Να γιατί πρέπει να ομαλοποιούμε και να αγκαλιάζουμε τα λάθη
Γιατί είναι σημαντικό να κάνουμε λάθη και να τα παραδεχόμαστε, ειδικά για τα παιδιά μας.
Σε κανέναν δεν αρέσει να κάνει λάθη. Στην καλύτερη περίπτωση, είναι απλώς ενοχλητικό – αλλά στη χειρότερη περίπτωση, το να κάνεις λάθη μπορεί να σε βάλει σε μπελάδες στη δουλειά ή με τους φίλους σου, και ανάλογα με τη σοβαρότητα του λάθους, μπορεί να σε κάνει να αισθάνεσαι πολύ άσχημα με τον εαυτό σου.
Παρά το γεγονός ότι δεν μας αρέσει να κάνουμε λάθη, όλοι τα κάνουμε και τα κάνουμε κάθε μέρα. Μόλις σήμερα το πρωί ψέκασα τα μαλλιά μου με στατικό προστατευτικό αντί για ξηρό σαμπουάν – το οποίο θα χρησιμοποιούσα επειδή κατά λάθος κοιμήθηκα πολύ αργά για να έχω χρόνο να λούσω τα μαλλιά μου πριν πάω τα παιδιά μου στο σχολείο. Το να το παραδεχτώ αυτό θα ήταν ενοχλητικό αν δεν ήξερα ήδη ότι το να είσαι εργαζόμενη μαμά είναι δύσκολο και ότι όλες οι φίλες της μαμάς μου κάνουν ανόητα λάθη όπως αυτό όλη την ώρα.
Είναι ακόμα πιο δύσκολο να παραδεχτείς όταν κάνεις ένα λάθος που επηρεάζει κάποιον άλλο, ίσως πληγώνει τα συναισθήματα κάποιου ή βλάπτει μια φιλία. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η παραδοχή του λάθους μπορεί να είναι ακόμη πιο σημαντική και μπορεί να κάνει τη φιλία πιο δυνατή στο τέλος.
Λάθη συμβαίνουν και στον εργασιακό χώρο και εδώ ο κόσμος δείχνει ακόμη πιο απρόθυμος να τα παραδεχτεί. Ίσως είναι λόγω του φόβου της αμηχανίας ή κάποιου είδους αρνητικής συνέπειας, ή ίσως είναι απλώς υπερηφάνεια, αλλά έχω δει ανθρώπους να σκύβουν προς τα πίσω για να αποφύγουν να παραδεχτούν ότι έκαναν κάτι λάθος στο γραφείο.
Όταν οι άνθρωποι δεν παραδέχονται τα λάθη τους, δυσκολεύομαι αρκετά τη δουλειά μου, καθώς τα λάθη είναι δύσκολο να διορθωθούν αν δεν μπορείτε να βρείτε την πηγή. Εάν τα λάθη αναφέρονται νωρίς, κάνει μια επιχείρηση να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά και εξοικονομεί πιθανά μελλοντικά σφάλματα από το να συμβούν.
Τέλος, ως μαμά, όταν τα παιδιά μου δεν παραδέχονται ότι έκαναν κάτι λάθος, είναι δύσκολο να διδάξω τις σωστές συμπεριφορές, ώστε τα παιδιά μου να γίνουν ικανοί ενήλικες.
Οπότε τι κάνουμε; Αν η παραδοχή των λαθών μας είναι δύσκολη ακόμη και για τους ενήλικες, πώς την ενθαρρύνουμε στα παιδιά μας;
Πώς μπορούν οι γονείς να διδάξουν στα παιδιά ότι είναι εντάξει να κάνουν λάθη
Έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά είναι πιο πιθανό να πουν την αλήθεια όταν περιμένουν θετικά αποτελέσματα για να πουν την αλήθεια από τους γονείς τους. Για παράδειγμα, σε μια μελέτη όπου τα παιδιά άκουσαν μια ιστορία για έναν χαρακτήρα που έκλεψε ένα μπισκότο και αργότερα είπε ψέματα για αυτό, τα παιδιά που ήταν πιο πιθανό να υποστηρίξουν μια ομολογία περίμεναν επίσης πιο θετικές αντιδράσεις από τους γονείς του ήρωα που παραδέχτηκε την αλήθεια (Smith & Rizzo, 2017). Με άλλα λόγια, το να επαινείτε τα παιδιά που παραδέχτηκαν τα λάθη τους (αντί να τα τιμωρήσετε) μπορεί να είναι ένας τρόπος να τα ενθαρρύνετε να ανταποκριθούν στα λάθη τους.
Ένας άλλος τρόπος είναι να ομαλοποιήσετε τα λάθη στο σπίτι, κάτι που δεν είναι εύκολο. Ως γονείς, είναι δύσκολο να αφήσουμε τα παιδιά μας να κάνουν λάθη, αλλά η έρευνα δείχνει ότι πρέπει να κάνουμε ακριβώς αυτό.
