Όταν οι γονείς επεμβαίνουν λιγότερο, τα παιδιά μαθαίνουν να επιμένουν περισσότερο
Οι νέες μελέτες υποστηρίζουν ότι τα παιδιά ανθίζουν όταν ο γονεϊκός ρόλος είναι λιγότερο παρεμβατικός
Είναι αμήχανο μερικές φορές για τους γονείς όταν βλέπουν τα παιδιά να δυσκολεύονται κατά τη διάρκεια μιας δραστηριότητας, αλλά, σύμφωνα με νέα έρευνα, οι γονείς δεν τα ωφελούν μακροπρόθεσμα όταν μπαίνουν στη μέση και αναλαμβάνουν να τα βοηθήσουν.
Είναι απολύτως φυσιολογικό για τους γονείς να θέλουν να παρέμβουν και να βοηθήσουν τα παιδιά τους όταν βλέπουν ότι αγωνίζονται να κάνουν κάτι. Αλλά μια νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας λέει ότι οι γονείς καλό θα ήταν να δοκιμάσουν να κάνουν ένα βήμα πίσω σε αυτές τις περιπτώσεις.
Η εξήγηση; Τα παιδιά «επιμένουν λιγότερο όταν αναλαμβάνουν οι ενήλικες», σύμφωνα με μια νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Child Development τον Ιανουάριο.
Η Allyson Mackey, Ph.D., ψυχολόγος και επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας και η μεταδιδακτορική συνεργάτιδα Julia Leonard, Ph.D., κατέληξαν στο συμπέρασμα αυτό μέσω δύο πειραμάτων. Στο πρώτο, έβαλαν παιδιά ηλικίας 4 και 5 ετών σε τρεις διαφορετικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένου ενός ελεγκτή, και τους έδειξαν πώς να συνθέσουν ένα παζλ. Ζητήθηκε από τα παιδιά να δημιουργήσουν ένα νέο παζλ. Σε μια ομάδα, οι ενήλικες πήραν μέρος επεμβαίνοντας στη διαδικασία για να τελειώσουν το παζλ για το παιδί, ενώ στην άλλη, οι ενήλικες βοήθησαν προφορικά το παιδί.
Στο τέλος, σε όλα τα παιδιά δόθηκε ένα κουτί παζλ που ήταν κλειστό με κόλλα – που ήταν δηλαδή αδύνατο να ανοιχτεί. Τα παιδιά που ήταν στην ομάδα που είχαν έναν ενήλικα που τα βοήθησε να τελειώσουν το παζλ τους επέμειναν λιγότερο ως προς το να ανοίξουν το κουτί σε σχέση με τα άλλα παιδιά.
Στο δεύτερο πείραμα, τα παιδιά ηλικίας 4 και 5 ετών τοποθετήθηκαν σε μια ομάδα όπου οι ενήλικες είχαν βοηθητικό ρόλο ή σε μια ομάδα όπου οι ενήλικες εναλλάξ με τα παιδιά είχαν να φτιάξουν μαζί ένα παζλ. Ο σκοπός αυτού του πειράματος ήταν να διαπιστώσουν πόσο εύκολα τα παιδιά εγκαταλείπουν μια επόμενη δραστηριότητα επειδή έχουν συνηθίσει ότι οι ενήλικες αναλαμβάνουν στη θέση τους.
«Βρήκαμε ότι στις περιπτώσεις που οι γονείς αναλάμβαναν περισσότερα κατά τη διάρκεια μιας δύσκολης εργασίας παζλ τα παιδιά τους αξιολογήθηκαν ως λιγότερο επίμονα. Σε μια δεύτερη μελέτη, διαπιστώθηκε ότι μετά από μια δύσκολη εργασία κατά τη διάρκεια της οποίας είχε ανακατευτεί κι αναλάβει ρόλο ο ενήλικας, τα παιδιά παραιτήθηκαν νωρίτερα στην επόμενη εργασία σε σύγκριση με τα παιδιά που αλληλοεπίδρασαν με έναν ενήλικα που δεν ανακατεύτηκε στη διαδικασία» τονίζει η Dr Leonard. «Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι όσο λιγότερο παρεμβατικό ρόλο έχουν οι γονείς τόσο μεγαλύτερη επιμονή μπορεί να αναπτύξουν τα μικρά παιδιά».
Τα αποτελέσματα αυτά έχουν εξίσου σημαντικό αντίκτυπο για τη Robyn Koslowitz, Ph.D., κλινικό ψυχολόγο και ιδρύτρια του Targeted Parenting Institute, ένα πρόγραμμα που βοηθά τους γονείς και τα παιδιά να ξεπεράσουν διάφορες διαταραχές της παιδικής ηλικίας, οι οποίες δεν ήταν μέρος της μελέτης της Dr Leonard. «Τα παιδιά έχουν μια έμφυτη ροπή να καταλάβουν τα πράγματα και να επιτύχουν σε μια εργασία. Αλλά έχουν επίσης μια έμφυτη ορμή για να ευχαριστήσουν τους γονείς τους.
