Μια Κόκκινη Αλεπού που αγαπάει το παιδικό βιβλίο
Μιλήσαμε και Διαβάσαμε Δυνατά με τη Ζωή Κοσκινίδου
Πώς και πότε δημιουργήθηκε η Κόκκινη Αλεπού;
Πριν από τρία χρόνια. Τώρα το πώς δημιουργήθηκε και γιατί η Κόκκινη Αλεπού είχε να κάνει με μια δική μου ανάγκη να επιστρέψω στο επάγγελμά μου μετά από αρκετά χρόνια ανεργίας, αλλά με τους δικούς όρους. Είμαι δημοσιογράφος, δούλευα πολλά χρόνια σε μουσικά περιοδικά και στην εφημερίδα Metro στο πολιτιστικό ρεπορτάζ, μέχρι που μια ωραία μέρα και εν μέσω οικονομικής κρίσης, βρέθηκα σπίτι μου. Στο μεσοδιάστημα ασχολήθηκα με άσχετα πράγματα και κατέληξα περίπου 6 χρόνια μετά την απόλυση να φτιάξω αυτό το online περιοδικό για το παιδικό βιβλίο για να ξαναρχίσω να γράφω. Ο δεύτερος και εξίσου βασικός λόγος ήταν ότι παρά το γεγονός ότι παρέμενα αναγνώστρια παιδικών βιβλίων και ως ενήλικας και πριν αποκτήσω παιδί, όταν πλέον έγινα γονιός και άρχισα να ψάχνω περισσότερο το θέμα, δεν μπορούσα να βρω κάποιο περιοδικό (online ή έντυπο) που να ασχολείται με το παιδικό βιβλίο όπως θα ήθελα εγώ, με περισσότερες αναφορές σε εικονογράφους, με reviews βιβλίων κι όχι αντιγραφές δελτίων Τύπου, συνεντεύξεις, κλπ. Κάπως έτσι προέκυψε η Αλεπού.
Ποιες είναι οι δράσεις σας, μιλήστε μας λίγο γι’ αυτές;
Η βασική δράση της Κόκκινης Αλεπούς είναι το Διαβάζω Δυνατά, η καμπάνια ενθάρρυνσης της αφήγησης μέσα από την ανάγνωση. Είναι κάτι πολύ απλό, που εκ πρώτης όψεως φαντάζει και κοινό, όμως δεν είναι. Μπορεί να λέμε ότι διαβάζουμε βιβλία στα παιδιά, αλλά τελικά δεν είναι κάτι που γίνεται από τους πολλούς. Το βιβλίο δεν είναι στις προτεραιότητές μας, ούτε στα μέσα διασκέδασής μας. Επίσης, οι χρόνοι μας είναι πιεσμένοι και είμαστε μονίμως κουρασμένοι, άρα αδυνατούμε να δώσουμε χρόνο σε κάτι όπως η αφήγηση. Κι όμως, είναι κάτι τόσο απλό, σχεδόν ανέξοδο που μπορεί να χαρίσει και σε εμάς και στα παιδιά μόνο καλά.
Η δεύτερη δράση, η Παιδική Αναγνωστική Πρόκληση, το Kids Readathon, που συνδιοργανώνεται με τη βιβλιοφιλική σελίδα So Much Reading, είναι ένα παιχνίδι ανάγνωσης, όπου είτε ο γονιός είτε το παιδί δηλώνει συμμετοχή, θέτει στόχο και ξεκινάει να διαβάζει τα βιβλία που εμπίπτουν στις κατηγορίες που έχουμε ορίσει για φέτος. Όλες οι οδηγίες συμμετοχής υπάρχουν στην Κόκκινη Αλεπού.
