Ο δεκάλογος του παραμυθά
Ο Αντώνης Παπαθεοδούλου απαντά με τον απολαυστικά παραμυθένιο τρόπο του!
1. Αν ήσουν παραμύθι ποιο θα ήσουν;
Το παραμύθι που με έμαθε τι είναι βιβλίο για παιδιά: «Το Παραμύθι με τα χρώματα» του αγαπημένου μου Αλέξη Κυριτσόπουλου. Αυτό θα ήμουν. Έχουμε γεννηθεί και την ίδια χρονολογία. Με το παραμύθι, όχι με τον Αλέξη.
2. Ποιον ήρωα παραμυθιού θα ήθελες να γνωρίσεις από κοντά;
Την Πίπη Φακιδομύτη. Και τον Πήτερ Παν. Και τον Μανολίτο τον Γυαλάκια. Και τον Μικρό Νικόλα. Και τη Ματίλντα του Ρόαλντ Νταλ. Επίσης τον Χακ Φιν. Και τη Μόμο του Έντε. Και τον Ρίκη και τη Μάντα του Μορμόλη. Δεν είναι όλοι από παραμύθια ακριβώς. Αλλά θα ήθελα τρελά να τους γνωρίσω από κοντά. Και ιδανικά όλους μαζί. Σε ένα πάρτι. Σαν αυτό στο ομώνυμο τραγούδι του Λουκιανού Κηλαηδόνη. Γιο χο χο κι ένα μπουκάλι ρούμι!
3. Ποιο τέλος παραμυθιού θα ήθελες να γράψεις με διαφορετικό τρόπο;
Το τέλος από το κοριτσάκι με τα σπίρτα. Εκεί που έχει ξυλιάσει το κοριτσάκι έρχεται κι ένα αγοράκι που κρυώνει κι αυτό και το κοριτσάκι του λέει «ρε συ έχω μερικά σπίρτα, αντί να κοιτάζω τη φλόγα να βλέπω τη γιαγιά μου, δεν μαζεύουμε κάνα ξύλο να ανάψουμε φωτιά να ζεσταθούμε;» και ανάβουν φωτιά στη μέση της πλατείας και μαζεύονται κι άλλοι άστεγοι και ξυλιασμένοι και η φωτιά ταράζει την ψευτογαλήνη των βολεμένων της πόλης και κάποιος καλεί την πυροσβεστική και οι πυροσβέστες καταφθάνουν και όταν βλέπουν την κατάσταση βγάζουν αμέσως τα χοντρά πυροσβεστικά παλτά τους και τα δίνουν στα παιδιά να ζεσταθούν και ο οδηγός του πυροσβεστικού πάει σπίτι του και φέρνει ένα ταψί κολοκυθόπιτα και μια γαβάθα μελομακάρονα και πλακώνουν τα κανάλια και διακόπτεται το χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα-κονσέρβα για ζωντανή μετάδοση από την πλατεία και ο κόσμος κατεβαίνει στους δρόμους συγκινημένος και τα γλυκά μοιράζονται σε όλους και τα δώρα ανταλλάσσονται τυχαία και γράφεται για πάντα η νύχτα αυτή στην ιστορία της ανθρωπότητας όπως έγινε με την πραγματική «πιο ωραία ιστορία του κόσμου» που τόσο υπέροχα αφηγήθηκε ο Παντελής Καλιότσος.
4. Αν έφτιαχνες «τα κουλουβάχατα των παραμυθιών» ποια πέντε παραμύθια θα μπέρδευες μεταξύ τους;
H Ξένια Καλογεροπούλου έχει μπερδέψει με τον πιο υπέροχο και δημιουργικό τρόπο την Οδύσσεια και την ιστορία του Σεβάχ. Θα έπαιρνα τη δική της ιστορία λοιπόν και θα έμπλεκα όσες ακόμη θαλασσινές ξέρω: τους Αργοναύτες, τον Μόμπι Ντικ, τον Δεκαπενταετή Πλοίαρχο, τον θρύλο του Ιπτάμενου Ολλανδού, το Νησί των Θησαυρών… τους καλούς και κακούς πειρατές μας που ζωγράφισε η Ίριδα, τις ιστορίες των Βίκινγκς που έγραψε η Μαρία Αγγελίδου στα Καράβια μας, τον Κάπτεν Νέμο και τον Ναυτίλο του. Θα μπέρδευα όσες ναυτικές ιστορίες ξέρω στην ίδια θάλασσα, ώστε να δημιουργηθούν έτσι καινούργιες, ακόμη πιο απίστευτες! Κοντολογίς θα τα έκανα «θάλασσα».