Έτσι, εάν ο γονέας ανακατευτεί, το παιδί λαμβάνει το μήνυμα ότι το προϊόν είναι πιο σημαντικό από ό,τι η διαδικασία – ότι τα αποτελέσματα της ολοκλήρωσης της εργασίας είναι πιο σημαντικά από τη διαδικασία της μάθησης », λέει η Dr. Koslowitz. «Μόλις μάθουν να εκτιμούν το αποτέλεσμα περισσότερο από τη διαδικασία, θα έχουν λιγότερα κίνητρα να ξεπεράσουν τον εαυτό τους».
Πώς μπορούν οι γονείς να κάνουν ένα βήμα πίσω;
Είναι κατανοητό ότι οι γονείς μπορεί να προβληματιστούν ως προς το πώς να μάθουν να κάνουν ένα βήμα πίσω και να αφήνουν περισσότερο χώρο στα παιδιά – ειδικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όταν οι απογοητεύσεις και οι προκλήσεις είναι μεγαλύτερες με την εικονική μάθηση και την κοινωνική απομόνωση.
Μπορεί να έχετε περάσει έναν δύσκολο χρόνο να παρακολουθείτε τα παιδιά σας να μαθαίνουν νέες δεξιότητες, αλλά αυτή η έρευνα δείχνει ότι είναι σημαντικό να τα αφήσετε να αγωνιστούν και να δυσκολευτούν. Εάν αρχίσετε να κάνετε τα μαθηματικά τους για εκείνα, μπορεί να μάθουν ότι δεν χρειάζεται να τα κάνουν μόνα τους.
Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν τρόποι για τους γονείς να μάθουν να αφήνουν περισσότερο χώρο. Ένα αποτελεσματικό πρώτο βήμα, λέει η Dr. Koslowitz, είναι να μάθουν αξιολογούν την εκάστοτε περίπτωση. Είναι μια στιγμή διαδικασίας ή μια στιγμή αποτελέσματος; Εάν το σχολικό λεωφορείο κορνάρει και το παιδί μαθαίνει να δένει τα παπούτσια του, ίσως να μην είναι η καλύτερη στιγμή για να εκτιμήσετε τη διαδικασία μάθησης και να σας καίει περισσότερο το αποτέλεσμα. Αυτή είναι μια στιγμή που ο γονέας μπορεί να θέλει να δέσει τα παπούτσια του παιδιού, εξηγεί.
Αλλά άλλες καταστάσεις, όπως όταν ένα παιδί κάνει ένα έργο τέχνης, είναι μια τέλεια ευκαιρία για τους γονείς να αφήσουν τα παιδιά να βρουν την άκρη για τα πράγματα μόνα τους, ακόμα κι αν αποτύχουν στην αρχή. «Οι γονείς μπορεί να είναι ικανοί να παρηγορηθούν επιτρέποντας στον εαυτό τους να χρησιμοποιήσουν τον έπαινο της διαδικασίας για να βοηθήσουν το παιδί με αυτό τον τρόπο, ενθαρρύνοντάς το. Λέγοντας πράγματα όπως: Βλέπω πόσο σκληρά προσπαθείς, ξέρω ότι μπορείς να το καταφέρεις». Κάτι τέτοιο μπορεί να βοηθήσει τους γονείς να αντισταθούν στην επιθυμία να παρέμβουν και να προσφέρουν υπερβολική βοήθεια, υποστηρίζει η Dr. Koslowitz. Ο γονέας μπορεί επίσης να συνεχίσει λέγοντας, «Ουάου, μπορεί να απογοητεύτηκες σε κάποια φάση, αλλά δοκίμασες ξανά και το πέτυχες μόνο σου!»”
Η Dr Leonard έχει επίσης κάποιες συμβουλές: μετρήστε έως το 10. Βρείτε το πλαίσιο. Πιστεύετε ότι το παιδί σας θα μπορούσε να το κάνει αυτό σε λίγο περισσότερο χρόνο ή αν προσφέρατε κάποιες συμβουλές; Εάν ναι, περιμένετε λίγο περισσότερο. Έχετε εμπιστοσύνη στην ικανότητα του παιδιού σας να μάθει και να αναγνωρίζει ότι το να δυσκολεύεται είναι συχνά μέρος της διαδικασίας. Αν πραγματικά πιστεύετε ότι είναι πέρα από τις δυνατότητές του, μπορείτε να παρέμβετε. Δεν θέλετε το παιδί σας να αισθάνεται ότι δεν έχει την υποστήριξή σας, απλώς δώστε του πρώτα την ευκαιρία να τα καταφέρει μόνο του.
