Το τίμημα της μητρότητας στην εποχή της πανδημίας
Πόσο ακόμα θα δυσκολέψουν οι συνθήκες όταν είσαι μαμά κι εργαζόμενη για τις γυναίκες του σήμερα και του αύριο
Αυτή η πανδημία ήταν το κερασάκι της ήδη εξαντλητικής τούρτας των σύγχρονων μαμάδων που έχουν ξεπεράσει παγκοσμίως τα όρια της υπερκόπωσης – και παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν… Μια νέα μελέτη δείχνει ότι η σταδιοδρομία των εργαζομένων μητέρων χτυπήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, με συνέπειες που ενδέχεται να έχουν ισχυρό αντίκτυπο και αρκετό διάστημα μετά το πέρασμα αυτής της κρίσης υγείας.
Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε από τρία πανεπιστήμια -το Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον στο Σεντ Λούις, το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης στην Αυστραλία και το Πανεπιστήμιο του Βόρειου Τέξας- άντλησαν δεδομένα από 60.000 νοικοκυριά στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω μιας μηνιαίας έρευνας στατιστικών εργασίας.
Οι ερευνητές προσπάθησαν να προσδιορίσουν πώς οι γονείς αντιμετώπιζαν την εργασία τους από το σπίτι παράλληλα με τη φροντίδα των παιδιών και τα οικιακά καθήκοντα. Και τα αποτελέσματα, που δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά στο διαδικτυακό περιοδικό Gender, Work and Organisation τον Ιούλιο, ήταν ενοχλητικά.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι από τον Μάρτιο έως τον Απρίλιο οι εργαζόμενες μητέρες είδαν τον χρόνο πληρωμής τους να μειώνεται κατά μέσο όρο από τέσσερις έως πέντε ώρες την εβδομάδα, ενώ αντίστοιχα οι μπαμπάδες που ρωτήθηκαν δεν είδαν καθόλου τις ώρες τους να μειώνονται. Επιπλέον, οι μητέρες παιδιών σχολικής ηλικίας ή με πολύ μικρά παιδιά φάνηκε ότι είδαν την εργασία τους να επηρεάζεται περισσότερο.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης, το χάσμα στην εργασία μεταξύ των φύλων έχει αυξηθεί κατά 20 έως 50% από την έναρξη της πανδημίας και οι μητέρες παιδιών ηλικίας κάτω των 13 ετών είχαν μεγαλύτερο αριθμό μειωμένων ωρών εργασίας από τους πατέρες.
«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι οι μητέρες φέρουν το βάρος της πανδημίας και ενδέχεται να αντιμετωπίσουν μακροχρόνιες κυρώσεις λόγω απασχόλησης», δήλωσε η συν-συγγραφέας της μελέτης, Caitlyn Collins του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον, στην εφημερίδα The Source.
Γιατί λοιπόν αυτές οι εργαζόμενες μητέρες βλέπουν τις ώρες τους να μειώνονται ενώ οι σύντροφοί τους είναι σε μεγάλο βαθμό σε θέση να συνεχίσουν να εργάζονται από το σπίτι ως συνήθως; Η Collins εξήγησε ότι είναι ένα ζήτημα της ανισότητας των φύλων. «Ακόμα και μεταξύ των νοικοκυριών στα οποία και οι δύο γονείς είναι σε θέση να εργαστούν από το σπίτι και είναι άμεσα εκτεθειμένοι σε απαιτήσεις φροντίδας παιδιών και οικιακής εργασίας, οι μητέρες πιέζονται περισσότερο για να ανταποκριθούν σε αυτές τις ευθύνες σε μεγαλύτερο βαθμό από τους πατέρες. Τελικά, οι αναλύσεις αποκαλύπτουν ότι η ανισότητα των φύλων στις ώρες εργασίας των γονέων έχει επιδεινωθεί κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Η μείωση των ωρών εργασίας ενδέχεται να έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις για αυτές τις μητέρες, οι οποίες θα μπορούσαν ενδεχομένως να δεχθούν συνέπειες από τους εργοδότες τους και να μην μπορούν να ανταποκριθούν σε άκαμπτα προγράμματα εργασίας. Πρόσφατα, μάλιστα, μια μητέρα δύο παιδιών στην Καλιφόρνια υπέβαλε αγωγή εναντίον του πρώην εργοδότη της, ισχυριζόμενη ότι απολύθηκε επειδή τα μικρά της παιδιά ήταν πολύ θορυβώδη κατά τη διάρκεια εργασιακών βιντεοκλήσεων και οι διευθυντές της ήταν «δεν άντεχαν την ταλαιπωρία».
Μια πρόσφατη έκδοση των New York Times με τίτλο In The COVID-19 Economy, You Can Have A Kid Or A Job. You Can’t Have Both, επίσης αναδεικνύει το πώς η πανδημία επηρεάζει αρνητικά τις εργασιακές συνθήκες αλλά και τα δικαιώματα των εργαζόμενων μητέρων. Όπως έγραψε η συγγραφέας Deb Perelman, «Έχουμε εξαντληθεί επειδή οδηγούμαστε από τους τροχούς μιας οικονομίας που έχει επιδείξει αδιαφορία για τους εργαζόμενους γονείς».
Κι αυτή η πιο πρόσφατη μελέτη καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα και προσφέρει παραδείγματα για το πώς οι άντρες διευθυντές και οι πατέρες εργαζόμενοι μπορούν να βοηθήσουν μια γενιά εργαζόμενων μητέρων να αντιμετωπίσουν από κοινού τόσο τις γονικές όσο και τις επαγγελματικές ευθύνες.
Οι απαιτήσεις παιδικής μέριμνας και οι αυξημένες προσδοκίες για την εκπαίδευση στο σπίτι είναι πιθανό να παραμείνουν σε πολλά κράτη την επόμενη σχολική χρονιά. Για να αποφευχθούν οι μακροπρόθεσμες απώλειες στη συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό, οι εργοδότες πρέπει να προσφέρουν ευελιξία για να διατηρούν τις μητέρες προσκολλημένες στην απασχόληση, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας των εργαζομένων να εργάζονται λιγότερες ώρες.
Επιπλέον, οι σημερινοί μπαμπάδες θα πρέπει να ενθαρρύνονται να παρέχουν περισσότερες ώρες φροντίδας στα παιδιά τους, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα θυσιάζονται κάποιες αμειβόμενες ώρες εργασίας.
(το θέμα έχει στηριχθεί σε διεθνείς δημοσιεύσεις)
