«Μια δική σας κακή μέρα μπορεί να είναι μια καλή μέρα για τα παιδιά σας»
Ακόμα και αν δεν προλάβατε μια προσθεσμία στη δουλειά, τους μοιράσατε απλόχερα αγκαλιές και παιχνίδια και λιχουδιές. «Για μια μητέρα, η παραγωγικότητα πρέπει να βρει διαφορετικό ορισμό», σχολιάζει η Αμερικανίδα μπλόγκερ Katie Blackburn στο εξαιρετικό ιστολόγιο Coffee and Crumbs.
Είμαι σίγουρη ότι αυτή η ιστορία κάτι θα σας θυμίζει: ένα μωρό ξυπνάει πολύ νωρίτερα από ό,τι θα έπρεπε, ενώ ένα άλλο κοιμάται περισσότερο. Δεν καταφέρνετε να είστε στο πάρκο στην ώρα σας, γιατί η μεγαλύτερη κόρη σας μόλις έριξε όλο το χυμό της στο χαλί και, επιπλέον, όταν μπαίνετε στο αυτοκίνητο ανακαλύπτετε ότι το ντεπόζιτο της βενζίνης είναι άδειο. Ξεχνάτε κάπου στο δρόμο την τσάντα με τα ψώνια, γιατί το μωρό ουρλιάζει. Τα σχέδιά σας για ένα μεσημεριανό υπνάκο ανατρέπονται τελείως γιατί δεν μπορείτε να συντονίζετε το πρόγραμμα των παιδιών σας και μόλις τελειώσετε με το γεύμα του ενός, το άλλο θέλει να θηλάσει. Και ξαφνικά είναι 3.30 το απόγευμα και δεν έχετε απαντήσει ούτε σε ένα email.
Μια στοίβα πλυμένων ρούχων περιμένει να διπλωθεί, ενώ μια δεύτερη να απλωθεί για να στεγνώσει. Για δείπνο έχετε μακαρόνια, ό,τι καλύτερο θα μπορούσατε να ετοιμάσετε για απόψε, γιατί είναι σαν να μην πήγατε ποτέ για ψώνια. Στο νήπιο δίνετε να φάει μαρμελάδα και προσποιείστε ότι είναι φρούτο.
Σήμερα δεν καταφέρατε να καθαρίσετε ούτε ένα δωμάτιο του σπιτιού. Παρακολουθήσατε τρία επεισόδια της Ντόρας της Εξερευνήτριας, ωστόσο, και θα ακολουθούσε και ένα τέταρτο, αν δεν έφτανε εγκαίρως ο μπαμπάς στο σπίτι να σας σώσει. Τι μέρα κι αυτή.
Οι τρελές, απρόβλεπτες και απελπιστικές μέρες συνήθως έρχονται όταν έχουμε να κάνουμε τα περισσότερα, έτσι δεν είναι; Έχετε να προλάβετε μια προθεσμία στη δουλειά; Τα παιδιά σας θα αρχίσουν να κλαίνε ταυτόχρονα, στη διάρκεια εκείνων των 30 λεπτών που πιστεύατε ότι θα μπορούσατε να ολοκληρώσετε μια μικρή εργασία. Πρέπει να προετοιμαστείτε για μια σημαντική συνάντηση στη δουλειά ή παράδοση μαθήματος ή κάτι άλλο σπουδαίο; Θα είναι η μοναδική μέρα που τα παιδιά θα κοιμηθούν σε διαφορετικές ώρες το καθένα. Κάποιες μέρες, το μωρό θα θέλει περισσότερη αγκαλιά και η μεγάλη αδερφή του θα είναι ασυνήθιστα προσκολλημένη στους άλλους. Και μετά θα σας πιάσουν τα νεύρα σας, γιατί σήμερα τίποτα δεν εξελίχθηκε όπως το είχατε σχεδιάσει.
Δεν είναι όμως μόνο η δική σας μέρα, αλλά και η μέρα των παιδιών σας. Και αν το καλοσκεφτείτε, για τα παιδιά σας ήταν μια καλή μέρα.
Η μεγάλη αδερφή έμαθε πώς να καθαρίζουμε ό,τι ρίχνουμε κάτι. Δεν είχε ιδέα ότι βιαζόμασταν να συναντήσουμε τους φίλους μας στο πάρκο και όταν με είδε να έρχομαι να καθαρίσω το λεκέ με ένα απορρυπαντικό και ένα πανάκι, έφερε ένα μωρομάντιλο να βοηθήσει. Με παρακολούθησε με προσοχή, και έμαθε κάτι.
