Όταν το «προβληματικό» παιδί στο σχολείο είναι το δικό σου παιδί
Η μαρτυρία μιας μητέρας αυτιστικού αγοριού στο The Mighty μας παροτρύνει να προσπαθήσουμε να δούμε για λίγο τον κόσμο με τα μάτια «εκείνου του παιδιού», που όλο κάνει φασαρία στην τάξη.
Ο γιος μου είναι «εκείνο το παιδί». Αυτό για το οποίο πιθανότατα μιλάει το δικό σας παιδί όταν επιστρέφει σπίτι από το σχολείο. Το παιδί που παραφέρεται. Που δεν ακούει. Που δεν περιμένει τη σειρά του για να μιλήσει και που φωνάζει στο δάσκαλο «Όχι!». Που ουρλιάζει και κλαίει και αναστατώνει την τάξη.
Το δικό σας παιδί θα επιστρέψει σπίτι και θα σας τα πει όλα αυτά κι εσείς ίσως αρχίσετε να σκέφτεστε… μα ποιο είναι αυτό το παιδί; Δεν του βάζουν όρια στο σπίτι του; Τι κάνει το σχολείο για αυτή την κατάσταση; Καλύτερα το δικό μου παιδί να μείνει μακριά του…
Ακόμα δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι «εκείνο το παιδί» είναι ο γιος μου! Όσοι γνωρίζουν την οικογένειά μου ξέρουν ότι βάζουμε όρια. Είμαστε συνεπείς σε ό,τι λέμε. Στις πράξεις και στους κανόνες μας. Κάνουμε όλα όσα υποτίθεται ότι πρέπει να κάνουμε, συνεργαζόμαστε με πολλούς ειδικούς σε προβλήματα συμπεριφοράς, για να μην αναφέρω και τους γιατρούς. Έχουμε ακολουθήσει κατά γράμμα τις οδηγίες, τις έχουμε ανατρέψει, έχουμε κάνει τα πάντα… και ακόμα, είμαστε σε αυτό το σημείο.
Υπάρχουν μέρες που δεν θέλω να πλησιάσω στο σχολείο του. Είμαι ο γονιός «εκείνου του παιδιού». Ντρέπομαι, όχι επειδή δεν αισθάνομαι ότι κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, για αυτό είμαι σίγουρη. Ντρέπομαι όμως γιατί ενδιαφέρομαι αρκετά ώστε να φοβάμαι για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι – γονείς και δάσκαλοι. Ενδιαφέρομαι αρκετά ώστε να φοβάμαι, κυρίως, ότι μπορεί να πείτε στο παιδί σας ότι ο γιος μου είναι κακό παιδί. Ότι πρέπει τα άλλα παιδιά να μείνουν μακριά του. Σας το υπόσχομαι, δεν είναι κακό παιδί. Απλώς δεν έχει δεξιότητες να αντιμετωπίζει κάποιες καταστάσεις. «Εκείνο το παιδί» είναι αυτιστικό. Δεν έχει σημασία τι ακριβώς συμβαίνει. Σημασία έχει το τι θα πούμε στα παιδιά μας για «εκείνο το παιδί».
Γονείς, εκ μέρους όλων των γονέων «εκείνου του παιδιού», θέλω να σας ζητήσω ένα απλό πράγμα: να του απονείμετε χάρη. Να δείξετε έμπρακτα στα παιδιά σας τι σημαίνει απονέμω χάρη στο σχολείο ή στην παιδική χαρά.
«Πωπω, φαίνεται ότι δεν ήταν καλή μέρα για εκείνον. Ας ελπίσουμε να είναι καλύτερη η αυριανή».
«Δεν ξέρουμε τι του συμβαίνει, αλλά μοιάζει να περνάει δύσκολα. Ίσως απλά θέλει ένα φίλο. Του έχεις πει ποτέ “γεια σου”;».
«Ίσως δεν καταλαβαίνει τι πρέπει να κάνει. Μπορείς να τον βοηθήσεις; Μπορείς να σηκώσεις το χέρι σου και να ζητήσεις από το δάσκαλο να τον βοηθήσει;».
«Εσύ απλά συνέχισε να είσαι καλός, μη σταματήσεις ποτέ να δείχνεις καλοσύνη».
Αυτές είναι απλές λέξεις που μπορεί να κάνουν μεγάλη διαφορά στο πώς βλέπει το παιδί σας κάποιον άλλο. Μια μέρα το παιδί σας δεν θα το βλέπει σαν «εκείνο το παιδί» αλλά ως κάποιον που απλά χρειάζεται περισσότερη κατανόηση.
