Ο Αντώνης Παπαθεοδούλου μάς ξεναγεί στον υπέροχο κόσμο των παραμυθιών του
Ο Αντώνης Παπαθεοδούλου είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους σύγχρονους παραμυθάδες. Γεννημένος πριν από τριάντα έξι χρόνια στον Πειραιά, έχει ήδη στο ενεργητικό του πάνω από είκοσι παιδικά βιβλία. Οι σπουδές του συνδυάζουν τις δύο μεγάλες αγάπες του, τις εικόνες και τις λέξεις δηλαδή, αφού σπούδασε 3D Animation στη σχολή Parsers στην Αθήνα και κινούμενο σχέδιο στη σχολή 9zeros στη Βαρκελώνη, αλλά σπουδάζει και Ισπανική Φιλολογία στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.Ο χρόνος του μοιράζεται ανάμεσα στη δουλειά του στο χώρο της διαφήμισης και στο γράψιμο, τη μετάφραση και την ανάγνωση των παιδικών βιβλίων.
Καθώς, όπως τονίζει και ο ίδιος, εκτός από συγγραφέας είναι πάνω απ’ όλα βιβλιοφάγος. Την αγάπη του για τα βιβλία την απολαμβάνουμε και στο ηλεκτρονικό περιοδικό Παπάκι στην Μπανιέρα (www.papakistinmpaniera.gr), το οποίο εκδίδει μαζί με την εικονογράφο Μυρτώ Δεληβοριά και τη συγγραφέα Ελένη Κατσαμά. Επίσης, είναι μέλος του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (ΙΒΒΥ) και πρωτοστατεί σε εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες που προωθούν τη φιλαναγνωσία αλλά και, γενικότερα, το παιδικό βιβλίο. Επειδή, όμως, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να γνωρίσουμε ένα συγγραφέα από το να διαβάσουμε το ίδιο του έργο, ας ξεφυλλίσουμε μαζί τα βιβλία του.
Όλα ξεκίνησαν το 2000 με μια μαγική σκούπα και το «Η Κοκκινοσκουπίτσα» (εικονογράφηση: Σταύρος Παλάντσας, εκδόσεις Μίνωας, 2000).Εκεί συναντάμε την ξακουστή μάγισσα Ιζόλδη-Βεατρίκη Βρομεροπούλου, το γένος Τρομερίδη-Μπλιαχ, περισσότερο ωστόσο γνωστήμε το χαϊδευτικό της… δηλαδή, Κούλα. Η μάγισσα έχει φυλακίσει στον πύργο της μία από τις σκούπες της, στην οποία έχει φορτώσει όλες τις δουλειές και τις αγγαρείες της. Η σκούπα αυτή δεν είναι άλλη από την Κοκκινοσκουπίτσα, η οποία θέλει να κερδίσει την ελευθερία της και να πετάξει όπως και οι υπόλοιπες μαγικές σκούπες ψηλά στον ουρανό. Οι προσπάθειές της όμως πέφτουν στο κενό και έχει αρχίσει να απελπίζεται. Τότε εμφανίζεται στη ζωή της ένα μικρό αγόρι, ο Ιγνάτιος, και οι περιπέτειες ακολουθούν η μία μετά την άλλη. Αν ανεβείτε στη μαγική σκούπα της Κοκκινοσκουπίτσας, θα ταξιδέψετε σε έναν πανέμορφο παραμυθένιο κόσμο όπου πρωταγωνιστούν η φιλία και τα όνειρα.
Στο δεύτερο βιβλίο του, ο Αντώνης Παπαθεοδούλου προσπαθεί να ανακαλύψει «Ποιος φτιάχνει τα ανέκδοτα» (εικονογράφηση Βαγγέλης Ελευθερίου, εκδόσεις Πατάκη, 2005). Στο πλευρό του έχει τον ακούραστο δημοσιογράφο Λούη Μάχο, ο οποίος έχει βάλει σκοπό του να εξιχνιάσει ποιος βρίσκεται πίσω από τις μικρές ιστορίες που συνηθίζουμε να λέμε ο ένας στον άλλον και μας κάνουν να ξεκαρδιζόμαστε. Πολλές περιπέτειες και άφθονο γέλιο φτιάχνουν μια πολύ διασκεδαστική ιστορία.
