Ας βοηθήσουμε (και) τους γιους μας να αγκαλιάσουν όλα τα συναισθήματά τους
Πρέπει να φέρουμε τα αγόρια μας σε επαφή με ένα μεγαλύτερο πλούτο συναισθημάτων. Με αυτό τον τρόπο τα ωφελούμε με πολλούς και εκπληκτικούς τρόπους. Τα βοηθάμε να βελτιώσουν ακόμα και τις ακαδημαϊκές επιδόσεις τους.
Ένα καινούριο άρθρο του Scientific American φωτίζει μια διάκριση που κάνουμε, έστω και άθελά μας, σε βάρος των γιων μας: δεν τους αφήνουμε να έρθουν σε επαφή με ολόκληρο το εύρος των συναισθημάτων τους.
Όπως γράφουν οι June Gruber και Jessica L. Borelli στο αμερικανικό περιοδικό, από μικρή ηλικία δεν ενθαρρύνουμε τα αγόρια να καλλιεργήσουν ένα μεγάλο εύρος συναισθημάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με μια μελέτη, στις συζητήσεις που κάνουμε με τις κόρες μας χρησιμοποιούμε περισσότερες και πιο ουσιαστικές λέξεις για τα συναισθήματα, σε σχέση με τους αντίστοιχους διαλόγους με τους γιους μας.
Είτε λοιπόν το συνειδητοποιούμε ως γονείς είτε όχι, μεγαλώνουμε τα αγόρια σε έναν κόσμο συναισθηματικά φτωχότερο, δίνοντας έμφαση σε συναισθήματα όπως ο θυμός και αφήνοντας στην άκρη άλλα, ιδιαίτερα εκείνα που τα κάνουν να αισθάνονται και να φαίνονται πιο ευάλωτα.
Ωστόσο, όπως έχουν διαπιστώσει οι ερευνητές, τα αγόρια που ανατρέφονται έτσι ώστε να μην αναγνωρίζουν και να μην εκφράζουν τα συναισθήματά τους έχουν χαμηλότερες ακαδημαϊκές επιδόσεις ήδη από το δημοτικό σχολείο, ενώ στην εφηβεία είναι πιο επιρρεπή σε επικίνδυνες συμπεριφορές όπως η κατάχρηση ουσιών.
Επιπλέον, όταν κάποιος μεγαλώνει μαθαίνοντας να καταστέλλει τα συναισθήματά του (κι αυτό στη δική μας κουλτούρα αφορά κυρίως τους άντρες), κινδυνεύει περισσότερο να αναπτύξει καταθλιπτικά συμπτώματα ή να καταφύγει σε πράξεις σωματικής βίας, σύμφωνα με τους ειδικούς. Κι αυτό γιατί αν η διαχείριση των συναισθημάτων μας κατακτάται μέσω της εξάσκησης, ένα αγόρι που μεγαλώνοντας δεν έχει την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με τα συναισθήματά του δεν κάνει ποτέ κτήμα του αυτή τη δεξιότητα.
Φυσικά, ένα αγόρι που ως παιδί στερείται την επαφή με ολόκληρο τον πλούτο των συναισθημάτων του, μεγαλώνοντας μπορεί να αντιμετωπίσει προβλήματα και στην ερωτική ζωή του, αφού δεν έχει μάθει να μοιράζεται τα συναισθήματά του ούτε με τη σύντροφό του.
Και κάπως έτσι, το κλισέ του γοητευτικού μυστηριώδους άντρα που κυριαρχεί μέχρι σήμερα στα ρομάντζα δίνει τη θέση του σε μια πιο ρεαλιστική και ανθρώπινη εικόνα, του άντρα που δεν έχει μάθει να μοιράζεται με κανέναν το συναισθηματικό φορτίο του και δεν είναι σε θέση να ανακουφιστεί από αυτό. Ο συγκεκριμένος άντρας, λοιπόν, είναι πιο επιρρεπής σε καταστροφικές και αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, σε πράξεις επιθετικότητας αλλά και σε προβλήματα σωματικής και ψυχικής υγείας.
«Η συναισθηματική ποικιλομορφία δεν είναι σημαντική μόνο για τα μικρά αγόρια αλλά και για τους ενήλικες άντρες», συνοψίζουν οι αρθρογράφοι του Scientific American και καταλήγουν: «Η επαφή των αγοριών με ένα πλήρες εύρος συναισθημάτων δεν ωφελεί μόνο την υγεία τους, αλλά έχει μακροπρόθεσμα οφέλη για ολόκληρη την κοινωνία».
