“Θα σε πετάξω στη θάλασσα αν δεν ηρεμήσεις”, του είπε…
…και εκείνο, μόλις τεσσάρων χρονών, την κοίταξε στα μάτια και έτρεξε στην αγκαλιά της φοβισμένο.
«Θα σε πετάξω στη θάλασσα» του είπε και εκείνο, μόλις τεσσάρων χρονών, την κοίταξε στα μάτια και έτρεξε στην αγκαλιά της φοβισμένο.
Μόλις το άκουσα μαγκώθηκε η ψυχή μου και αναρωτήθηκα γιατί; Έτυχε να είμαστε στο ίδιο πλοίο και κάπου εκεί άρχισαν οι σκέψεις μου με αφορμή την παραπάνω φράση της άγνωστης μάνας…
Αναρωτήθηκα γιατί πρέπει στα πρώτα του τέσσερα χρόνια να νιώσει μια τόσο μεγάλη ανασφάλεια η οποία να προκαλείται από τον άνθρωπο που το έφερε στη ζωή; Σε αυτήν την τόσο μικρή ηλικία, όλη του η ύπαρξη εξαρτάται από τον άνθρωπο αυτόν που του λέει πως αν δεν κάτσει φρόνιμος θα τον πετάξει στην θάλασσα. Λες και η ύπαρξη του είναι κάτι τόσο ασήμαντο ή αδιάφορο γι’ αυτήν και έτσι απλά θα τον πετάξει…
Τι μηνύματα λαμβάνει αυτό το παιδί;
Στο μεταξύ πριν τον «πετάξει» στη θάλασσα ακούστηκαν και τα «θα έρθει ο καπετάνιος να σου κάνει παρατήρηση, θα μπεις τιμωρία στο σκοτεινό δωμάτιο του πλοίου και θα φωνάξουν το όνομά σου από το μεγάφωνο»…
Γιατί αυτή η μητέρα έχει την εντύπωση πως σε ένα ταξίδι τεσσάρων ωρών ένα μικρό παιδί τεσσάρων χρόνων θα κάτσει σε μια καρέκλα «φρόνιμο» περιμένοντας να φτάσει σιωπηλό στον προορισμό του;
Κι αν τελικά δεν τα καταφέρει; Tι θα απογίνει αν δεν τα καταφέρει και φερθεί σαν παιδί; Απλά με μια κίνηση, χωρίς ίχνος μεταμέλειας, το παιδάκι αυτό θα «πεταχτεί» στη θάλασσα.
Όχι όμως στη γνωστή μας θάλασσα του Αιγαίου …αλλά σε μια πιο σκοτεινή, πιο παγωμένη, μακριά από συναισθήματα, μια θάλασσα γεμάτη απειλές, μια θάλασσα όπου θα φυσάει αεράκι αδιαφορίας και θα καίει ένας ήλιος ανασφάλειας όσο μεγαλώνεις που για να επιβιώσεις θα χρειαστεί να βρεις την καλύτερη δυνατή μάσκα για να την φορέσεις αμέσως!
Η μάσκα αυτή θα βρίσκει τους καλύτερους δυνατούς εαυτούς που μπορείς να φοράς για να ικανοποιείς αρχικά την μαμά σου και μετά όλους τους άλλους.
Και από εκεί και μέσα σε αυτήν την μάσκα θα μπορείς να αναπνέεις, να υπάρχεις, να ζεις… Εσύ, το παιδί και το κάθε παιδί που η μαμά του το «πετάει στη θάλασσα» για να ηρεμήσει..
Σε έναν κόσμο όπου υπάρχουν μανάδες που θρηνούν πραγματικά τα παιδιά τους που πνίγηκαν στη θάλασσα την αληθινή… Και εκείνη η μητέρα του πλοίου απλά θα του υπενθυμίζει για τρίτη ή τέταρτη φορά: «Θα σε πετάξω στη θάλασσα» και θα δαγκώνει ανενόχλητη το μπισκότο της.
Σαμπά Ναταλί
Ψυχολόγος-Παιγνιοθεραπεύτρια
Συμβουλετική οικογένειας, γονεών εφήβων, παιδιών
Παιγνιοθεραπεία/ Play Therapy
Online Sessions
τηλ. 6972330969
email: info@homeplay.gr