Στη συνέχεια, «Το κοκαλάκι της νυχτερίδας» (εικονογράφηση Ελίζα Βαβούρη, εκδόσεις Παπαδόπουλος, 2006) είναι η ιστορία της Ελπίδας, μιας όμορφης μακρυμαλλούσσας νυχτερίδας που έχασε το αγαπημένο της ροζ κοκαλάκι και δεν μπορεί να πιάσει τα μαλλιά της. Ποιος το πήρε; Τι τύχη θα του φέρει; Θα το ξαναβρεί η Ελπίδα; Ένα αισιόδοξο παραμύθι για ό,τι αγαπημένο χάνουμε, αλλά καταφέρνουμε με κάποιον τρόπο να το ξαναβρούμε.
«Ο μάγος του Όζοντος» (εικονογράφηση: Νίκος Μαρουλάκης, εκδόσεις Μίνωας, μικρή λίστα για τα κρατικά βραβεία παιδικού βιβλίου 2006) παρουσιάζει έναν μάγο με τρομερή αυτοπεποίθηση που προσπαθεί να δώσει απάντηση σε κρίσιμα ερωτήματα, όπως: Από πού βγαίνει πράσινος καπνός; Γιατί χιονίζει καλοκαιριάτικα; Γιατί η κιμωλία γράφει μόνη της στον πίνακα; Πώς φαίνεται η πόλη από ψηλά; Τι είναι το όζον; Αυτές κι άλλες πολλές παρόμοιες απορίες ψάχνουν λύση σε μια ιστορία με έντονη περιβαλλοντική συνείδηση.
Άλλο ένα πρωτότυπο παραμύθι με ιδιαίτερο θέμα είναι «Το παρανομύθι» που έχει γράψει μαζί με την Τερέσα Ινφάντε (εικονογράφηση: Δέσποινα Καραπάνου,εκδόσεις Παπαδόπουλος, μικρή λίστα για τα κρατικά βραβεία παιδικού βιβλίου 2006, μικρή λίστα για τα βραβεία του περιοδικού Διαβάζω 2006). Τι συμβαίνει σε ένα Παραμύθι όταν βρίσκεται σε λάθος μέρος τη λάθος στιγμή; Δηλαδή σε μια βιβλιοθήκη «σοβαρών» βιβλίων.Με άλλα λόγια, τι γίνεται όταν η Επιστήμη συναντάει τη Φαντασία και η λογική τον κόσμο των ονείρων. Στο βιβλίο αυτό συναντάμε μερικά πολύ σοβαρά ερωτήματα (μεταξύ των οποίων: Υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες; Γιατί το αστικό δίκαιο λατρεύει τα λατινικά; Τι στόχο έχει η αποστολή με κωδικό ΔΦΠ; Πού είναι το Πορτοκαλάν;), η σημαντικότερη απάντηση που παίρνουμε είναι ότι τα παραμύθια χωράνε και ταιριάζουν παντού και κάνουν τον κόσμο των μικρών και των μεγάλων πιο όμορφο!
