Ας προσποιηθούμε… ή ας φανταστούμε ότι…
Ακονίζουμε τη φαντασία των παιδιών με παιχνίδια ρόλων και κυρίως παίζοντας μαζί τους
Την επόμενη φορά που θα σας δώσει το παιδί σας πρόσκληση σε γεύμα ή σας καλέσει για… τσάι και συμπάθεια να δεχτείτε με χαρά αλλά και να βρείτε μαζί κι άλλες δημιουργικές ιδέες για κοινό παιχνίδι που συνδυάζουν τον ρεαλισμό με τη φαντασία. Οι δραστηριότητες αυτές δίνουν πρώτης τάξεως υλικό για να εκπαιδευτούν τα παιδιά σε συνθήκες «πραγματικού» κόσμου.
Πολύ πριν εφευρεθούν τα παιχνίδια εικονικής πραγματικότητας, όταν ακόμα η τεχνολογία δεν γέμιζε με πολύπλοκα gadgets τα παιδικά δαχτυλάκια, τα παιδιά σε όλο τον κόσμο είχαν στη διάθεσή τους τα δικά τους παιχνίδια προσομοίωσης. Είχαν –και έχουν θέλω να πιστεύω– έναν μεγάλο σύμμαχο… αυτόν της φαντασίας. Με τη φαντασία τα παιδιά και τη μαγική δυνατότητα του να προσποιούνται, μπορούν να πουν «ας φανταστούμε ότι…» και αυτόματα να γίνουν και να κάνουν ό,τι μπορούν να θελήσουν.
Από τα κλασικά σετ κουζινικών που χιλιάδες παιδιά στην εποχή μου –και όχι μόνο–, τα κουκλόσπιτα αλλά και όλων των ειδών παιχνιδιών που ευνοούν τα παιχνίδια ρόλων, τα παιδιά «προπονούνται» για ρόλους και ιδιότητες που μπορεί –μπορεί και όχι– να αναπτύξουν μεγαλώνοντας.
Υπάρχουν όμως και πολλές δραστηριότητες «προσομοίωσης» που μπορείτε να παίξετε με το παιδί σας και να περάσετε υπέροχα, και αυτά που κυρίως θα χρειαστείτε είναι χρόνο, καλή διάθεση και αρκετή φαντασία!
Τα «φανταστικά» πάρτι ή το να πιείτε και να φάτε με τα παιδιά στο «τραπέζι» που θα σας ετοιμάσουν, σας δίνουν τη δυνατότητα να μιλήσετε στα παιδιά για τους κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς, για τα πρέπει, τα «μη», τους καλούς τρόπους, του οικοδεσπότη αλλά και του φιλοξενούμενου. Η καλύτερη ώρα και ο καλύτερος τρόπος για να μάθουν τα μικρά παιδιά κάτι είναι μέσω του παιχνιδιού. Όταν βλέπουν κάτι ως παιχνίδια ή ως μέρος της διαδικασίας του παιχνιδιού προσέχουν περισσότερο και επίσης τους εντυπώνεται κάτι καλύτερα!
Μπορείτε να παίξετε «νοσοκομείο» ή «περάστε στο ιατρείο μου»: τα παιδιά λατρεύουν να εξετάζουν τους γονείς τους, να τους βάζουν θερμόμετρο, να δοκιμάζουν πάνω τους διάφορα εργαλεία και «ιατρικές» πρωτοποριακές μεθόδους… κι απολαμβάνουν να εναλλάσσουν μεταξύ σας το ρόλο μεταξύ ιατρού ή αρρώστου. Αυτό το παιχνίδι είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να μιλήσουμε για το πώς προσέχουμε τον εαυτό μας, την υγεία μας, τον οργανισμό μας – αλλά και να διαχειριστούμε πιθανές φοβίες για τον παιδίατρο, τα εμβόλια, τις παιδικές ασθένειες.
Στον γιο μου που του άρεσαν τα ταξίδια από πολύ μικρή ηλικία, παίζαμε «αεροδρόμιο» ή «ταξιδεύοντας», όπου ξεκινούσε από το «σπίτι» με μια «βαλίτσα» και έμπαινε στο λεωφορείο, μετά κατέβαινε για να πάρει το μετρό, άλλαζε γραμμή για να πάρει το τρένο, έφτανε στο αεροδρόμιο, πέρναγε εκεί από όλα τα στάδια, ελέγχους, τσεκ ιν, διαβατήρια, αναμονή, για να φτάσει στο αεροπλάνο, να ζήσουμε όλη την πτήση κι εν τέλει να προσγειωθεί κι αφού χρησιμοποιήσει –πάλι– όλα τα μέσα κυκλοφορίας να φτάσει στο ξενοδοχείο του. εκείνος ήταν πάντα ο ταξιδιώτης κι εγώ ο οδηγός, ο εισπράκτορας, ο ελεγκτής, η αεροσυνοδός… ενίοτε και ο πιλότος, μέχρι και ο υπάλληλος του ξενοδοχείου…
Το «σχολείο» ήταν επίσης ένα από τα αγαπημένα μας παιχνίδια, όπου βέβαια προτιμούσε να είναι ο δάσκαλος… λογικό, αργότερα θα ήταν εκείνος μαθητής και για αρκετά μάλιστα χρόνια!
Μπορείτε να προσποιηθείτε, να φανταστείτε, με αυτόν τον τρόπο και να παίξετε ό,τι μπορείτε να φανταστείτε: «φαρμακείο», «σούπερ μάρκετ», «βιβλιοπωλείο», «μικρούς κηπουρούς», «καλλιτέχνες» ή «τρελούς επιστήμονες»…
Τα παιχνίδια «προσποίησης» δίνουν τη δυνατότητα στα παιδιά να εκπαιδευτούν και για βασικές συνθήκες ασφαλείας σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, όπως φωτιά, σεισμός κλπ.
Οι δυνατότητες για τέτοιου είδους παιχνίδια είναι άπειρες και η επίδρασης που έχουν στα παιδιά είναι μοναδική καθώς τους δίνουν τη δυνατότητα να φανταστούν τον εαυτό σου σε διάφορες καταστάσεις μέσα σε ένα ασφαλές περιβάλλον και με τη σιγουριά ότι για κάθε απορία τους μπορούν να ρωτήσουν τους γονείς τους, έτσι σε ανύποπτο χρόνο μαθαίνουν εξαιρετικά χρήσιμες πληροφορίες που αποθηκεύουν και χρησιμοποιούν στην περίπτωση που τις χρειαστούν. Ακόμα και αν οι πληροφορίες αυτές είναι συμπεριφορικού τύπου, βελτιώνουν μαθησιακές διαδικασίες, αυξάνουν τις νοητικές λειτουργίες τους, κινητοποιούν κοινωνικές και όχι μόνο δεξιότητες, ακονίζουν την περιέργεια και βέβαια εμπλουτίζουν το λεξιλόγιό τους.
Αλλά και μόνο τη χαρά του κοινού παιχνιδιού και του δημιουργικού χρόνου που περνάτε με το παιδί σας αν υπολογίσει κανείς, το όφελος για το παιδί είναι τεράστιο. Η ευτυχία είναι ένα παιχνίδι για πολλούς!
