«Αγαπημένε μου σύζυγε, δεν είμαι πλέον η γυναίκα που παντρεύτηκες»
Πώς μπορεί να αλλάξει η σχέση του ζευγαριού μετά τα παιδιά; Αυτή την πραγματικότητα αποδίδει συγκινητικά η παρακάτω, φανταστική επιστολή μιας γυναίκας προς το σύντροφό της, που υπογράφει η Αμερικανίδα αρθρογράφος Laura Birks.
Αγαπημένε μου σύζυγε,
Συγγνώμη.
Συγγνώμη που σε έχω παραμελήσει τα τελευταία τεσσεράμιση χρόνια. Συγγνώμη που οι ανάγκες σου έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Σε διαβεβαιώνω ότι παραμένεις μία από τις μεγαλύτερες προτεραιότητές μου – απλά δεν βρίσκεσαι πια στην κορυφή της λίστας.
Το ξέρω ότι έχεις ανάγκες, θέλω, όνειρα και επιθυμίες. Όταν σου λέω ότι θέλω να βασίζομαι πάνω σου, το εννοώ. Το ξέρω ότι έχεις κουραστεί να ακούς από μένα ότι είμαι κουρασμένη, έχω πονοκέφαλο ή αν ροχαλίζω ήδη όταν έρχεσαι να ξαπλώσεις δίπλα μου. Πίστεψέ με, εύχομαι να είχα την ίδια ενέργεια με πέντε χρόνια πριν. Εύχομαι να είχα την ίδια ενέργεια με δύο εβδομάδες πριν, όταν έπλυνα, δίπλωσα και τακτοποίησα μια στοίβα από άπλυτα ρούχα. Φυσικά, δεν ήσουν εκεί να το δεις γιατί σε άφησα να κοιμάσαι, όπως είχες ανάγκη.
Το ξέρω ότι κάποιες μέρες φαίνεται σαν να είμαστε συνέταιροι. Και έχεις δίκιο. Κάποιες μέρες –ακόμα και εβδομάδες– είναι έτσι. Να ξέρεις ότι θέλω το καλύτερο για το γάμο μας, για εμάς. Γιατί μαζί, είμαστε αχτύπητη ομάδα.
Το πρόβλημα είναι ότι η ζωή μου, το μυαλό μου και το σώμα μου είναι απορροφημένα από την ανατροφή αυτών των μικρών αγοριών που σου μοιάζουν. Ακόμα και όταν τα παιδιά έχουν αποκοιμηθεί κι εμείς βλέπουμε μια ταινία ξαπλωμένοι στον καναπέ, το μυαλό μου παραμένει σε «λειτουργία μητρότητας».
Σκέφτομαι το αύριο, σκέφτομαι τι θα γίνει σε δέκα χρόνια. Αναρωτιέμαι αν έχεις ρούχα να φορέσεις την επόμενη μέρα στη δουλειά. Ανησυχώ για τα χρήματα, για τα επόμενα άλματα ανάπτυξης των παιδιών μας και για το γάλα. Έχουμε αρκετό γάλα στο ψυγείο; Δεν μπορώ να απενεργοποιήσω τη λειτουργία της μητρότητας. Αυτή είμαι πλέον. Και είναι σωματικά, συναισθηματικά και ψυχικά εξαντλητικό.
Δεν θέλω να νομίζεις ότι δεν είσαι τόσο σημαντικός όσο ήσουν στο παρελθόν. Δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς εσένα και ούτε θα το ήθελα. Αλλά η απλή αλήθεια είναι ότι είσαι ενήλικας και μπορείς να φροντίσεις τον εαυτό σου. Μπορείς να ψηφίσεις, επομένως μπορείς να μαγειρέψεις κιόλας. Είσαι σε νόμιμη ηλικία για να οδηγήσεις αυτοκίνητο, οπότε μπορείς και να κλείσεις ένα ραντεβού με το γιατρό.