Με τον κόσμο των μεγάλων ασχολείται και το «Γέλιο του κουτιού» (εικονογράφηση: Ελίζα Βαβούρη, εκδόσεις Παπαδόπουλος, 2007), το οποίο προσπαθεί να απαντήσει στο κρίσιμο ερώτημα: πόσο εύκολο είναι να κάνεις τους μεγάλους να γελάσουν; Η απάντηση-λύση, γέλιο σε συσκευασία δώρου και σε τιμή ευκαιρίας. Είναι τέλειο, αλλά χρειάζεται προσοχή…δεν κάνει να πέσει σε λάθος χέρια! Η συνέχεια στις σπαρταριστές σελίδες του βιβλίου…
Ο «Λάκης ο ταρίφας» (εικονογράφηση Λήδα Τσουχνικά, εκδόσεις Παπαδόπουλος, 2007) δεν διαθέτει ένα συνηθισμένο ταξί, αφού για πελάτες του έχει καμήλες, γλάρους, καναρίνια, σκύλους, γάτες…αλλά κι ανθρώπους με γραβάτες! Κι ο ίδιος όμως δεν είναι ένας απλός ταξιτζής καθώς προσπαθεί πέρα από το να προσφέρει μια όμορφη διαδρομή στους ανθρώπους που μπαίνουν στο αυτοκίνητό του, αλλά και να τους φτιάξει και τη διάθεση.Μια ευχάριστη ιστορία για τις ανθρώπινες σχέσεις και τις περιπέτειές τους.
Το «Πλανόδιο πάρκο» (εικονογράφηση: Γιώργος Σγουρός, εκδόσεις Πατάκη, 2007) είναι μια ιστορία που θα σας κάνει να πιστέψετε ότι όλα είναι δυνατά, καλή θέληση και φαντασία να υπάρχει. Τέσσερα παιδιά αποφασίζουν να αναλάβουν δράση και αφού η περιοχή τους δεν έχει πάρκο θα το φτιάξουν μόνα τους. Διαβάστε την περιπέτειά τους και πάρτε ιδέες!
«Ποια είναι η Μαίρη Κρίστμας;» (εικονογράφηση: Στίβεν Γουέστ, εκδόσεις Μίνωας, 2007) ένα αλλιώτικο χριστουγεννιάτικο παραμύθι ή μια διαφορετική ιστορία μυστηρίου; Και τα δύο ή κάτι ανάμεσα. Η Αγαθή Χρήστου, γιαγιά-συγγραφέας και ντετέκτιβ ψάχνει να βρει το κρυμμένο πνεύμα των Χριστουγέννων, γνωρίζει τη μικρή Κατερίνα και τη μαμά της, και ξαφνικά οι διακοπές Χριστουγέννων γίνονται και για τις τρεις τους πιο διασκεδαστικές από ποτέ!
Στο «Ζήσε μαϊμού να φας τριφύλλι» (εικονογράφηση: Ντανιέλα Σταματιάδη, εκδόσεις Παπαδόπουλος, 2008) πρωταγωνιστεί ένας ντετέκτιβ…Όχι, όμως όποιος όποιος, αλλά ο Ποντ. Ο Τζέιμς Ποντ. Οι δουλειές του πάνε περίφημα ώσπου καλείται να αντιμετωπίσει τον μεγαλύτερό του εχθρό: τη φαντασία του. Ευτυχώς, στο Σκουπιδοδάσος ο Ποντ έχει και πολλούς φίλους, οι οποίοι θα τον βοηθήσουν να τα βγάλει πέρα και σ’ αυτή του την περιπέτεια. Άλλωστε, γι’ αυτό είναι οι φίλοι!
«Η γιαγιά, το παιδί κι ο κιθαρίστας Φουμ, φουμ, φουμ» (εικονογράφηση: Ντανιέλα Σταματιάδη, εκδόσεις Πατάκη, 2009) δεν μοιάζει με κανένα άλλο χριστουγεννιάτικο παιδικό βιβλίο. Αν, λοιπόν, κι εσείς έχετε την περιέργεια να μάθετε τι θα γινόταν αν ο Χριστός δεν γεννιόταν στη Βηθλεέμ αλλά στη σύγχρονη Αθήνα, ποιοι θα ήταν οι μάγοι, ποιος θα ήταν ο Ηρώδης και πού θα βρισκόταν η φάτνη, δεν έχετε παρά να διαβάσετε την πρωτότυπη αυτή ιστορία και θα σας λυθούν όλες σας οι απορίες.
