«Έχω σταματήσει να προσπαθώ να πείσω τα παιδιά μου να φορέσουν μπουφάν»
Η Αμερικανίδα αρθρογράφος και μαμά Christine Organ απορεί με την αντοχή των εφήβων σε θερμοκρασίες που πέφτουν κάτω από το μηδέν.
Ήρθε η εποχή της ζεστής σοκολάτας και του χουχουλιάσματος δίπλα στο τζάκι. Των φρεσκοψημένων μπισκότων και των ζεστών πουλόβερ και των γιορτινών φώτων. Ήρθε η εποχή επίσης που οι γιοι μου ντύνονται σαν να βρισκόμαστε μέσα σε ένα κύμα καύσωνα στην τροπική ζώνη παρόλο που οι θερμοκρασίες έξω αγγίζουν το μηδέν.
Ειλικρινά, δεν το καταλαβαίνω. Έχω ζήσει σε αυτό τον πλανήτη εδώ και πάνω από 40 χρόνια, τα 11 από τα οποία είμαι μητέρα, και έχω αποφασίσει ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν θα καταλάβω ποτέ. Την κβαντική φυσική, ας πούμε. Ή το γεγονός ότι τα παιδιά μου απολαμβάνουν να βλέπουν στο YouTube βιντεάκια όπου κυριολεκτικά δεν συμβαίνει τίποτα, πέρα από το να ανοίγουν κάποιοι άνθρωποι παιχνίδια τυλιγμένα σε χαρτί συσκευασίας. Ποτέ δεν θα καταλάβω πώς μπορούν να μένουν ξύπνιοι παρόλο που έχει περάσει μία ώρα από εκείνη που θα έπρεπε να είχαν πάει για ύπνο και το επόμενο πρωί να ξυπνούν δύο ώρες νωρίτερα από το συνηθισμένο.
Αλλά ίσως το μεγαλύτερο μυστήριο για μένα να είναι το γιατί τα αγόρια στην εφηβεία και την προεφηβεία επιμένουν να ντύνονται σαν να ετοιμάζονται να πάνε στην πισίνα τον Ιούλιο ενώ είναι Δεκέμβριος και χιονίζει. Εσύ μπορείς να δεις την παγωμένη ανάσα σου στον αέρα και τα παιδιά μου να φορούν σορτς και μπλουζάκια – χωρίς μπουφάν, εννοείται.
Πρέπει να αναγνωρίσω, υποθέτω, το ότι τα παιδιά μου σπάνια παραπονιούνται ότι κρυώνουν. Έχουν μάθει, μέχρι σήμερα, ότι αν τολμήσουν έστω και αν τρέμουν μπροστά μου αφού τους έχω υπενθυμίσει τις χαμηλές θερμοκρασίες, θα νιώσουν το δηλητηριώδες βλέμμα μου να καρφώνεται πάνω τους.
Σε αυτό το στάδιο, έχω σταματήσει να τους μουρμουρίζω να ντύνονται σύμφωνα με τον καιρό. Αν κρυώσουν θα ντυθούν πιο ζεστά, έτσι δεν είναι; Θεωρητικά, ναι, υποθέτω. Αλλά μιλάμε για δύο πεισματάρικα παιδιά, που θα προτιμούσαν να πάθουν κρυοπαγήματα παρά να παραδεχτούν ότι η ενοχλητική μαμά τους είχε δίκιο ότι έπρεπε να φορέσουν σκούφο και γάντια.
Για να είμαι ειλικρινής, όμως, δεν είναι το ντύσιμο των παιδιών μου που με απασχολεί περισσότερο ή ο φόβος ότι θα αρρωστήσουν. Είναι τα σχόλια που θα ακούσω από τους γύρω μου.
Όχι, υπάλληλε στο μανάβικο της γειτονιάς, ο γιος μου δεν θα κρυολογήσει επειδή δεν φοράει μπουφάν. Φήμες. Δεν λειτουργούν έτσι τα πράγματα. Αν κρυολογήσει, θα είναι γιατί περνάει όλο του το χειμώνα σε μια σχολική αίθουσα-Τρυβλίο Πετρί, όπου τα μικρόβια αυξάνονται και πληθύνονται.
Ναι, θεία Χίλντα, έχω αγοράσει στα παιδιά μου μπουφάν και σκούφο και γάντια. Απλά επιλέγουν να μην τα φορούν. Κι εγώ επιλέγω να τα αφήσω να υποστούν τις φυσικές συνέπειες (να τρεμουλιάζουν από το κρύο) με την ελπίδα να τα κινητοποιήσω να κάνουν καλύτερες επιλογές στο μέλλον.
Όχι, άγνωστε που με κοιτάς στο δρόμο, δεν μπορώ να «αναγκάσω» τα παιδιά μου να φορέσουν μπουφάν ή σκούφο. Ειδικά για τον ένα γιο μου, που είναι 11 χρονών και σχεδόν στο ύψος μου, σε διαβεβαιώνω ότι θα ήταν πρακτικά αδύνατον να σπρώξω τα χέρια του μέσα στα μανίκια ενός μπουφάν, αλλά ακόμα και να μπορούσα να το κάνω, δεν θα το έκανα. Βλέπε σωματική αυτονομία και όλα τα σχετικά.
Ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα που μου έχει διδάξει η μητρότητα είναι ότι πρέπει να διαλέγεις τις μάχες σου, και αυτό είναι ένα πεδίο στο οποίο δεν σκοπεύω να αφήσω την τελευταία μου πνοή. Ξαναγυρίζουμε λοιπόν στα ίδια. Οι θερμοκρασίες είναι στο μείον ένα, το έδαφος είναι παγωμένο και το δελτίο καιρού προβλέπει χιονοπτώσεις. Και οι γιοι μου φορούν σορτσάκι και μπλουζάκι – ενώ εγώ προσπαθώ να αντισταθώ στην επιθυμία να ρίξουν κάτι πάνω τους.
