και την αίσθηση της αξίας του παιδιού και μπορεί να προκαλέσουν συναισθήματα θλίψης, θυμού ή απογοήτευσης. Αυτές οι έντονες επιπλήξεις μπορούν επίσης να οδηγήσουν τα παιδιά σε μείωση των κινήτρων και έλλειψη εμπιστοσύνης στις ικανότητές τους.
Υπερπροστασία: Η συνεχής θωράκιση ενός παιδιού από προκλήσεις και εμπόδια μπορεί να το αποτρέψει από το να αναπτύξει αυτοπεποίθηση και αίσθηση ικανότητας. Ενώ οι γονείς μπορεί να θέλουν να κάνουν ό,τι μπορούν για να βεβαιωθούν ότι τα παιδιά τους δεν υποφέρουν στη ζωή, ειρωνικά πνίγουν τα παιδιά τους με το να είναι υπερβολικά ελεγκτικοί. Η υπερπροστασία μπορεί επίσης να περιορίσει τις ευκαιρίες του παιδιού να εξερευνήσει, να μάθει και να κάνει λάθη, τα οποία είναι όλα σημαντικά για την ανάπτυξή του.
Επιπλέον, η υπερβολική προστασία των παιδιών μπορεί να οδηγήσει σε συναισθήματα άγχους και ανασφάλειας, καθώς μπορεί να μην αισθάνονται προετοιμασμένα να αντιμετωπίσουν τον κόσμο μόνα τους. Μπορεί επίσης να δημιουργήσει μια αίσθηση εξάρτησης και έλλειψης ανεξαρτησίας, η οποία μπορεί να είναι προβληματική καθώς τα παιδιά μεταβαίνουν στην ενήλικη ζωή.
Οι γονείς πρέπει να βρουν μια ισορροπία ανάμεσα στο να προστατεύουν τα παιδιά τους και να τους επιτρέπουν να αναλαμβάνουν κινδύνους και να αντιμετωπίζουν προκλήσεις, για να τα βοηθήσουν να εξελιχθούν σε άτομα με αυτοπεποίθηση και αυτάρκεια. Η ενθάρρυνση της ανεξαρτησίας, η ενίσχυση της αυτοεκτίμησης και η διδασκαλία δεξιοτήτων επίλυσης προβλημάτων μπορούν όλα να βοηθήσουν στον μετριασμό των αρνητικών επιπτώσεων της υπερπροστασίας.
Δημιουργία ενοχών: Είναι ένα πράγμα να ρωτάς ένα παιδί πώς θα ένιωθε αν ήταν στη θέση σου ή κάποιου άλλου σε μια δεδομένη κατάσταση. Πολύ συχνά, ωστόσο, οι γονείς το πιέζουν στα άκρα και προσπαθούν να κάνουν τα παιδιά τους να αισθάνονται ένοχα εξαιτίας των σκέψεων, των συναισθημάτων ή των πράξεών τους. Πολλοί γονείς λένε στον Jeffrey Bernstein ότι προσπαθούν να δώσουν μαθήματα ζωής, αλλά η ενστάλαξη ενοχής αναιρεί όποια σοφία έχουν να προσφέρουν. Οι γονείς που χρησιμοποιούν τις ενοχές για να ελέγξουν τα παιδιά τους διατρέχουν τον κίνδυνο να αποξενώσουν τα παιδιά τους.
Μιλώντας με σαρκασμό: Χρησιμοποιείτε σαρκασμό εάν λέτε πράγματα που δεν εννοείτε και υπονοείτε το αντίθετο από αυτό που λέτε μέσω του τόνου της φωνής σας. Η χρήση του σαρκασμού βλάπτει τα παιδιά επειδή αισθάνεται ντροπή. Οι γονείς που είναι απογοητευμένοι μπορεί να καταλήξουν να μιλούν με αυτούς τους καταστροφικούς, βλαβερούς τρόπους. Δυστυχώς, το να υποτιμάς ένα παιδί μέσα από τον σαρκασμό δημιουργεί ένα εμπόδιο στην προσπάθεια αποτελεσματικής επικοινωνίας και κάνει τα πάντα να αισθάνονται χειρότερα.
Η μειωμένη αυτοεκτίμηση μπορεί να αυξήσει την ανυπακοή
Όπως εξηγεί ο Jeffrey Bernstein στο 10 Days to a Less Defiant Child, ως αποτέλεσμα της έκθεσης στις γονικές συμπεριφορές που συζητήθηκαν παραπάνω, τα παιδιά μπορεί αργότερα να εκδηλωθούν με τρόπους που είναι συναισθηματικά πληγωμένοι και αναστατωμένοι. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει οργή, έκφραση δυσαρέσκειας, συχνά διαφωνίες και παράλογα αιτήματα. Πολλά παιδιά και έφηβοι του έχουν παραδεχτεί ότι αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και συμπεριφορές που εκφράζουν αφού αισθάνονται πληγωμένοι από τους γονείς τους.
Η επίγνωση των αρνητικών σας επικοινωνιών βοηθά στον έλεγχο τους
Είναι εύκολο να πεις: «Απλώς δεν θα το κάνω πια αυτό» ενώ εξακολουθείς να εμπίπτεις στο μοτίβο της επανάληψης αυτών των προβληματικών συμπεριφορών. Μπορεί να συμβούν περιστασιακά γλιστρήματα. Όταν το κάνετε, αντιμετωπίστε αυτές τις αρνητικές συμπεριφορές με το παιδί σας.
Τελικές σκέψεις
Οι τρόποι αλληλεπίδρασής σας με το παιχνίδι του παιδιού σας έχουν τεράστια επιρροή στη διαμόρφωση του τρόπου με τον οποίο αναπτύσσουν την αυτοεκτίμησή τους στη ζωή τους. Όσο περισσότερο επικοινωνείτε με θετικούς τρόπους και δείχνετε ότι είστε υπεύθυνοι για τις αρνητικές σας συμπεριφορές, τόσο περισσότερο μπορείτε να επηρεάσετε το παιδί σας να κάνει το ίδιο – και να το υποστηρίξετε να έχει ισχυρή αυτοεκτίμηση. Οι γονείς πρέπει να προωθούν ένα περιβάλλον φροντίδας και υποστήριξης, παρέχοντας άνευ όρων αγάπη, ενθάρρυνση και θετική ενίσχυση για να καλλιεργήσουν την υγιή αυτοεκτίμηση του παιδιού τους.