Λίγα ακόμα Χριστούγεννα με το «Χριστουγεννιάτικο Αλφαβητάρι» (εικονογράφηση: Μυρτώ Δεληβοριά, εκδόσεις Παπαδόπουλος, 2010).Μάθετε τα πάντα για την πιο αγαπημένη εορτή των παιδιών, από το Άλφα ως το Ωμέγα, σε ένα βιβλίο με πολύ χιούμορ, γραμμένο από τον πιο σοφό καλικάντζαρο, τον Άρη.
Αν ψάχνετε το ιδανικό μέρος για να μείνετε, τότε δεν έχουμε παρά να σας προτείνουμε μία επίσκεψη στο επόμενο βιβλίο:
«Η πόλη που έδιωξε τον πόλεμο» (εικονογράφηση Μυρτώ Δεληβοριά, εκδόσεις Πατάκη,
Α έκδοση 2010, Β έκδοση 2012 / Κρατικό βραβείο 2011, Βραβείο Διαβάζω 2011, Βραβείο ΕΒΓΕ 2011) είναι μια πόλη στην οποία όλοι είναι ευπρόσδεκτοι, όλοι εκτός από έναν: τον Πόλεμο! Περιηγηθείτε στους δρόμους της και μάθετε πώς τα κατάφερε να τον κρατήσει μακριά της, ίσως έτσι μπορέσουμε κι εμείς να βρούμε τα κατάλληλα υλικά για να φτιάξουμε πολλές παρόμοιες πόλεις.
Αν σας αρέσει να κοιτάτε τα ρούχα που είναι απλωμένα στα μπαλκόνια και στις ταράτσες, τότε θα διασκεδάσετε με «Του σκοινιού τα μανταλάκια»(εικονογράφηση: Πέτρος Μπουλούμπασης, εκδόσεις Πατάκη, 2011). Τα μανταλάκια μοιάζουν πολύ στα παιδιά: μιλάνε, παίζουν, τσακώνονται και κάνουν τα πάντα όταν κινδυνεύει η φιλία τους. Ανεβείτε μαζί τους στο σκοινί και δείτε τον κόσμο από ψηλά…δεν θα το μετανιώσετε!
Είναι όλοι οι πειρατές ίδιοι; Υπάρχουν καλοί και κακοί πειρατές; Τι θα είχαν να πουν μεταξύ τους αν τύχαινε να συναντηθούν τα πειρατικά τους καράβια. Ας σαλπάρουμε κι ας πάμε να τους βρούμε! «Οι καλοί και οι κακοί πειρατές» (εικονογράφηση: Ίρις Σαμαρτζή,εκδόσεις Παπαδόπουλος 2011 / Βραβείο Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (ΙΒΒΥ) 2012, έπαινος ΕΒΓΕ 2012) είναι ένα αστείο, παιχνιδιάρικο και πολύχρωμο πειρατικό βιβλίο που θα σας δείξει πώς να απαντάτε με χιούμορ όταν κάποιος άλλος προσπαθεί να σας κάνει να θυμώσετε χρησιμοποιώντας προσβολές και κακίες…το γέλιο είναι ο ισχυρότερος σύμμαχος των καλών και βγαίνει πάντα νικητής!
«Ο ραφτάκος των λέξεων» (εικονογράφηση: Ίρις Σαμαρτζή, εκδόσεις Μεταίχμιο, 2012) θα σας ξεναγήσει στο «ατελιέ» του, θα σας δείξει τα πιο διαλεχτά υλικά του, λέξεις από παραμύθια, λέξεις από ποιήματα, από τραγούδια, από ιστορίες παλιές και καινούργιες και θα σας ράψει ρούχα που διαβάζονται και από την καλή κι από την ανάποδη!
Το τελευταίο βιβλίο του Αντώνη Παπαθεοδούλου μάς ταξιδεύει στον κόσμο των ιπποτών! «Οι καλοί και οι κακοί ιππότες»(εικονογράφηση: Ίρις Σαμαρτζή, εκδόσεις Παπαδόπουλος, 2012) μάς δίνουν ένα μάθημα ιπποτικής ευγένειας και καλών ιπποτικών τρόπων, μέσα από πολλές διασκεδαστικές περιπέτειες που θα μας κάνουν πολλές φορές να βάλουμε τα γέλια.