Το μωρό απόλαυσε τη φροντίδα μας. Μετά τη βόλτα ζεσταινόταν και ήταν κουρασμένο και ιδρωμένο και δεν μπορούσε να αντέξει ούτε ένα λεπτό παραπάνω στο καθισματάκι του αυτοκινήτου. Έτσι, ανταποκριθήκαμε στην ανάγκη του και γυρίσαμε σπίτι. Μόλις τον έβγαλα από το αυτοκίνητο και τον πήρα αγκαλιά, ένιωσε καλύτερα. Όποτε είχε ανάγκη περισσότερες αγκαλιές και χάδια στη διάρκεια της υπόλοιπης μέρας, του τα προσφέραμε. Δεν είμαι καλή σε πολλά πράγματα ως μητέρα, αλλά στις αγκαλιές τα πηγαίνω μια χαρά. Τα παιδιά μας χρειάζονται πολύ άγγιγμα: είναι ο μοναδικός τρόπος να τους κάνουμε να αισθανθούν αγάπη και ασφάλεια, που καταλαβαίνουν. Τουλάχιστον σήμερα πρόσφερα στο μωρό μου με γενναιοδωρία αυτή την επιβεβαίωση.
Και τα δύο μαζί, τα μικρά μου παιδιά παρακολούθησαν τη μαμά τους να διαχειρίζεται το στρες, αλλά όχι με τον καλύτερο τρόπο, έτσι με είδαν επίσης να ζητάω συγγνώμη όταν ξέσπασα στον μπαμπά τους. Με είδαν να επανορθώνω με ένα γεύμα για την οικογένεια και ξέρω ότι η μεγάλη μου κόρη δεν ενοχλήθηκε στο ελάχιστο που φάγαμε μακαρόνια. Ο μόνος άνθρωπος που με κατέκρινε γι’ αυτό ήταν ο εαυτός μου. Δεν κατάφερα ποτέ να διαβάσω τα email μου αλλά διάβασα ένα βιβλίο, έκανα σαπουνόφουσκες και έπιασα ένα ιπτάμενο νήπιο στη βάση της τσουλήθρας. Χρειάστηκε να το μαλώσω πολλές φορές που πετούσε πράγματα και χτυπούσε και δεν με άκουγε προσεκτικά, αλλά απέσπασα και μερικά «συγγνώμη», μια λέξη που πρέπει να έχουμε πάντα εύκαιρη στο λεξιλόγιό μας.
Σήμερα δεν τσέκαρα πολλά κουτάκια στη λίστα με τις υποχρεώσεις μου, αλλά το έκαναν τα παιδιά μου: παιχνίδι, φαγητό, ύπνος, βιβλίο και πάλι απ’ την αρχή. Κι εγώ τα βοήθησα να κάνουν αυτά τα πράγματα. Αν αξιολογούσα την κάθε μου μέρα σύμφωνα με τη δική μου λίστα, δεν θα ήταν κάθε μέρα καλή. Αλλά βλέποντας την κάθε μέρα μέσα από τα δικά τους μάτια, γιατί είναι και η δική τους μέρα, τότε οι περισσότερες μέρες γίνονται καλύτερες. Πολύ καλύτερες.
Θέλω λοιπόν κάθε μέρα, στις 8 το βράδυ, να την αξιολογώ σύμφωνα με το τι μάθαμε και πόσο συχνά γελάσαμε και πόσες καινούριες λέξεις ακούσαμε. Όταν είσαι μητέρα μικρών παιδιών, η παραγωγικότητα πρέπει να βρει ένα διαφορετικό ορισμό, εκείνον που περιλαμβάνει αλλάγματα πάνας και πιάτα και αγκαλιές. Στο κάτω κάτω, νομίζω ότι μπορώ να πω το εξής: σήμερα δεν ήμουν καλή συγγραφέας/επιχειρηματίας/δασκάλα (εδώ βάζετε το ρόλο σας) αλλά τουλάχιστον κράτησα δύο παιδιά κάτω των δύο ετών ζωντανά και ταΐσμένα και παίξαμε και μιλήσαμε για δέντρα και κυνηγήσαμε σαπουνόφουσκες στο πάρκο και τώρα και τα δυο τους κοιμούνται ασφαλή στα κρεβάτια τους και αυτά αρκούν για να κάνουν τη σημερινή μέρα αρκετά καλή.
