Αγκαλιάζοντας το μωρό μας, αλλάζουμε προς το καλύτερο το DNA του!
Επηρεάζουμε θετικά ακόμα και το γενετικό υλικό του, σύμφωνα με μια νέα, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα έρευνα.
Οι γονείς –και οι παππούδες– που υποστηρίζουν ότι τα παιδιά μας δεν χορταίνουν ποτέ αγκαλιές, τώρα δικαιώνονται.
Όπως έδειξε μια νέα έρευνα, από το Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας, η σωματική τρυφερότητα ευεργετεί ένα μωρό σε μοριακό επίπεδο, αλλάζοντας προς το καλύτερο ακόμα και το γενετικό υλικό του!
Οι ειδικοί, συγκεκριμένα, αφού παρακολούθησαν 100 παιδιά από τη βρεφική ηλικία τους μέχρι τα τέσσερα χρόνια τους, ανακάλυψαν ότι εκείνα που απολαμβάνουν περισσότερες αγκαλιές και χάδια από τους γονείς τους υφίστανται μια βιοχημική αλλαγή που ονομάζεται μεθυλοποίηση του DNA, η οποία συνδέεται με τη λειτουργία και την ωρίμανση των κυττάρων.
Τα παιδιά που γίνονταν λιγότερο συχνά αποδέκτες τρυφερότητας, από την άλλη, χαρακτηρίζονταν από χαμηλότερη «επιγενετική ηλικία» (ωρίμανση των κυττάρων) από τη βιολογική τους, φαινόμενο που έχει συνδεθεί με κακή υγεία και χαμηλή ανάπτυξη.
Τι ανακάλυψαν, με λίγα λόγια, οι επιστήμονες; Ότι όσο περισσότερη σωματική τρυφερότητα απολαμβάνει ένα παιδί, τόσο περισσότερες θετικές επιδράσεις έχει ακόμα και σε κυτταρικό επίπεδο!
Όχι τυχαία λοιπόν, η ενστικτώδης αντίδραση όλων των μαμάδων του κόσμου όταν το μωρό τους κλαίει είναι να το παίρνουν αγκαλιά. Αυτή η τόσο απλή και αυθόρμητη κίνηση προκαθορίζει το μέλλον του. Ακόμα και με τρόπους που μόλις τώρα έχουμε αρχίσει να αντιλαμβανόμαστε.
