Μένουμε σπίτι και ξαναβλέπουμε με τα παιδιά τον Wall-e
Και θυμόμαστε ότι το πιο σημαντικό σπίτι όλων μας είναι η Γη
Ίσως είναι η ταινία που έχει περισσότερες φορές στη ζωή του ο γιος μου. Ένα διάστημα μεταξύ 4-5 δεν θυμάμαι πόσες φορές την έβλεπε. Σχεδόν κάθε μέρα. Είχε γίνει ο αγαπημένος του ήρωας, έδωσε το θέμα τόσο για την τούρτα του όσο και για το αποκριάτικό του κοστούμι. Ενώ ο Wall-3 υπήρχε στο σπίτι σε διάφορα μεγέθη και από πλήρη ηλεκτρονική κι εξελιγμένη μορφή μέχρι απλή μινιατούρα. Παζλ, σεντόνια, μέχρι και φόρμα ζαχαροπλαστικής για κέικ είχαμε πάρει για να τιμήσουμε την αδυναμία του.
Η αδυναμία αυτή έχει πια περάσει. Καμία αντίστοιχη δεν θυμάμαι να διατηρήθηκε με τόση διάρκεια και τόσο σθένος. Ο μικρός είναι πλέον αισίως 10 χρόνων, έχει δει πολλές ταινίες από τότε. Αλλά σίγουρα καμία δεν έχει περάσει το high σκορ θέασης του Wall-e.
Σήμερα τον ρώτησα αν θυμόταν την ταινία. Παρόλο που έχει περάσει πολύς καιρός απ’ όταν την είδε για τελευταία φορά ήταν σε θέση να μου όλη την πλοκή. Τώρα θα μου πείτε δεν έχει και καμιά τεράστια πλοκή. Μπορεί. Ωστόσο η πλοκή της έχει τεράστια σημασία. Κι αυτό είναι και η απάντηση στην ερώτηση που του έκανα – το να μου πει δηλαδή γιατί του άρεσε αυτή η ταινία και γιατί συνεχίζει να του αρέσει.
«Βρήκα τον Wall-e πολύ συμπαθητικό και η ταινία είχε οικολογικά μηνύματα, δείχνει ότι η Γη είναι το σπίτι μας και πρέπει να το σεβόμαστε, να το προστατεύουμε και να το αγαπάμε».
Για όσους δεν θυμούνται ή δεν έχουν δει την ταινία, ο Wall-e είναι ένα ρομπότ που έχει μείνει στη Γη ενώ όλοι οι κάτοικοί της ταξιδεύουν στο διάστημα με ένα τεράστιο διαστημόπλοιο, καθώς δεν υπάρχει ουσιαστικά ζωή πλέον στον πλανήτη και η οικολογική καταστροφή που έχει γίνει είναι τεράστια…
Σκοπός του είναι να καθαρίσει τη γη από τα απόβλητα, αλλά ταυτόχρονα συλλέγει όλα όσα θεωρεί ότι έχουν αξία να διατηρηθούν… στη μνήμη. Όλα αλλάζουν όταν κάνει την εμφάνισή του η Eve, ένα άλλος είδος ρομπότ, το οποίο ο Wall-e ερωτεύεται. Η Eve ανακαλύπτει ότι ο Wall-e έχει βρει το μυστικό για την αναγέννηση της ζωής στον πλανήτη γη και αρχίζει μια μεγάλη περιπέτεια και για τους δύο… και όχι μόνο.
Οι σκηνές πάντως στο διαστημόπλοιο θα μας θυμίσουν λίγο συνθήκες καραντίνας… και θα μας κάνουν να ταυτιστούμε. Άλλωστε αυτός είναι κι ένας από τους βασικούς λόγους που επέλεξα απόψε τη συγκεκριμένη ταινία.
Παρόλο που θυμίζει δυστοπία και αναφέρεται σε ένα άσχημο μέλλον βγαλμένο από εφιαλτική επιστημονική φαντασία, έχει καλό τέλος και έτσι δίνει ένα δυνατό μήνυμα αισιοδοξίας. Και, σε αυτό που τώρα όλοι ζούμε, το να πιστεύουμε και να ελπίζουμε για κάτι καλύτερο και για ένα όσο γίνεται πιο θετικό τέλος μας δίνει δύναμη και κουράγιο.
Και πάνω απ’ όλα τονίζει τη σημασία της έννοιας σπίτι. Το σπίτι μπορεί να είναι κυριολεκτικά ένα απλό διαμέρισμα, μια κατοικία, αλλά το σπίτι μπορεί να είναι όλος ο πλανήτης και όλοι εμείς. Και το να μένουμε τώρα σπίτι και να προσέχουμε τον εαυτό μας, κάνουμε καλό σε εμάς ατομικά αλλά κάνουμε καλό και στους άλλους, προστατεύοντας όσους περισσότερο μπορούμε.
Η ταινία παρόλο που είναι στα αγγλικά μπορεί να τη δει κανείς εύκολα καθώς σημασία δεν έχουν τόσο τα λόγια όσο οι κινήσεις και το μήνυμα…
https://www.youtube.com/watch?v=D7iqUEWEPOA
(Παραγωγής 2008, σε σκηνοθεσία του Άντριου Στάντον. Η ταινία δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου με τη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών από την Pixar και τη χρηματοδότηση ανέλαβε η Walt Disney Pictures.)
