Εκπαίδευση τουαλέτας και ποια λάθη να αποφύγετε
Όπως και κάθε άλλο μεταβατικό στάδιο θέλει υπομονή, εδώ θα βρείτε μερικά χρήσιμα tips
Το πότε θα βγάλει το παιδί την πάνα είναι μια εύλογη ερώτηση που κάποια στιγμή απασχολεί όλους τους γονείς. Κάποια παιδιά είναι πιο έτοιμα απ’ άλλα και περνάνε γρήγορα αυτό το μεταβατικό στάδιο. Κάποια παιδιά χρειάζονται περισσότερο χρόνο κι ίσως δυσκολευτούν. Όλα τα παιδιά ωστόσο αργά ή γρήγορα τα καταφέρνουν.
Η εκπαίδευση τουαλέτας γίνεται συνήθως ανάμεσα στα 2,5 και τα 3,5 χρόνια του παιδιού, όταν πλέον έχει αποκτήσει τον έλεγχο των σφιγκτήρων του και είναι αρκετά μεγάλο για να ακολουθεί εντολές. Ωστόσο, αν πρώτες προσπάθειές μας αποτύχουν, είναι εύκολο να απογοητευτούμε και να κυριευτούμε από άγχος. Η πρώτη συμβουλή; Να χαλαρώσουμε.
Πώς θα καταλάβουμε ότι το δικό μας παιδί είναι έτοιμο για εκπαίδευση τουαλέτας; Ίσως αρχίσει να προσπαθεί να μιμηθεί μεγαλύτερα αδέρφια του ή να δείχνει περιέργεια για το πώς λειτουργεί το μπάνιο. Μπορεί να εκφράζει έντονη ενόχληση όταν λερώνει την πάνα του. Δεν αποκλείεται μάλιστα να αρχίσει να μας λέει ότι θέλει να μάθει να πηγαίνει στην τουαλέτα.
Σε κάθε περίπτωση η εκπαίδευση τουαλέτας απαιτεί υπομονή και χρόνο. Ακόμα και οι πιο… ενθουσιώδεις και δεκτικοί μικροί μαθητές μπορεί να παθαίνουν ατυχήματα, τα οποία κάποιες φορές επαναλαμβάνονται για μήνες ή και για χρόνια. Άλλα παιδιά, επίσης, παρόλο που συγκεντρώνουν θεωρητικά όλες τις προϋποθέσεις για να κόψουν την πάνα, αρνούνται να συνεργαστούν.
Ένα άλλο εμπόδιο στην όλη διαδικασία; Κάποια παιδιά αποθαρρύνονται από νέες εμπειρίες. Καθώς έχουν συνηθίσει να φορούν πάντα σε όλη τους τη ζωή μέχρι σήμερα, η τουαλέτα τους φαίνεται περιττή. Μπορεί, ακόμα, να μην τους βολεύει η τουαλέτα των μεγάλων ή να φοβούνται ότι θα πέσουν μέσα στην τρύπα! Ίσως, όταν τελικά καταφέρνουν να κάνουν κακάκια, να ενοχλούνται ακόμα και από το νερό της λεκάνης που εκτοξεύεται στα ποδαράκια τους. Οποιαδήποτε δυσάρεστη εμπειρία, ακόμα και εκείνες που περνούν απαρατήρητες από γονείς, μπορεί να λειτουργήσει ανασταλτικά για το παιδί.
Ευτυχώς, τα παραπάνω πρακτικά προβλήματα αντιμετωπίζονται σχετικά απλά: Ανάλογα με το πρόβλημα, αρκεί για παράδειγμα να αγοράσετε ένα γιο γιο ή ένα σκαμπό για να ανεβαίνει μόνο του στη λεκάνη και, αν το παιδί αντιμετωπίζει θέματα δυσκοιλιότητας, να το ενθαρρύνετε να πίνει περισσότερο νερό. Μπορείτε επίσης να δοκιμάσετε να το επιβραβεύετε για κάθε επιτυχημένη προσπάθεια, με μια λιχουδιά ή ένα αυτοκόλλητο.
Αν όμως όλα τα παραπάνω δεν έχουν αποτέλεσμα, μην αγχώνεστε. Το στρες είναι ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην εκπαίδευση τουαλέτας, και για τα παιδιά και για τους γονείς.
Το στρες των γονιών είναι ιδιαίτερα μεταδοτικό στα παιδιά. Αν νιώσετε απελπισμένοι, το ίδιο θα αισθανθούν και εκείνα.
Δυστυχώς, κάποιες φορές η πίεση να εκπαιδευτεί το παιδί μας στην τουαλέτα προέρχεται από εξωτερικούς παράγοντες, όπως είναι οι προσδοκίες των παππούδων ή οι προϋποθέσεις εισαγωγής σε έναν παιδικό σταθμό. Αλλά το μόνο που μπορεί να προσφέρει η εξωγενής πίεση είναι περισσότερο στρες.
Αν έχουμε δοκιμάσει τα πάντα χωρίς επιτυχία, το καλύτερο που έχουμε ίσως να κάνουμε είναι να σταματήσουμε για λίγο τις προσπάθειες. Όλοι μαθαίνουν, αργά ή γρήγορα, να χρησιμοποιούν την τουαλέτα. Αποβάλλετε λοιπόν την πίεση από την οικογένεια και την κοινωνία και, για τους επόμενους δύο με τρεις μήνες, κάντε ένα διάλειμμα.
Για τους επόμενους μήνες, συγκεκριμένα, αποφύγετε να αναφέρεστε καν στην τουαλέτα. Δεν θέλετε να συνεχίσετε να ασκείτε πίεση στο παιδί σας, γιατί τότε μπορεί να συνδέσει την εκπαίδευση τουαλέτας με αρνητικά συναισθήματα και τα αποτελέσματα να είναι αντίθετα του επιθυμητού.
Κάνοντας ένα διάλειμμα, ίσως νιώσετε ότι όλες οι προσπάθειές σας πήγαν χαμένες, αλλά μπορείτε να το δείτε σαν μια ακόμα φάση στην εκπαίδευση τουαλέτας: σαν μια περίοδο που θα δώσει στο παιδί το χρόνο για να χαλαρώσει και στους γονείς την ευκαιρία να αξιολογήσουν με καθαρό μυαλό τις κινήσεις τους.