Πώς μπορεί κανείς να πάρει μέρος σε αυτές;
Αν μιλάμε για το Διαβάζω Δυνατά, τότε αρκεί να πάρεις ένα βιβλίο και να το διαβάσεις στο παιδί σου. Απλό! Πιο πολύπλοκο θεωρώ πως είναι να μπει το Διαβάζω Δυνατά στα σχολεία, αλλά φέτος έχω δει μεγάλη ανταπόκριση από εκπαιδευτικούς. Η ιδέα είναι μέσα στη διδακτική ώρα να βρίσκεται ένα δεκάλεπτο όπου θα γίνεται αφήγηση ενός βιβλίου, χωρίς όμως στη συνέχεια να υπάρχει κάποια εργασία που θα πρέπει να γίνει και να βασιστεί στο βιβλίο. Ουσιαστικά, προσπαθούμε μέσα από το Διαβάζω Δυνατά να προωθήσουμε την απόλαυση που δημιουργεί η αφήγηση. Φέτος μιλάμε και για τους δεσμούς που δημιουργούνται ανάμεσα στον αφηγητή και τον ακροατή και τη σημασία που έχει η επαφή και η αφιέρωση ενός μόνο δεκαλέπτου στο παιδί, μακριά από κινητά, υποχρεώσεις, τηλεφωνήματα, φασαρία. Δέκα λεπτά ησυχίας παρέα με ένα βιβλίο και τον μπαμπά ή τη μαμά. Σε οποιαδήποτε ηλικία, όχι μόνο στις μικρές, που είναι πιο συνηθισμένο.
Ποια είναι τα αγαπημένα σου παιδικά βιβλία όταν ήσουν παιδί και ποια τώρα;
Το πιο αγαπημένο μου παιδικό βιβλίο ήταν Η Βρομίτσα κι ο Μουτζούρης της Άννι Σμιτ και ο τελευταίος τόμος της εγκυκλοπαίδειας του Disney, γιατί αυτόν τον τόμο μου τον διάβαζε δυνατά η γιαγιά μου, κάθε μέρα, όλη μέρα, για πολλά χρόνια. Η γιαγιά μου δεν ήξερε να διαβάζει, την είχαν στείλει οι γονείς της μόνο μέχρι την Α’ δημοτικού στο σχολείο και μια από τις πιο ζωντανές και έντονες αναμνήσεις μου είναι να την ακούω να διαβάζει δυνατά τους τίτλους από τις εφημερίδες που έφερνε ο πατέρας μου στο σπίτι.
Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασες στο παιδί σου και ποιο έχει γίνει τώρα το αγαπημένο του;
Ένα από τα πρώτα που της διαβάσαμε ήταν το «12 μήνες ήλιος και βροχή» της Giovanna Mantegazza (εκδ. Σαββάλα). Το βιβλίο αυτό χιλιοδαβάστηκε και πλέον, για να μην διαλυθεί τελείως, το έχω αποσύρει. Tώρα τελευταία δείχνει μια ιδιαίτερη προτίμηση στον Χάρι Πότερ και στα βιβλία της Margit Auer, τη σειρά Το Σχολείο των Μαγικών Ζώων (εκδ. Μεταίχμιο), που ναι μεν είναι «μεγάλα» για την ηλικία της, αλλά τα απολαμβάνει εξίσου με τα εικονογραφημένα.
Ποιον ήρωα παιδικού βιβλίου θα ήθελες να γνωρίσεις από κοντά και ποιον μεγάλο/η παραμυθά ή συγγραφέα παιδικών βιβλίων;
Ήθελα να γνωρίσω την Άλκη Ζέη και τα κατάφερα μέσω μια συνέντευξης πριν δύο χρόνια για την Κόκκινη Αλεπού. Ήρωα βιβλίου δεν είχα ποτέ την επιθυμία να γνωρίσω, είχα όμως –όπως είναι φυσικό λόγω ηλικίας– μια αδυναμία στην Πίπη Φακιδομύτη, όχι επειδή είχα όλα της τα βιβλία, αλλά επειδή μας είχε αγοράσει ο πατέρας μου σε μένα και στην αδερφή μου δύο βινύλια με ηχογραφημένες δύο περιπέτειές της και τα είχαμε λιώσει.