Πρόσφατα, όροι όπως «γονική μέριμνα-ελικόπτερο» ή «γονέας-χλοοκοπτικό» έχουν χρησιμοποιηθεί για να περιγράψουν γονείς που δεν αφήνουν τα παιδιά τους να κάνουν λάθη. Αντίθετα, αφαιρούν τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους για να τα βοηθήσουν να πετύχουν (Odenweller, Booth-Butterfield, & Weber, 2014). Αν και οι γονείς -ελικόπτερο συχνά ενεργούν καλά και στην πραγματικότητα θέλουν μόνο να προστατεύσουν τα παιδιά τους, αυτός ο τύπος γονικής μέριμνας έχει συσχετιστεί με αρνητικά αποτελέσματα στα παιδιά, όπως υψηλότερα επίπεδα άγχους και κατάθλιψης και χαμηλότερες βαθμολογίες ψυχολογικής ευεξίας (LeMoyne & Buchanan, 2011), καθώς και έλλειψη ανεξαρτησίας και αναποτελεσματικές δεξιότητες αντιμετώπισης (Odenweller, Booth-Butterfield, & Weber, 2014).
Στην πραγματικότητα, ενώ οι γονείς- ελικόπτερο συχνά κάνουν ό,τι χρειάζεται για να βοηθήσουν τα παιδιά τους να επιτύχουν στο σχολείο, η ανατροφή των παιδιών τους συνδέεται συχνά με χαμηλότερες ακαδημαϊκές επιδόσεις, περισσότερα εξωτερικά ή βασισμένα στην ανταμοιβή κίνητρα και στόχους αποφυγής για μάθηση (Schiffrin & Liss, 2017 ). Με άλλα λόγια, αυτά τα παιδιά δεν αναπτύσσουν το κίνητρο για να κατακτήσουν νέες δεξιότητες –κυρίως εργάζονται σκληρά για να πάρουν έναν καλό βαθμό– και αποφεύγουν την ανατροφοδότηση, καθώς η κριτική ή η αποτυχία μπορεί να οδηγήσει σε αμηχανία ή ντροπή.
Στην ουσία, αρνούμενοι στα παιδιά την ικανότητα να κάνουν λάθη, τους στερούμε επίσης την ικανότητα να αναπτύξουν την ευελιξία να μαθαίνουν από αυτά τα λάθη και πώς να αναπηδούν από αυτά (LeMoyne & Buchanan, 2011). Και το να κάνεις λάθη αποδεικνύεται ότι είναι ένα πραγματικά ισχυρό εργαλείο μάθησης όταν αυτά τα λάθη αναγνωρίζονται και τα παιδιά λαμβάνουν την κατάλληλη ανατροφοδότηση.
Σε μια μελέτη που εξέτασε τον γλωσσικό γραμματισμό σε περισσότερες από 400 τάξεις, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι τάξεις με τα υψηλότερα γλωσσικά κέρδη είχαν δασκάλους που ανταποκρίνονταν περισσότερο στα λάθη των παιδιών με τρόπους που ενίσχυαν τον αναδυόμενο γραμματισμό (Gabas et al., 2022). Επιπλέον, σε ένα πλαίσιο στην τάξη, τα σφάλματα μπορεί να είναι ενημερωτικά σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση γνώσης των παιδιών και μπορούν έτσι να βοηθήσουν τους δασκάλους να καταλάβουν ποιο επίπεδο υποστήριξης χρειάζονται.
Η ουσία είναι ότι όλοι μπορούμε να επωφεληθούμε από την εξομάλυνση των λαθών – με το να τα αναγνωρίζουμε όταν τα κάνουμε και να αντιδρούμε ευγενικά όταν οι άλλοι παραδέχονται τα δικά τους. Αυτό είναι σημαντικό για εμάς ως ενήλικες, καθώς ενθαρρύνει ισχυρές σχέσεις και ένα θετικό και παραγωγικό εργασιακό περιβάλλον. Είναι όμως σημαντικό και για εμάς ως γονείς ώστε η επόμενη γενιά να μάθει πώς να αναγνωρίζει τα λάθη της, να τα αντιμετωπίζει και να μαθαίνει από αυτά.
Μια εύκολη μέθοδος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο σπίτι είναι να μοντελοποιήσετε πώς να παραδέχεστε και να αντιμετωπίζετε τα λάθη αντί να τα κρατάτε για τον εαυτό σας. Ψέκασες και εσύ τα μαλλιά σου με στατικό προστατευτικό σήμερα; Πατήσατε τα κακά του σκύλου στην πρωινή σας βόλτα; Υποβολή αναφοράς στη δουλειά με μια μέρα καθυστέρηση; Γιατί να μην το πείτε στα παιδιά σας; Μπορούν να γελάσουν αλλά και να πάρουν ένα πολύτιμο μάθημα: Ότι όλοι (ακόμα και η μαμά) κάνουν λάθη.
