Τι να κάνετε αν ζηλεύει το νεογέννητο αδερφάκι του;
Αν, από τη στιγμή που φέρατε το μωρό από το μαιευτήριο, το πρωτότοκο άλλαξε συμπεριφορά, ζήλια είναι η αιτία.
Ενώ το πρωτότοκό σας ήταν ανέκαθεν ανεξάρτητο και ήρεμο, από τη στιγμή που μπήκε στο σπίτι το δεύτερο παιδί μεταμορφώθηκε. Άρχισε να διεκδικεί την προσοχή σας επίμονα, ίσως για παράδειγμα καταφεύγοντας σε μικρές καταστροφές στο σπίτι, έγινε πιο νευρικό και επιθετικό και παρουσίασε σημάδια παλιμπαιδισμού, ζητώντας ξανά την πιπίλα που είχε κόψει προ πολλού και βρέχοντας το κρεβάτι του (γιατί, όπως σας λέει, θέλει να φορέσει πάλι πάνα όπως το μωρό). Πίσω από τέτοιες συμπεριφορές πιθανότατα κρύβεται η ζήλια για το μικρότερο αδερφάκι του, η οποία συχνά εκδηλώνεται με έμμεσους τρόπους. Πώς θα χειριστείτε την κατάσταση;
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφήσετε το πρωτότοκο να αισθανθεί παραμελημένο ή να αρχίσει να πιστεύει ότι αποκτήσατε δεύτερο παιδί επειδή… δεν ήσασταν αρκετά ικναοποιημένοι από το ίδιο (μια σκέψη που κάνουν πολλά παιδιά, ακόμη και εκείνα που προηγουμένως ζητούσαν από τους γονείς τους ένα αδερφάκι). Πιο συγκεκριμένα, όπως γράφει η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου στο βιβλίο της «Γνωρίστε το παιδί σας»:
-Με τον ερχομό του νεογέννητου στο σπίτι, αποφύγετε να αλλάξετε το καθημερινό πρόγραμμα του πρωτότοκου και να το μετακινήσετε σε άλλο δωμάτιο. Τοποθετήστε το μωρό σε χωριστό δωμάτιο ή, αν δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, στο ίδιο με το πρωτότοκο.
-Μη διακόπτετε καθημερινές δραστηριότητες με το πρωτότοκο παιδί σας, όπως το τάισμά του, για να ταΐσετε π.χ. το μωρό, εκτός αν είναι απολύτως απαραίτητο. Το ζητούμενο είναι να μη νιώσει το μεγαλύτερο παιδί ότι το αφήνετε μόλις ζητήσει κάτι το μωρό.
-Αν είναι εφικτό, αποφύγετε να στείλετε το πρωτότοκο σε παιδικό σταθμό αμέσως μόλις έρθει στο σπίτι το μωρό.
-Αν το επιτρέπει η ηλικία του, συζητήστε μαζί του για τα συναισθήματα που είχατε κι εσείς για τα αδέλφια σας όταν ήσασταν μικροί. Αποδεχτείτε το γεγονός ότι ζηλεύει.
-Δείξτε στο πρωτότοκο φωτογραφίες από τότε που ήταν κι εκείνο μωρό, σχολιάζοντας ότι στις ανάλογες φάσεις ανάπτυξης έμοιαζε με το μικρό αδερφάκι του.
-Σε καμία περίπτωση μην κάνετε σχόλια που φαίνεται να βάζουν το μεγαλύτερο παιδί σε διαδικασία σύγκρισης με το μικρότερο όπως «Τι ήσυχο που είναι αυτό το μωρό, ενώ εσύ…» ή που το τοποθετούν σε αμυντική στάση τύπου «Μα, επιτέλους, το κάνεις διαρκώς να κλαίει!». Βοηθήστε το μεγαλύτερο να καταλάβει ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα στην αγάπη σας για εκείνο και πως αγαπάτε και τα δύο παιδιά επειδή ακριβώς είναι διαφορετικά και μοναδικά.
