Η συγγραφέας Μαρία Ανδρικοπούλου απαντάει το «δεκάλογο του παραμυθά
Και μας ξεναγεί στο υπέροχο σύμπαν των παραμυθιών της
Αν ήσουν παραμύθι ποιο θα ήσουν;
Η Οδύσσεια, το πιο περιπετειώδες παραμύθι του κόσμου, ένα μακρύ θαλασσινό ταξίδι ενός πολυμήχανου ανθρώπου, ικανού να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες, πάντα έτοιμου να απολαύσει τις όμορφες στιγμές του ταξιδιού, μα και αθεράπευτα νοσταλγού ώστε να επιστρέψει μετά από πολλά χρόνια στην πατρίδα.
Ποιον ήρωα παραμυθιού θα ήθελες να γνωρίσεις από κοντά
Θα χαιρόμουν να συναντηθώ με τον σκανταλιάρη Μικρό Νικόλα και να συμμετάσχω στις διασκεδαστικές περιπέτειές του στο προαύλιο του σχολείου ή στην αλάνα μαζί με την απίθανη παρέα του.
Ποιο τέλος παραμυθιού θα ήθελες να γράψεις με διαφορετικό τρόπο
Παρόλο που το τέλος που έδωσε ο Δανός παραμυθάς στο «Κοριτσάκι με τα σπίρτα» είναι άκρως ρεαλιστικό, θα το άλλαζα ευχαρίστως. Με τίποτα δεν θα άφηνα τη μικρή να πεθάνει. Θα έβαζα κάποιον -κόντρα στη γενική αναλγησία- να ανοίξει την πόρτα του για να προσφέρει στέγη και θαλπωρή στο παιδί αναλαμβάνοντας εφεξής τη φροντίδα του.
Αν έφτιαχνες «τα κουλουβάχατα των παραμυθιών» ποια πέντε παραμύθια θα μπέρδευες μεταξύ τους;
Θα ανακάτευα ευχαρίστως «Το μικρό ραφτόπουλο», το εγκιβωτισμένο παραμύθι στο υπέροχο διήγημα «Το μόνο της ζωής μου ταξείδιον» του Γ. Βιζυηνού, την «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» του Λιούις Κάρολ, τον «Μάγο του Οζ» του Μπάουμ , με τη «Μικρή Σειρήνα» καθώς και «Το Αηδόνι του Αυτοκράτορα», του Άντερσεν και πάλι.
Ποια εποχή θα διάλεγες για να διαδραματιστεί το παραμύθι σου;
Θα προτιμούσα σε έναν χρόνο άχρονο, όπως ταιριάζει στα παραμύθια και στα όνειρα.
Ποιο παραμύθι έχεις διαβάσει περισσότερες φορές στη ζωή σου;
Η δική μου γενιά μεγάλωσε με παραμύθια των Γκριμ και του Άντερσεν. Αγαπημένο μου και χιλιοδιαβασμένο: «Ο Μολυβένιος στρατιώτης». Το ζωντάνεμα των παιχνιδιών κάθε νύχτα στο παιδικό δωμάτιο με μάγευε. H αγάπη της χορεύτριας με τον στρατιώτη και το κοινό τους τέλος στη φωτιά του τζακιού με συγκινούσε.
Με ποιον συγγραφέα θα ήθελες να είχες συνεργαστεί για να γράψετε ποιο παραμύθι του;
Με τον Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ θα πετούσαμε κυριολεκτικά και μεταφορικά στα σύννεφα και κάπου εκεί ψηλά θα συναντούσαμε τον Μικρό Πρίγκιπα. Γράφοντας αυτό το υπέροχο φιλοσοφικό-θα έλεγα- παραμύθι ίσως πείθαμε τους ανθρώπους να κοιτούν μέσα από τα μάτια της καρδιάς τους για να βλέπουν καθαρότερα.
Ποια «μαγική» εφεύρεση (που δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί) θα χρησιμοποιούσες για να βοηθήσεις έναν ήρωά σου να πετύχει αυτό που ονειρεύεται;
Nομίζω ότι ένα μαγικό χαλί θα ήταν ιδανικό. Βοηθά τον ήρωα να αποδράσει την κατάλληλη στιγμή και να ξεφύγει τον κίνδυνο, να μεταφερθεί ταχύτατα όπου ονειρεύεται, να απολαύσει την εμπειρία του να θαυμάζει τον κόσμο ολάκερο από ψηλά. Τυχερός ο Αλαντίν!
Μια φορά κι έναν καιρό… (φτιάξε ένα παραμύθι με 5 προτάσεις)
Ήταν ένα αγόρι που δεν ήξερε λέξη από τη γλώσσα του κοριτσιού.
Κι ένα κοριτσάκι που δεν καταλάβαινε μήτε λέξη από τη δική του.
Μ ΄ένα φτυάρι, μια τσουγκράνα κι ένα κουβά έπιασαν να χτίζουν μαζί ένα κάστρο στην άμμο.
Ένα κύμα τους το γκρέμισε λίγο πριν το τελειώσουν.
Χωρίς κουβέντα, μονάχα με μια ματιά, άρχισαν να ξανακτίζουν μαζί το κάστρο.
Κι έζησαν αυτοί καλά και… (συμπλήρωσε ένα απρόβλεπτο τέλος)
κάποιοι άλλοι καλούτσικα, εκείνοι δηλαδή που το «μαζί» τους δυσκολεύει.
Περισσότερα για τη Μαρία Ανδρικοπούλου biblionet.gr