5. Ποια εποχή θα διάλεγες για να διαδραματιστεί το παραμύθι σου;
Στη σημερινή φυσικά, ώστε ταξιδεύοντας με καράβι να έχω την πιθανότητα να συναντήσω κάποιον από όλους αυτούς!
6. Ποιο παραμύθι έχεις διαβάσει περισσότερες φορές στη ζωή σου;
Την Αστρονομία για παιδιά του Εφρέμ Λεβιτάν. Είναι κάτι ανάμεσα σε παραμύθι και βιβλίο γνώσεων και διετέλεσε αγαπημένο βιβλίο του γιου μου για πάνω από χρόνο. Οπότε μπορεί να το έχω διαβάσει και 365 φορές.
7. Με ποιον συγγραφέα θα ήθελες να είχες συνεργαστεί για να γράψετε ποιο παραμύθι του;
Με τον Τζάνι Ροντάρι για να γράψουμε τα «Παραμύθια από το τηλέφωνο». Θα δίναμε ραντεβού σε οστερίες και συνοδεία τυριών και ιταλικών κρασιών θα μπουρδολογούσαμε ακατάσχετα γελώντας. Κάθε τόσο ο Ροντάρι θα διέκοπτε απότομα τα γέλια μας και θα σημείωνε στο σημειωματάριό του μια πρόταση που θα μεταμόρφωνε τη μπούρδα και το αστείο μας σε διαχρονικό αριστούργημα που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Σε αυτό ήταν ο καλύτερος. Επίσης θα ήθελα να είχα συνεργαστεί με την Elvira Lindo για το «Manolito Gafotas». Θα την περίμενα έξω από το στούντιο να τελειώσει την εκπομπή με τις εκάστοτε περιπέτειες του Manolito και μετά θα πηγαίναμε μαζί για tapas και θα γελούσαμε μιμούμενοι τις φωνές των πρωταγωνιστών της επόμενης ιστορίας της. Παρατηρώ ότι έδωσα πολύ σημασία στα συνοδευτικά φαγητά στην απάντησή μου. Είμαι αδιόρθωτα λιχούδης.
8. Ποια «μαγική» εφεύρεση (που δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί) θα χρησιμοποιούσες για να βοηθήσεις έναν ήρωά σου να πετύχει αυτό που ονειρεύεται;
Το γιγαντιαίο υπερκουμπί rewind. Θυμάσαι που το πατούσαμε παλιά στο βίντεο και γύριζε η ταινία προς τα πίσω; Αυτό το κουμπί θα κάνει το ίδιο αλλά με την ιστορία. Με έναν πόλεμο για παράδειγμα. Θα το πατάς και θα αρχίζουν τα παιδιά να βηματίζουν προς τα πίσω, ανάποδα, θα βγαίνουν από τους καταυλισμούς που τα έκλεισε ο πόλεμος, θα μπαίνουν σε βάρκες, οι βάρκες θα πηγαίνουν ανάποδα, θα βγαίνουν στις ακτές όπου ξεκίνησαν, οι διακινητές θα χάνουν τα πάντα, τα σπίτια θα ξαναχτίζονται, οι βόμβες θα ανεβαίνουν ξανά στα αεροπλάνα τους… και μετά θα πατάμε stop και ξανά play. Αλλά θα είμαστε λίγο πιο σοφοί από πριν.
9. Μια φορά κι έναν καιρό… (φτιάξε ένα παραμύθι με 5 προτάσεις):
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια γαλαζοπράσινη ξύλινη σβούρα. Ενθουσιαζόταν εύκολα και πολύ, αλλά ο ενθουσιασμός γρήγορα της περνούσε. Θύμωνε εύκολα και πολύ, αλλά κι ο θυμός γρήγορα της περνούσε. Μια μέρα ερωτεύτηκε μια πορτοκαλοκόκκινη σβούρα που γυρνούσε εκεί κοντά και ο έρωτας αυτός δεν της πέρασε ποτέ.
10. Κι έζησαν αυτοί καλά και… (συμπλήρωσε ένα απρόβλεπτο τέλος):
Κι έζησαν αυτοί καλά και τρώγανε πέρδικες. Ακούγεται παράξενο ε; Και αστείο (όχι για τις πέρδικες). Έτσι όμως τελειώνουν στ’ αλήθεια οι Ισπανοί τα παραμύθια τους. Όπως εμείς λέμε «ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα» εκείνοι λένε «y fueron felices y comieron perdices». Και έχουν κι άλλο ένα κλείσιμο «Y colorín, colorado, este cuento se ha acabado», σε ελεύθερη απόδοση «και χρώμα, χρωματάκι, τέλος το παραμυθάκι».
