Οι έφηβοι που νιώθουν ότι τους αγαπούν οι γονείς τους είναι λιγότερο πιθανό να εμπλακούν σε μορφές εκφοβισμού
Ιδιαίτερα του διαδικτυακού εκφοβισμού, σύμφωνα με πρόσφατη επιστημονική μελέτη
Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο International Journal of Bullying Prevention, είναι ιδιαίτερα, δεδομένης της αλλαγής στην οικογενειακή ζωή που δημιουργήθηκε από την πανδημία του κορωνοϊού.
«Με την τηλεκπαίδευση και την εξ αποστάσεως μάθηση να αντικαθιστά τις διδασκαλίες στην τάξη για πολλούς νέους και τα κινητά τηλέφωνα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να τους ωθούν να αλληλοεπιδρούν πρόσωπο με πρόσωπο με συνομηλίκους, υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για διαδικτυακό εκφοβισμό», δήλωσε η Laura Grunin, διδακτορική φοιτήτρια στο NYU Meyers και κύρια συγγραφέας της μελέτης. «Νέα οικογενειακή δυναμική και άγχος στο σπίτι είναι επίσης σημαντικές αλλαγές, χάρη στα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας και περισσότερους γονείς να εργάζονται από το σπίτι».
Περισσότεροι από τους μισούς εφήβους των ΗΠΑ αναφέρουν ότι έχουν εμπειρία με διαδικτυακό εκφοβισμό ή διαδικτυακή συμπεριφορά που μπορεί να περιλαμβάνει παρενόχληση, προσβολές, απειλές ή διάδοση φημών.
«Η κατανόηση των παραγόντων που σχετίζονται με τον διαδικτυακό εκφοβισμό των συνομηλίκων ενός νεαρού ατόμου είναι σημαντική για την ανάπτυξη τρόπων με τους οποίους οι οικογένειες, τα σχολεία και οι κοινότητες να μπορούν να αποτρέψουν τον εκφοβισμό ή να παρέμβουν όταν συμβαίνει», δήλωσε η Sally S. Cohen, κλινική καθηγήτρια στο NYU Meyers.
Χρησιμοποιώντας δεδομένα από την έρευνα της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ) στην έρευνα για παιδιά ηλικίας σχολείου, οι ερευνητές ανέλυσαν απαντήσεις από 12.642 αμερικανικούς εφήβους και εφήβους (ηλικίας 11 έως 15 ετών. Οι έφηβοι ρωτήθηκαν για τη συμπεριφορά του εκφοβισμού, καθώς και για την αντίληψή τους για ορισμένα οικογενειακά χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένης της σχέσης τους με τους γονείς τους.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσο περισσότερο οι έφηβοι θεωρούσαν ότι οι γονείς τους τους αγαπούν, τόσο λιγότερο πιθανό ήταν να εμπλακούν στον διαδικτυακό εκφοβισμό. Όταν ρωτήθηκε εάν οι γονείς τους είναι στοργικοί, οι νέοι που είπαν ότι «σχεδόν ποτέ» είχαν πάνω από έξι φορές περισσότερες πιθανότητες να συμμετάσχουν σε υψηλά επίπεδα διαδικτυακού εκφοβισμού από εκείνους που απάντησαν ότι ο γονέας τους είναι «σχεδόν πάντα» στοργικός. Άλλοι τύποι συναισθηματικής υποστήριξης, συμπεριλαμβάνουν το πόσο οι έφηβοι αισθάνονται ότι βοηθιούνται και κατανοούνται από τους γονείς τους, συνέβαλαν επίσης στην πιθανότητα αν οι νέοι εμπλέκονται σε συμπεριφορές διαδικτυακού εκφοβισμού.
«Τα ευρήματά μας δείχνουν τη σημασία της γονικής συναισθηματικής υποστήριξης ως παράγοντα που μπορεί να επηρεάσει εάν οι έφηβοι έχουν τάση να εμπλακούν σε φαινόμενα διαδικτυακού εκφοβισμού – και το πιο σημαντικό, είναι πώς οι έφηβοι αντιλαμβάνονται την υποστήριξη που λαμβάνουν από τους γονείς τους», δήλωσε η Grunin. «Θα ήθελα να τονίσω στους γονείς ότι το σημαντικό δεν είναι αν νομίζουν οι ίδιοι ότι υποστηρίζουν το παιδί τους, αλλά τι σκέφτεται ο έφηβός τους. Οι γονείς πρέπει να προσπαθήσουν να διακρίνουν την αντίληψη του εφήβου τους σχετικά με τη γονική συναισθηματική υποστήριξη που του προσφέρουν, καθώς μπορεί να σχετίζεται με τη συμπεριφορά των νέων στον διαδικτυακό εκφοβισμό».
Ορισμένοι δημογραφικοί παράγοντες σχετίζονται επίσης με την πιθανότητα εφήβων στον διαδικτυακό εκφοβισμό. Τα κορίτσια ήταν πολύ λιγότερο πιθανό από τα αγόρια να εμφανίσουν υψηλά επίπεδα ε διαδικτυακού εκφοβισμού.
Η Cohen πρόσθεσε, «Από όταν διεξήχθη η έρευνα, τα τεχνολογικά και τα κοινωνικά μέσα έχουν γίνει όλο και πιο πανταχού παρόντα στις ζωές των εφήβων. Η αύξηση του χρόνου οθόνης κατά τη διάρκεια της τρέχουσας πανδημίας δημιουργεί νέες προκλήσεις. Η διαδικτυακή πρόσβαση και η ανωνυμία σε δημοσιεύσεις δημιουργούν ευρείες ευκαιρίες για διαδικτυακό εκφοβισμό».
Οι ερευνητές σημειώνουν ότι οι εκπαιδευτικοί, οι επαγγελματίες υγείας, οι ειδικοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όσοι εργάζονται στην ανάπτυξη των νέων πρέπει να λαμβάνουν υπόψη την οικογενειακή δυναμική κατά τη δημιουργία προγραμμάτων για την αντιμετώπιση του διαδικτυακού εκφοβισμού.
«Ενώ η μελέτη μας δεν αποδεικνύει ότι η έλλειψη γονικής υποστήριξης προκαλεί άμεσα τον διαδικτυακό εκφοβισμό, υποδηλώνει ότι οι σχέσεις των παιδιών με τους γονείς τους ενδέχεται να επηρεάσουν τις συμπεριφορές τους ως προς τα φαινόμενα του εκφοβισμού. Αυτές οι σχέσεις πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την ανάπτυξη παρεμβάσεων για την πρόληψη του διαδικτυακού εκφοβισμού», δήλωσε η Grunin.
