«Ο κύριος ΤικΤάκης και το ρολόι της καρδιάς» – ένα παραμύθι για τον έρωτα, την αγάπη και την αίσθηση του χρόνου
Σε κείμενο Αγγελικής Λάλου και υπέροχη εικονογράφηση της Ναταλίας Καπατσούλια, αυτό το παιδικό βιβλίο θα μιλήσει στην καρδιά μικρών και μεγάλων αναγνωστών
Έχετε νιώσει τον χρόνο να περνάει άλλοτε βασανιστικά αργά, άλλοτε ανυπόφορα γρήγορα και άλλοτε να μην περνάει καν; Αχ ο χρόνος, οι ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα, οι μέρες, οι εβδομάδες, οι μήνες, τα χρόνια – τόσες μονάδες μέτρησης κι όμως τελικά η ουσία του χρόνου μένει στα «αμέτρητα». Ρολόγια χειρός, τοίχου, τσέπης, ηλεκτρονικά, υπερσύγχρονα, αδιάβροχα, κουρδισμένα κι άλλα ξεκούρδιστα, χρονόμετρα, ηλιακά, προσπαθούν όλα με τον τρόπο τους να μετρήσουν τον χρόνο και να απαντήσουν σε ερωτήματα όπως τι ώρα είναι; Κι ενώ οι περισσότεροι κουβαλάμε πάνω μας ρολόι και συνέχεια το κοιτάμε μέσα στη μέρα, ξέρουμε να απαντήσουμε τι ώρα ήταν όταν ερωτευτήκαμε; Τι ώρα ήταν όταν μας χαμογέλασε ο άνθρωπος που μας έκανε την καρδιά να αναριγήσει;
Ο κύριος ΤικΤάκης έχει μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με τον χρόνο. Κάθε του μέρα ήταν χωρισμένη σε τέσσερα ίσα κομμάτια των 6 ωρών. Μια μικρή αλληλουχία των εποχών μέσα σε μια μέρα, όπου κάθε μήνας αντιστοιχούσε σε 2 ώρες. Όμως κάθε μέρα η σειρά εμφάνισης των εποχών εξαρτιόταν από τη διάθεση που θα είχε το πρωί όταν θα ξυπνούσε.
Αν ξυπνούσε ευδιάθετος, τότε οι έξι πρώτες ώρες της μέρας ανήκαν στην άνοιξη, ένιωθε κι ίδιος να ανθίζει και να μπουμπουκιάζει εσωτερικά και να είναι όλο ενέργεια και χαρά.
Αν ξυπνούσε χαλαρός και ράθυμος, με όρεξη για ραστώνη και ξεκούραση τότε συντονιζόταν το ρολόι του στο καλοκαίρι.
Τελευταία όμως το ρολόι του είχε αρχίσει να αποσυντονίζεται και τύχαινε μέσα στη μέρα να μπερδεύονται οι εποχές, οι ώρες, οι μήνες.
Έμοιαζε αφηρημένος, έχανε τα λόγια του, αναψοκοκκίνιζε στα καλά καθούμενα ή άσπριζε και χλόμιαζε, ίδρωνε ή κρύωνε απότομα, όλες οι εποχές εντός του είχαν ολότελα απορυθμιστεί.
Είχε εξετάσει το ρολόι του πεντακόσιες φορές, το είχε δώσει να το ελέγξουν οι καλύτεροι ωρολογοποιοί του κόσμου… δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα τον διαβεβαίωναν.
Τότε θυμήθηκε, κι ο χρόνος για άλλη μια φορά κοντοστάθηκε, οι δείκτες τρεμόπαιξαν μπρος πίσω, η αναπνοή του σταμάτησε όπως κι ο ίδιος ο χτύπος της καρδιάς του, όταν στη μνήμη του εμφανίστηκε το πρόσωπό της.
Αν είχε κοιτάξει το ρολόι του εκείνη τη στιγμή θα είχε δει πως οι δείκτες του ρολογιού του είχαν μείνει ακίνητοι λες και προσπαθούσαν να κρατήσουν αυτή τη στιγμή για λίγο παραπάνω, σαν να ήθελαν να της δώσουν παράταση
Αυτό λοιπόν ήταν ο έρωτας; Αυτό ήταν η αγάπη; Η παύση του χρόνου; Η προσπάθεια μιας στιγμής να διαρκέσει περισσότερο;
Δεν θα σας πούμε τι γίνεται στη συνέχεια και πώς τελειώνει το παραμύθι με ήρωα τον κύριο ΤικΤάκη, θα σας πούμε μόνο ότι όταν αγαπάς ή όταν είσαι ερωτευμένος ή πολύ χαρούμενος ή πολύ στεναχωρημένος ο χρόνος νιώθουμε ότι περνάει με διαφορετικό ρυθμό έστω κι αν περνάει πάντα με την ίδια μαθηματική ακρίβεια. Ίσως ακόμα σας πούμε ότι όσο κι αν βιαζόμαστε ή όσο κι αν αργούμε τελικά όλα γίνονται στην ώρα που είναι να γίνουν…
Διαβάστε αυτό το βιβλίο και μιλήστε στα παιδιά για το πώς νιώθουν εκείνα τον χρόνο να περνάει όταν είναι στο σχολείο ή όταν είναι διακοπές; Μιλήστε για τα δυνατά συναισθήματα που μας κάνουν να χάνουμε την αίσθηση του χρόνου ή μας κάνουν να τον ζούμε με τον παλμό της καρδιάς μας για ρολόι. Σταματήστε για λίγο το χρόνο ακούγοντας τη σιωπή ή με μια σφιχτή αγκαλιά ακούγοντας απλώς την καρδιά του ενός να χτυπάει μέσα στην καρδιά του άλλου. Μπείτε για λίγο μέσα στο παραμύθι και αφήστε τον χρόνο για μια στιγμή να ακινητοποιηθεί.
Περισσότερα για το βιβλίο: ΤΙΤΛΟΣ – Βιβλιοnet (biblionet.gr)
