Κοινός χρόνος γονιών-παιδιού – η πιο πολύτιμη «δραστηριότητα» μετά το σχολείο
Δεν είναι απλώς ελεύθερος χρόνος ή δωρεάν, αλλά είναι τα θεμέλια της οικογενειακής ευτυχίας και της υγιούς συναισθηματικής ανάπτυξης του παιδιού
Αν κοιτάξουμε μέσα στη δίνη της πανδημίας του κορωνοϊού των τελευταίων περίπου δύο χρόνων, θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε και μερικές θετικές αλλαγές που θα μας έκαναν καλό να υιοθετήσουμε ή να συνεχίσουμε και όταν αυτή η απειλή κατά της παγκόσμιας υγείας περάσει εντελώς.
Λόγω των συνθηκών που επέφεραν τα μέτρα κοινωνικών αποστάσεων, η καραντίνα και το κλείσιμο των περισσότερων χώρων για δραστηριότητες, οι περισσότεροι γονείς βρέθηκαν να περνάνε πολύ παραπάνω χρόνο με τα παιδιά τους. Μπορεί οι ώρες συνύπαρξης όταν έπρεπε να γίνουν επαγγελματικές ή σχολικές υποχρεώσεις να μην ήταν ιδανικές και σίγουρα κανείς δεν θέλει να τις ξαναζήσει – ωστόσο υπήρχαν στιγμές που με χαρά θα επαναλαμβάναμε ή θα θέλαμε να είχαν κρατήσει περισσότερο.
Όπως τα πρωινά που δεν χρειαζόταν να ανεχθούμε την κίνηση στους δρόμους και τρώγαμε μαζί με τα παιδιά με περισσότερη άνεση το πρωινό μας (κι εμείς οι γονείς όχι απλώς έναν καφέ στο πόδι).
Με τις μετακινήσεις να έχουν περιοριστεί στις βασικές, το σπίτι έγινε το κέντρο μας αλλά και απέκτησε πολλές νέες πλευρές όπως πολλές νέες δεξιότητες φάνηκε να αναπτύξαμε και οι γονείς. Εκτός από εξπέρ στη μαγειρική, δοκιμάζοντας διάφορες συνταγές με τη βοήθεια των μικρών μας σεφ που πολύ τους άρεσε η ενασχόληση με τα σκεύη και τα υλικά, υπήρξαν αρκετές νέες ασχολίες και δραστηριότητες που είτε κάναμε για πρώτη φορά μαζί είτε απολαύσαμε για πολύ περισσότερο.
Ακόμα και οι δουλειές του σπιτιού με τη σύμπραξη των παιδιών άρχισαν να μοιάζουν πιο ευχάριστες.
Ωστόσο όταν μιλάμε για τον κοινό χρόνο παιδιών γονιών δεν αναφερόμαστε μόνο στις αναγκαστικές αλλαγές της καθημερινότητας λόγω εξωτερικών συνθηκών. Εννοούμε μια πιο ουσιαστική προσέγγιση που εστιάζει στο να περνάνε οι γονείς με τα παιδιά περισσότερο χρόνο μαζί – πιο ουσιαστικά και πιο συνειδητά.
Χρόνος για κοινό παιχνίδι, αλλά και χρόνος για κοινή εξερεύνηση, που δίνει στα παιδιά την ευκαιρία να αναπτύξουν και να εκφράσουν διάφορα «τι/πώς/γιατί» αλλά δίνει και στους γονείς το έναυσμα να απαντήσουν βιωματικά. Κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού, μιας συζήτησης, ή μιας βόλτας.
Περισσότερες ασχολίες στη φύση ή για τη φύση. Άλλο ένα από τα καλά ήταν το πόσο πολύ συνειδητοποιήσαμε την ανάγκη μας αλλά και την εξάρτησή μας από τη φύση. Από την κηπουρική στο σπίτι και στον κήπο μέχρι το περπάτημα στη θάλασσα ή το τρέξιμο σε ένα κοντινό πάρκο – είναι ασχολίες που απολαμβάνουν και τα παιδιά και μπορούν να γίνουν αφορμή για επαφή, επικοινωνία και όμορφες αναμνήσεις.
Όσο περισσότερο χρόνο περνάει ένα παιδί με τους γονείς του τόσο πιο ασφαλές αισθάνεται και πιο έτοιμο να μιλήσει μαζί τους για όσα το απασχολούν. Κοινός χρόνος βέβαια δεν σημαίνει οπωσδήποτε 24 ώρες το 24ωρο. Κι οι γονείς δεν γίνεται να μην έχουν άλλη ζωή αλλά και τα παιδιά πρέπει να έχουν χρόνο για το σχολείο, τους φίλους αλλά και ενδιαφέροντα που δεν αφορούν τους γονείς.
Το κλειδί είναι η ισορροπία. Να υπάρχει πάντα ο δικός σας χρόνος μέσα στη μέρα. Ο χρόνος που ξέρει το παιδί ότι είναι η ώρα σας (όσο κι αν διαρκεί αυτή η ώρα) για να παίξετε, να σας μιλήσει για το σχολείο, να σας πει όλα όσα το απασχολούν ή το ενδιαφέρουν, να καθίσετε αγκαλιά, να χορέψετε, να αθληθείτε, ακόμα και να ηρεμήσετε και να μοιραστείτε τη σιωπή ή να διαβάσετε μαζί ένα βιβλίο.
Η θαλπωρή, η ασφάλεια, η εγγύτητα που θα νιώθει το παιδί μέσω του ουσιαστικού αλλά και με παιχνίδι κοινού χρόνου είναι η καλύτερη επένδυση σε δραστηριότητα, καθώς έτσι δημιουργούνται γερές βάσεις επικοινωνίας, αγάπης και επαφής που όσο και να μεγαλώσει το παιδί και όσο ανεξάρτητο και να γίνει, θα σας θέλει πάντα κοντά του και θα σας νιώθει δίπλα του, ακόμα και αν θα ζει ως ενήλικας σε άλλη ήπειρο.
