Οι ψηφιακές συσκευές εμποδίζουν τη σωστή ανάπτυξη των παιδικών χεριών
Όταν τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο, λόγω του τάμπλετ και του κινητού δυσκολεύονται να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους για να γράψουν, όπως δείχνει μια νέα έρευνα.
Η χρήση ψηφιακών συσκευών από πολύ μικρά παιδιά ενδέχεται να έχει και ένα ακόμα μειονέκτημα, σύμφωνα με μια νέα έρευνα. Βρετανοί παιδίατροι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι εμποδίζει τα παιδιά να αναπτύξουν την απαραίτητη μυϊκή δύναμη στα χέρια για να κρατούν το μολύβι, να κόβουν με το ψαλίδι και γενικά να εκτελούν δραστηριότητες που μέχρι πριν από μία δεκαετία έκαναν όλα τα παιδιά της ηλικίας τους.
«Τα παιδιά που πηγαίνουν σχολείο και παίρνουν στα χέρια τους ένα μολύβι δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να το κρατήσουν, γιατί δεν έχουν τις θεμελιώδεις κινητικές δεξιότητες να το κάνουν» σχολίασε στην Guardian η ερευνήτρια και παιδίατρος Sally Payne, PhD.
Για την απώλεια των δεξιοτήτων λεπτής κινητικότητας η ίδια ειδικός αποδίδει ευθύνη στις ψηφιακές συσκευές. «Είναι ευκολότερο να δούμε στο παιδί ένα τάμπλετ παρά να το ενθαρρύνουμε να ασχοληθεί με κάποιο παιδί που χτίζει τους μυς του, όπως να συναρμολογήσει τουβλάκια, να κόψει, να κολλήσει, να τραβήξει παιχνίδια και σχοινιά. Συνεπώς, το παιδί δεν αναπτύσσει τις θεμελιώδεις δεξιότητες που απαιτούνται για να κρατήσει ένα μολύβι».
Στην αναφορά τους οι Βρετανοί ερευνητές παραθέτουν την ιστορία του 6χρονου Πάτρικ, ενός αγοριού που ξεκίνησε σχολείο χωρίς την απαραίτητη μυϊκή δύναμη για να κρατήσει ένα μολύβι. Η μητέρα του, Laura, πιστεύει ότι ευθύνεται το γεγονός ότι τον άφηνε να χρησιμοποιεί ηλεκτρονικές συσκευές. «Όταν άρχισε σχολείο, κρατούσε το μολύβι όπως κρατούσαν τα ξύλα οι άνθρωποι των σπηλαίων. Δεν ήταν σε θέση να το πιάσει με οποιονδήποτε άλλο τρόπο με αποτέλεσμα να μην μπορεί να μάθει να γράφει καθώς δεν μπορούσε να το χρησιμοποιήσει με ακρίβεια» είπε η Laura.
Ευτυχώς ο Πάτρικ μετά από εργοθεραπεία 6 μηνών κατάφερε να φτάσει στο ίδιο επίπεδο με τους συμμαθητές του. Ωστόσο όπως σχολιάζει η Αμερικανίδα εργοθεραπεύτρια Mary Mayhan, με 20 χρόνια εμπειρίας, μέσα στην τελευταία δεκαετία έχει δει πολλά παρόμοια περιστατικά.
«Πριν από δέκα ή δεκαπέντε χρόνια, είχαμε παραπομπές παιδιών με αδύναμα χέρια οι οποίες συνοδεύονταν από μια συγκεκριμένη διάγνωση, είτε σύνδρομο Ντάουν, είτε εγκεφαλική παράλυση π.χ.. Σήμερα αυξάνονται όλο και περισσότερο τα περιστατικά των παιδιών που έχουν αδύναμα χέρια χωρίς όμως αυτό να δικαιολογείται από κάποιο άλλο ιατρικό υπόβαθρο» υποστηρίζει η Mayhan. Η ίδια, ωστόσο, προτείνει μια ακόμα εξήγηση του φαινομένου: το γεγονός ότι τα μωρά περνούν λιγότερο χρόνο πλέον μπρούμυτα.
«Πριν από τριάντα περίπου χρόνια, οι γιατροί άρχισαν να συνιστούν να μην αφήνουμε ένα μωρό να κοιμάται μπρούμυτα λόγω του συνδρόμου του αιφνίδιου βρεφικού θανάτου και οι γονείς το παρερμήνευσαν πιστεύοντας ότι δεν θα έπρεπε ποτέ να τα τοποθετούν μπρούμυτα. Όμως η λεπτή κινητικότητα και η επιδεξιότητα αναπτύσσονται όταν τα μωρά βρίσκονται ξαπλωμένα σε αυτή τη θέση και όταν μπουσουλούν ή προσπαθούν να πιάσουν κάτι» πιστεύει η Mayhan.
Όποια κι αν είναι πάντως η σημαντικότερη αιτία για την οποία τα παιδικά χεράκια δεν αναπτύσσονται επαρκώς τα τελευταία χρόνια, έχουμε ήδη αρκετούς καλούς λόγους να ελέγχουμε την έκθεσή τους στις ψηφιακές συσκευές, ιδιαίτερα στις πολύ μικρές ηλικίες.
