«Η επιστολή που θα ήθελα να διαβάσει ο γιος μου, που μεγαλώνει πολύ γρήγορα»
Ιδιαίτερα οι «αγορομάνες» μπορεί να ταυτιστείτε με το κείμενο της Αμερικανίδας αρθρογράφου Christine Organ.
Δεν ξέρω πότε συνέβη, αλλά έγινε. Ήταν εύκολο να μου διαφύγει, γιατί δεν συνέβη απότομα, αλλά σιγά σιγά. Κάποιες φορές, όταν σε κοιτάω, μπορώ ακόμα να διακρίνω εκείνο το μικρό αγόρι με τα αμυγδαλωτά μάτια και πασαλειμμένη σοκολάτα στο πρόσωπό του, τόσο καθαρά που σοκάρομαι να ακούω τη σχεδόν αντρική, πλέον, φωνή που βγαίνει από το στόμα σου. Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Πού πήγε το μικρό μου αγόρι; Υποθέτω ότι είναι κάπου εδώ.
Μεγαλώνεις και απομακρύνεσαι από εμένα εδώ και πολλά χρόνια. Από τότε που γεννήθηκες, υποθέτω. Οι αλλαγές ήταν ανέκαθεν τόσο λεπτές, που πέρασαν απαρατήρητες για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι που μια μέρα, με χτύπησε κατάμουτρα η συνειδητοποίηση ότι το μικρό μου αγόρι δεν είναι πλέον ένα μικρό αγόρι. Γίνεται άντρας. Έτσι θα έπρεπε να συμβεί, φυσικά, αλλά αυτό δεν κάνει τα πράγματα περισσότερο εύκολα για μένα.
Μεγαλώνοντας αποκτάς κάποια αυτοπεποίθηση και αυταρέσκεια, αλλά ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι δεν πειράζει πού και πού να μην έχεις ιδέα τι πρέπει να κάνεις. Γιατί σε αυτό το ταξίδι, όλοι προχωράμε ψηλαφώντας. Έχω ζήσει πολλές δεκαετίες σε αυτό τον πλανήτη, παρ’ όλα αυτά κάποιες φορές εξακολουθώ να νιώθω σαν μικρό, τρομαγμένο κοριτσάκι ή αμήχανη έφηβη. Δεν πειράζει. Ζήτησε βοήθεια, εμπιστεύσου το ένστικτό σου και θα τη βρεις την άκρη.
Αλλά υπάρχουν και κάποια άλλα πράγματα που ελπίζω να ξέρεις μέχρι τώρα…
Ελπίζω να καταφέραμε με τον μπαμπά σου ότι η φράση «να είσαι άντρας» δεν έχει νόημα. Αγνόησέ την. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα όταν κλαις και δεν πρέπει να φοβάσαι να ζητήσεις συγγνώμη. Μπορείς να είσαι ευαίσθητος και δυνατός μαζί, θαρραλέος και ταυτόχρονα ευγενικός.
Άνοιξε τις πόρτες για να περάσει πρώτη μια γυναίκα –ή ένας άντρας– και περίμενε να μπουν πρώτα οι άλλοι στο ασανσέρ. Όχι για να είσαι τζέντλεμαν με την παραδοσιακή έννοια, αλλά για να είσαι ευγενικός και γενναιόδωρος. Να έχεις, απλά, καλούς τρόπους. Για τον ίδιο λόγο, σπρώξε την καρέκλα σου κάτω από το γραφείο όταν φεύγεις, κατέβασε το καπάκι της τουαλέτας, βάλε τις κάλτσες σου στα άπλυτα.
Άφησε πάντα ένα μέρος σε καλύτερη κατάσταση από ό,τι το βρήκες.
Όταν βρεις κάποιον να αγαπήσεις, μην παίζεις παιχνίδια μαζί του. Να είσαι ανοιχτός και ειλικρινής. Να είσαι ο εαυτός σου. Άφησε εκείνο το πρόσωπο να μπει στην καρδιά σου, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι ρισκάρεις να πληγωθείς.
Μην κάνεις σεξ αν δεν είσαι προετοιμασμένος να αντιμετωπίσεις ό,τι θα ακολουθήσει μετά. Γιατί υπάρχει πάντα το «μετά». Και τώρα που μιλάμε για σεξ, το «όχι» σημαίνει «όχι». Η σιωπή επίσης σημαίνει «όχι». Ακόμα και το «ίσως» σημαίνει «όχι». Μόνο το «ναι» σημαίνει «ναι» (και σταμάτα να με κοιτάς με αυτό το βλέμμα. Ναι, η μαμά σού μιλάει για το σεξ).
Ο κόσμος είναι γεμάτος με καθοίκια. Όπως και με πολλούς υπέροχος και εκπληκτικούς ανθρώπους, αλλά δυστυχώς και με ένα πλήθος από καθοίκια. Δεν αρκεί εσύ να μην είσαι καθοίκι. Πρέπει να είσαι αρκετά θαρραλέος και ευγενικός για να τους αντισταθείς. Να υπερασπιστείς τον εαυτό σου και τους άλλους, ακόμα και ο σκοπός για τον οποίο αγωνίζεσαι δεν σε επηρεάζει άμεσα. Να αγωνιστείς ούτως ή άλλως, γιατί αυτό είναι το σωστό πράγμα που πρέπει να κάνεις, και η σιωπή ωφελεί μόνο τα καθοίκια.
Να αφήσεις να σε περιβάλλουν άνθρωποι που σε εμπνέουν να είσαι ο καλύτερος εαυτός σου.
Ακόμα και αν ο κόσμος προσπαθήσει να σου πει ότι οι άντρες δεν είναι σε θέση να κάνουν τα ψώνια του σπιτιού, να στρώσουν το κρεβάτι και να φροντίσουν ένα μωρό, όλα αυτά δεν ισχύουν. Είσαι έξυπνος. Είσαι ικανός. Τακτοποίησε τα του σπιτιού σου (κυριολεκτικά και μεταφορικά).
Μην ντρέπεσαι για αυτό που είσαι, ταυτόχρονα όμως μην πάρεις ούτε για ένα δευτερόλεπτο ως δεδομένα τα προνόμια που σου έχουν δοθεί λόγω του φύλου, της εκπαίδευσης, της φυλής, της κουλτούρας ή της κοινωνικοοικονομικής θέσης σου. Χρησιμοποίησε τα προνόμιά σου για να βοηθήσεις εκείνους που τα έχουν στερηθεί.
Ο αδερφός σου είναι ο καλύτερός σου φίλος, ανήκετε στην ίδια ομάδα. Ακόμα και αν έχετε διαφορές μεταξύ σας και αν συνεχίζετε να σπάτε ο ένας τα νεύρα του άλλου κάθε τόσο, είστε οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Είστε ένα. Εξάλλου, ποιος άλλος θα σε καταλάβει όταν θέλεις να παραπονεθείς για τους τρελούς γονείς σου;
Και όταν όλα τα άλλα αποτύχουν, κάνε μαγικά. Χάρισε χαμόγελα στους άλλους. Κάνε τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος.
Με αγάπη,
Η μαμά σου
Υ.Γ. Και μην ξεχνάς να τηλεφωνείς στη μαμά και τον μπαμπά!
