Η μαγική δύναμη του «ναι»!
Όσο πιο συχνά το λέτε τόσο το καλύτερο
Ως γονείς ανησυχείτε για τα όρια, για την πειθαρχεία, για χίλιους κινδύνους που τα παιδιά αγνοούν και ωστόσο παραμονεύουν, για τη γνώμη των άλλων, για τη σχέση των παιδιών σας με την υπακοή και τους κανόνες που θα συναντήσουν αργότερα, αλλά και στο σπίτι. Πολλές φορές το «όχι» σε απλές ερωτήσεις των παιδιών έρχεται σχεδόν αυθόρμητα. Μερικές φορές πριν καλά καλά ακούσετε τι θέλουν ή χωρίς να ξέρετε τι πρόκειται να ζητήσουν. Μπορεί να αντανακλά μια δική σας κακή διάθεση, μπορεί απλώς να είναι ακατάλληλη η στιγμή.
Το «όχι» απέναντι στα θέλω των παιδιών μπορεί να είναι μια μορφή εξουσίας, αλλά ακόμα κι αν είναι εντελώς καλοπροαίρετο, ως η πρώτη σας αντίδραση θέτει τους σπόρους της διαφωνίας στη συζήτηση. Η συνέχεια μπορεί να είναι τεταμένη κι οπωσδήποτε να εμπεριέχει ένταση. Το όχι ακολουθείται είτε από άμεση υπακοή (ας ξεκινήσουμε με το καλύτερο υποθετικό σενάριο). Άλλη πιθανή εκδοχή είναι να ακολουθήσει γκρίνια, κλάματα, ξέσπασμα, ή στην πιο ευγενική μορφή της, διαπραγμάτευση.
Το να απαντήσετε ως πρώτη αντίδραση «ναι» δεν σημαίνει ότι θα κάνετε ό,τι σας ζητάνε τα παιδιά ή ότι θα γίνεται πάντα ό,τι θέλουν εκείνα. Η θετική αντιμετώπιση των παιδιών εδραιώνει απλώς μια πιο σταθερή και μια πιο ειλικρινή και πιο αποτελεσματική επικοινωνία.
Αρχίζοντας από τα απλά: «μπορώ να φάω αργότερα;» τα ζητήματα σχετικά με τον χρόνο και κάποια σταθερά προγράμματα της καθημερινότητάς τους, καλό είναι να διέπονται και από μια σχετική ευελιξία. Το να φάνε την ώρα που απλώς τους επιβάλλεται χωρίς να πεινάνε ή χωρίς να έχουν όρεξη είναι χειρότερο από το να τους επιτρέψετε να φάνε αργότερα.
Υπάρχουν τα απλά ξεκάθαρα «ναι», αλλά υπάρχουν κι άλλες θετικές αντιδράσεις που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε. Όπως τα «ναι, αν…», «ναι, εφόσον», «ναι, αλλά» – όπου δέχεστε να γίνει αυτό που σας ζητάνε αλλά μέσα στα όρια που εσείς θέλετε, έτσι πλέον έχουν τα παιδιά τη διακριτική ευχέρεια να αρνηθούν, αλλά αυτή τη φορά το «όχι» θα ακουστεί από τη δική τους πλευρά. «μπορώ να φάω παγωτό;», πιθανές απαντήσεις: «ναι, αν τελειώσεις πρώτα το φαγητό σου», «θα μπορούσες αν δεν είχες φάει χθες, δεν κάνει να τρώμε κάθε μέρα», «δεν έχω σήμερα παγωτό, αλλά έχω πάρει φράουλες».
Επίσης, υπάρχουν και οι απαντήσεις που κερδίζουν χρόνο, υπάρχουν θέματα που θέλουν σκέψη και προσοχή και δεν έχουν ως απάντηση ένα βεβιασμένο «ναι» ή «όχι», αντί λοιπόν να είστε αυθόρμητα αρνητικοί εξ αρχής απαντήστε αλλιώς: «χρειάζομαι χρόνο για να το σκεφτώ, θα σου απαντήσω αργότερα» – στον ίδιο τρόπο αντιμετώπισης ανήκουν και αντίστοιχα θα το «συζητήσω με τον/τη μπαμπά/μαμά σου».
Αντικαθιστώντας όλο και πιο συχνά το όχι με ναι κατά τη διάρκεια της μέρας έχετε τα εξής οφέλη:
- Ενισχύετε το αίσθημα εμπιστοσύνης
- Βελτιώνετε σημαντικά την αυτοεικόνα τους
- Αποδεικνύεται ότι τους ακούτε
- Γίνετε συζήτηση, πέρα από ένα απλώς και απόλυτο «όχι»
- Δείχνετε ότι νοιάζεστε για τον τρόπο που μπορούν να αντιδράσουν στην απόρριψη
- Αποδεικνύεται έμπρακτα ότι έχουν το δικαίωμα επιλογής
- Ενθαρρύνετε την ειλικρίνεια
- Βάζετε τις σωστές βάσεις επικοινωνίας
- Αργότερα στην εφηβεία δεν θα επηρεάζονται τόσο από τα θέλω των άλλων στην παρέα τους
- Τους δίνετε σχετικό έλεγχο για αποφάσεις
- Φτιάχνετε όμορφες αναμνήσεις
- Δημιουργείτε ανεξάρτητους και δυνατούς χαρακτήρες
- Η σχέση σας στηρίζεται στο σεβασμό
- Τα όρια υπάρχουν και είναι αποδεκτά και από τις δύο πλευρές
Το όχι είναι πιο εύκολο, ισχύει. Ωστόσο αν μάθετε στα παιδιά σας να περιμένουν ή να διεκδικούν με όμορφο και θετικό τρόπο το «ναι», θα δυσκολεύονται κι εκείνα με τη σειρά τους να αρνηθούν όταν θα τους ζητάτε εσείς κάτι…
