Μα γιατί το παιδί μου είναι ντροπαλό;
Δεν μιλάει ποτέ στα παιδιά στην παιδική χαρά, στις οικογενειακές εξόδους περνάει το μεγαλύτερο μέρος κολλημένος στους γονείς και στην τάξη σπάνια σηκώνει το χέρι ενώ τα ξέρει.
Δεν μιλάει ποτέ στα παιδιά στην παιδική χαρά, στις οικογενειακές συγκεντρώσεις περνάει το μεγαλύτερο μέρος κολλημένος στους γονείς και στην τάξη σπάνια σηκώνει το χέρι ενώ τα ξέρει. Αυτή είναι η εικόνα ενός ντροπαλού και συνεσταλμένου παιδιού που είναι “κλειστό” και ανησυχεί τι θα πουν ή τι θα σκεφτούν οι άλλοι για αυτό.
Αλλά για ποιο λόγο είναι ντροπαλό ένα παιδί; Αν μπορούσαμε να απαντήσουμε σε αυτήν την ερώτηση θα ήταν η ζωή μας πιο απλή. Όμως κάθε παιδί και κάθε οικογένεια είναι διαφορετική κι έτσι μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Συχνά ένα παιδί είναι ντροπαλό επειδή προέρχεται μία οικογένεια χαμηλών τόνων όπου οι γονείς αμφιβάλλουν για τον εαυτό τους και το παιδί τούς μιμείται. Μπορεί όμως αντίθετα κάποιος από την οικογένεια να κρατάει πολύ επικριτική στάση με αποτέλεσμα να δημιουργεί ανασφάλεια στο παιδί. Ακόμη ίσως κάποιο από τα άλλα παιδιά της οικογένειας να καταλαμβάνει όλον το χώρο με αποτέλεσμα το ντροπαλό παιδί να μην έχει περιθώρια να εκφραστεί. Και υπάρχουν πολλές ακόμη υποθέσεις.
Για να βοηθήσουμε ένα κλειστό παιδί να ανοιχτεί πρέπει πρώτα να καθησυχάσουμε την αγωνία του ότι θα κριθεί και να του δημιουργήσουμε ευκαιρίες να εκφραστεί ελεύθερα. Ξεκινώντας από καλλιτεχνικές δραστηριότητες που αναπτύσσουν την αυθόρμητη έκφραση, όπως η ζωγραφική με δακτυλομπογιές, ο χορός, η πλαστελίνη, δίνουμε στο παιδί να καταλάβει πως αξία έχει η έκφραση κι όχι το αποτέλεσμα.
Το θέατρο και το θεατρικό παιχνίδι επίσης είναι θαυμάσιοι τρόποι εξερεύνησης των μέσων έκφρασης του παιδιού. Ακόμη δείχνουμε με το παράδειγμα στο παιδί τον τρόπο να εκφράζεται. Ας εγκαταλείψουμε την τελειομανία, ας παραδεχτούμε τα λάθη μας και ας γελάσουμε με τις γκάφες μας. Τέλος, προσκαλούμε το παιδί να τολμήσει και του δημιουργούμε ευκαιρίες να δοκιμάσει εμπειρίες αλλά χωρίς να το πιέζουμε γιατί θα έχουμε αντίθετο αποτέλεσμα.
Σε μια κοινωνία όπου η εξωστρέφεια και ο δυναμισμός θεωρείται το μέγιστο προσόν και οι καλές κοινωνικές σχέσεις προαπαιτούμενες, οι γονείς ανησυχούν αν το παιδί τους είναι ντροπαλό. Ωστόσο ένα παιδί που έχει λίγους φίλους μπορεί να είναι απλώς επιλεκτικό κι όχι απαραίτητα να στερείται αυτοπεποίθησης. Άλλωστε οι έρευνες δείχνουν ότι οι εσωστρεφείς άνθρωποι είναι ευαίσθητοι, καλοί ακροατές και πιστοί φίλοι και συνεργάτες. Κάποια παιδιά είναι ντροπαλά από τη φύση τους και αυτό δεν τα κάνει λιγότερο ευτυχισμένα. Αν όμως ένα παιδί είναι τόσο ντροπαλό που δεν αντέχει να πάει σε ένα πάρτι ή αρνείται να πάει στο σχολείο θα ήταν καλό να συμβουλευτούμε έναν ειδικό για πιο λεπτομερείς οδηγίες.
Ζωή Μαργέλη
Ψυχολόγος- παιγνιοθεραπεύτρια
