Ακόμα και η σκληρή ανατροφή επηρεάζει την ανάπτυξη του εγκεφάλου των παιδιών
Μελέτη αναδεικνύει άλλον έναν σημαντικό λόγο γιατί δεν πρέπει τα παιδιά να αντιμετωπίζουν σκληρές πρακτικές μέριμνας
Ο έντονος θυμός, η εκδηλωμένη με φυσικό τρόπο οργή, η βία, ή οι φωνές στα παιδιά συνδέονται με μικρότερη εγκεφαλική δομή στην εφηβεία, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Development and Psychology. Διενεργήθηκε από τη Sabrina Suffren, PhD, στο Πανεπιστήμιο του Montréal και στο ερευνητικό κέντρο CHU Sainte Justine σε συνεργασία με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.
Οι σκληρές πρακτικές γονικής μέριμνας που καλύπτονται από τη μελέτη είναι κοινές και θεωρούνται κοινωνικά αποδεκτές από τους περισσότερους ανθρώπους στον Καναδά και σε όλο τον κόσμο.
«Οι επιπτώσεις υπερβαίνουν τις αλλαγές στον εγκέφαλο. Νομίζω ότι αυτό που είναι σημαντικό να κατανοήσουν οι γονείς και η κοινωνία ότι η συχνή χρήση σκληρών γονεϊκών πρακτικών μπορεί να βλάψει την ανάπτυξη ενός παιδιού», δήλωσε η Suffren, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Μιλάμε για την κοινωνική και συναισθηματική τους ανάπτυξη, καθώς και για την ανάπτυξη του εγκεφάλου τους».
Συναισθήματα και ανατομία του εγκεφάλου
Η σοβαρή παιδική κακοποίηση (όπως η σεξουαλική, σωματική και συναισθηματική κακοποίηση), η παραμέληση και ακόμη και η ιδρυματοποίηση έχουν συνδεθεί με άγχος και κατάθλιψη αργότερα στη ζωή.
Προηγούμενες μελέτες έχουν ήδη δείξει ότι τα παιδιά που έχουν υποστεί σοβαρή κακοποίηση έχουν μικρότερους προμετωπιαίους φλοιούς και αμυγδαλή, δύο δομές που παίζουν βασικό ρόλο στη συναισθηματική ρύθμιση και την εμφάνιση άγχους και κατάθλιψης.
Σε αυτήν τη μελέτη, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι ίδιες περιοχές του εγκεφάλου ήταν μικρότερες σε εφήβους που είχαν επανειλημμένα υποστεί σκληρές πρακτικές γονικής μέριμνας στην παιδική ηλικία, παρόλο που τα παιδιά δεν υπέστησαν πιο σοβαρές πράξεις κακοποίησης.
«Αυτά τα ευρήματα είναι σημαντικά και νέα. Είναι η πρώτη φορά που οι σκληρές πρακτικές γονικής μέριμνας που δεν έχουν σοβαρή κακοποίηση έχουν συνδεθεί με μειωμένο μέγεθος δομής εγκεφάλου, παρόμοιο με αυτό που βλέπουμε στα θύματα σοβαρών πράξεων κακοποίησης», δήλωσε η Suffren, που ολοκλήρωσε το έργο ως μέρος της διδακτορικής της διατριβής στο Τμήμα Ψυχολογίας του UdeM, υπό την επίβλεψη των καθηγητών Françoise Maheu και Franco Lepore.
Πρόσθεσε ότι μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2019 «έδειξε ότι οι σκληρές πρακτικές γονικής μέριμνας θα μπορούσαν να προκαλέσουν αλλαγές στη λειτουργία του εγκεφάλου μεταξύ των παιδιών, αλλά τώρα γνωρίζουμε ότι επηρεάζουν επίσης την ίδια τη δομή του εγκεφάλου των παιδιών».
Τα παιδιά παρακολουθούνταν από τη γέννησή τους στο CHU Sainte-Justine
Ένα από τα πλεονεκτήματα αυτής της μελέτης είναι ότι χρησιμοποίησε δεδομένα από παιδιά που είχαν παρακολουθηθεί από τη γέννησή τους στο CHU Saint-Justine στις αρχές της δεκαετίας του 2000 από την Ερευνητική Μονάδα του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ για την Ψυχοκοινωνική Δυστυχία των Παιδιών (GRIP) και το Στατιστικό Ινστιτούτο του Κεμπέκ. Η παρακολούθηση διοργανώθηκε και πραγματοποιήθηκε από τα μέλη του GRIP Dr. Jean Séguin, Dr. Michel Boivin και Dr. Richard Tremblay.
Στο πλαίσιο αυτής της παρακολούθησης, οι πρακτικές γονικής μέριμνας και τα επίπεδα άγχους των παιδιών αξιολογήθηκαν ετησίως, ενώ τα παιδιά ήταν μεταξύ 2 και 9 ετών. Αυτά τα δεδομένα στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν για να χωρίσουν τα παιδιά σε ομάδες με βάση την έκθεσή τους (χαμηλή ή υψηλή) σε πρακτικές επίμονης σκληρής γονικής μέριμνας.
«Λάβετε υπόψη ότι αυτά τα παιδιά υποβάλλονταν συνεχώς σε σκληρές πρακτικές γονικής μέριμνας μεταξύ των ηλικιών 2 και 9. Αυτό σημαίνει ότι οι διαφορές στον εγκέφαλό τους συνδέονται με την επαναλαμβανόμενη έκθεση σε σκληρές πρακτικές γονικής μέριμνας κατά την παιδική ηλικία», δήλωσε η Suffren που συνεργάστηκε με τους συναδέλφους της αξιολογώντας τα επίπεδα άγχους των παιδιών και πραγματοποιώντας ανατομικές μαγνητικές τομογραφίες σε αυτά μεταξύ των ηλικιών 12 και 16.
