Κλείσε τα μάτια σου παιδί μου, μη δείς το ανάπηρο κορίτσι.
Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε τα παιδιά να εξοικειωθούν με τη διαφορετικότητα
Περπατώντας στο δρόμο συνάντησα ένα κορίτσι 7-8 χρονών σε αναπηρικό καροτσάκι συνοδευόμενο από μια γυναίκα, μάλλον τη μητέρα του. Από την άλλη πλευρά του δρόμου περνούσε ένα αγόρι λίγο μικρότερο σε ηλικία με τη δική του μητέρα. Μόλις πλησίασαν το κορίτσι, η μητέρα του αγοριού τού έστριψε το κεφάλι και του είπε απότομα “Μην κοιτάς από εκεί. Κλείσε τα μάτια σου.” Αυτό που στην ουσία ίσως να ήθελε να του πει ήταν “Σ’ αγαπάω τόσο πολύ που δεν θέλω καμία άσχημη εικόνα να μαυρίσει την ψυχή σου και θεωρώ ότι ένα ανάπηρο κορίτσι είναι άσχημη εικόνα για τα μάτια σου.”
Είναι αλήθεια ότι θέλουμε τα παιδιά μας να ζουν σε έναν όμορφο κόσμο, πολύχρωμο, χαρούμενο, δίκαιο, ασφαλή. Έναν κόσμο που τα παιδιά δεν αρρωσταίνουν και δεν χάνουν τα πόδια τους. Όμως ο τρόπος για να ζουν σε αυτόν τον μαγικό κόσμο είναι να τους κρύβουμε ότι μας ενοχλεί από τον πραγματικό;
Όταν του κλείνουμε τα μάτια τι μήνυμα περνάμε στο παιδί; Ότι είναι διαφορετικό πρέπει να κρύβεται. Ότι υστερεί δεν είναι αποδεκτό; Έτσι όμως, ριζώνει μέσα του η ανασφάλεια ότι για να είναι αποδεκτός πρέπει να πληρεί συγκεκριμένες “εργοστασιακές προδιαγραφές” αλλιώς η κοινωνία δεν θα θέλει ούτε να τον βλέπει. Κι όταν αρχίσει να αντιλαμβάνεται τα δικά του διαφορετικά χαρακτηριστικά μπορεί να τα θεωρήσει αδυναμίες και να σπεύσει να τα κρύψει ή να τα πνίξει.
Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε τα παιδιά να εξοικειωθούν με τη διαφορετικότητα και να καταλάβουν ότι από τις δυνάμεις και τις αδυναμίες μας μαζί είναι που γινόμαστε μοναδικοί. Ας πλησιάσουμε το κορίτσι για να το δει καλύτερα κι αν θέλει να του μιλήσει, να το ρωτήσει, να το γνωρίσει. Ας δείξουμε στα παιδιά ταινίες για τη διαφορετικότητα όπως ο Ντάμπο ή το Pet Shop και ας τους διαβάσουμε κάποια από τα άπειρα βιβλία. Αλλά κυρίως ας τους δείξουμε με το παραδειγμά μας πώς μπορούμε να αποδεχόμαστε αυτό που δεν μας μοιάζει. Κι αν θέλουμε τα παιδιά μας να ζουν σε έναν όμορφο κόσμο ας προσπαθήσουμε να κάνουμε τον κόσμο μας πιο όμορφο…
Ζωή Μαργέλη
Ψυχολόγος