Ο δεκάλογος του Αντώνη
Ας δούμε τώρα τι έχει ο ίδιος να μας πει, απαντώντας με το χέρι στην καρδιά σε δέκα «καίριες» ερωτήσεις…
1. Ποιο είναι το πιο αγαπημένο σου παιδικό βιβλίο/συγγραφέας;
Τώρα πια έχω διαβάσει και αγαπήσει πάρα πολλά, δύσκολο να απαντήσω. Όμως παραμένουν αγαπημένα μου από την παιδική μου ηλικία «Το παραμύθι με τα χρώματα» του Αλέξη Κυριτσόπουλου, τα «Γράμματα στην Παυλίνα» του Τζέημς Κρους και τα «Παραμύθια από το τηλέφωνο» του Τζιάνι Ροντάρι.
2. Ποια είναι πιο αγαπημένη σου λέξη για την οποία θα αφιέρωνες ένα ολόκληρο βιβλίο;
Το «μαζί» είναι η πιο αγαπημένη μου λέξη και νομίζω ότι σ’ αυτήν αφιερώνω ό,τι γράφω.
3. Υπάρχει κάποια ιστορία-απωθημένο που θα ήθελες να γράψεις, αλλά δυστυχώς σε πρόλαβε άλλος; Απωθημένο όχι αλλά είναι πολλά, πάρα πολλά τα βιβλία που ζηλεύω. Το πιο πρόσφατο που θα ήθελα να έχω γράψει είναι το «Μια τρύπα στο νερό» του Σάκη Σερέφα, το πιο παλιό… θα ήθελα να ‘χα γράψει την «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων».
4. Σε ποιο παραμύθι θα ήθελες να είχες ζήσει και ως ποιος ήρωας; Παραμύθια δεν τα λες, αλλά θα ήθελα να ζήσω λίγο ως Φιλέας Φογκ ή Ροβινσώνας Κρούσος.
5. Ποιο ήταν (ή εξακολουθεί να είναι) το αγαπημένο σου παιχνίδι; Η αμπάριζα.
6. Από ποια ηλικία άρχισες να γράφεις και υπάρχει κάποιο γεγονός που στάθηκε η αφορμή; Στη Β’ Δημοτικού δοκίμασα να γράψω την πρώτη μου ιστορία για να σκηνοθετήσω το παιχνίδι με τα playmobil μου!
7. Προτιμάς να λες ή να γράφεις ιστορίες; Να γράφω κι ύστερα να τις διαβάζω δυνατά σε μικρούς και μεγάλους φίλους.
8. Σε ποια ιστορία σου πέρασες πιο καλά γράφοντάς την και γιατί; Στο «Οι καλοί κι οι κακοί πειρατές» γιατί γράφτηκε σιγά σιγά παίζοντας πειρατικούς διαλόγους με το γιο μου.
9. Όταν ήσουν μικρός υπήρχε κάποιος που σου έλεγε ιστορίες και ποιος; Οι γιαγιάδες μου για να κοιμηθώ το μεσημέρι, η μαμά μου τα βράδια κι ο μπαμπάς μου στα ταξίδια με το αυτοκίνητο.
10. Τι θέμα θα έχει το επόμενο βιβλίο σου (σιγά μην τη γλίτωνες!); Το επόμενο βιβλίο μου (κυκλοφορεί όπου να ‘ναι από
τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος) έχει θέμα τη διαφορετικότητα και η ιδέα μου ήρθε όταν ανακάλυψα την ιστορία της Αμερικανίδας Dorothy Counts (στο google θα βρείτε περισσότερα)… έχει τίτλο: «Έχω για συμμαθητή ένα πειρατή».
* Περισσότερες πληροφορίες για τον ίδιο και το έργο του θα βρείτε στη σελίδα του www.papatheodoulou.gr