Όταν γυρίζεις σπίτι από τη δουλειά, δυστυχώς εισπράττεις τη χειρότερη εκδοχή του εαυτού μου. Την καλύτερη την έχω δώσει στα παιδιά. Και ένα μικρό μυστικό: κάποιες μέρες, δεν υπάρχει καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου.
Δεν μπορώ να ανησυχώ ταυτόχρονα για την υγεία σου, την υγεία των παιδιών, την υγεία των κατοικίδιων ζώων μας και τη δική σου υγεία. Ποιος νομίζεις ότι περνάει σε δεύτερη μοίρα; Όχι εσύ. Όχι τα παιδιά ή τα κατοικίδιά μας. Όταν λέω ότι δεν νιώθω καλά, όταν λέω ότι δεν κοιμάμαι καλά, είναι γιατί δεν φροντίζω αρκετά τον εαυτό μου.
Ναι, μου λες να πάω στο γιατρό, να τρώω καλύτερα, να πίνω περισσότερο νερό, αλλά είμαι η τελευταία προτεραιότητά μου. Το ξέρω ότι πρέπει να το αλλάξω και δεν παραπονιέμαι. Εξηγώ ότι όταν πρέπει να θυσιάσω κάτι, θυσιάζω τον εαυτό μου.
Ανησυχώ για την υπνική σου άπνοια, τις αλλεργίες σου, τους πόνους σου στα γόνατα. Ανησυχώ για το εξάνθημα του Alex και για το συνάχι που άρχισε ξαφνικά να έχει ο Ben. Ανησυχώ για τα αυτιά του σκύλου μας και για το πόσο θα κοστίσει να τον πάμε στον κτηνίατρο.
Στο μεταξύ ανησυχώ ότι πρέπει να καθαρίσουμε και το ενυδρείο του ψαριού μας και να αλλάξουμε το νερό. Θα το προσθέσω κι αυτό στην ατελείωτη λίστα των πραγμάτων για τα οποία νιώθω ενοχές ενώ θα προσπαθώ απόψε να αποκοιμηθώ. Δεν λέω ότι φταις εσύ σε κάτι από αυτά. Δεν σε κατηγορώ, ούτε εύχομαι να ήσουν διαφορετικός.
Κάνεις σπουδαία πράγματα για την οικογένειά μας. Εργάζεσαι πιο σκληρά από όποιον γνωρίζω. Νοιάζεσαι περισσότερο για όλους, όπως και για μένα, από οποιονδήποτε έχω γνωρίσει. Κάθε φορά που σε βλέπω να βοηθάς κάποιον χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα, σε αγαπάω λίγο περισσότερο. Είσαι ο πιο καλός, ο πιο τρυφερός πατέρας για τα παιδιά μας. Υπάρχει λόγος που κλαίνε όταν φεύγεις για τη δουλειά. Ναι, με πονάει λίγο το γεγονός ότι είσαι το πρότυπό τους, ταυτόχρονα όμως με γεμίζει αγάπη και περηφάνεια.
Δεν είμαι ο άνθρωπος που παντρεύτηκες πριν από έντεκα χρόνια. Έχω αλλάξει, έχω εξελιχθεί σε σύζυγο, μητέρα, φίλη και διαχειρίστρια του νοικοκυριού. Οργανώνω πάρτι και τα ψώνια της οικογένειας. Είμαι σεφ, με σπεσιαλιτέ τις κροκέτες κοτόπουλου και τα μακαρόνια. Είμαι εμψυχώτρια και βιβλιοθηκάριος. Είμαι νοσοκόμα με 24ωρη βάρδια.
Δεν θα άλλαζα τίποτα από αυτά. Δεν θα ήθελα άλλη ζωή. Αγαπάω και εσένα και τη ζωή που δημιουργήσαμε. Αλλά δεν είμαι το αυθόρμητο, σέξι κορίτσι που έπινε μπίρες, εκείνο που γνώρισες κάποτε. Είμαι μητέρα.
Με αγάπη,
Η σύζυγός σου
