«Οι μεγαλύτερες χαρές της παιδικής ηλικίας βρίσκονται εκτός σπιτιού»
Η μαμά και μπλόγκερ Jenn Hallak εξηγεί γιατί απολαμβάνει να «μπλέκει» με την κόρη της σε υπαίθριες περιπέτειες
Όταν ήμουν έγκυος στην Ava, το άκουγα ξανά και ξανά: «Δεν μπορείς καν να φανταστείς την αγάπη που θα νιώσεις για ένα παιδί. Δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο».
Εντάξει, το κατάλαβα. Φυσικά και θα αγαπήσω την κόρη μου.
Και μετά γεννήθηκε και το κατάλαβα πραγματικά. Ή τουλάχιστον νόμισα ότι το κατάλαβα… Γιατί κάθε μέρα που περνάει η αγάπη μου δυναμώνει όλο και περισσότερο και πλησιάζω στην κατανόηση του τι σημαίνει η αδιαπραγμάτευτη αγάπη για την οποία μού έλεγαν όλοι.
Αν είστε γονείς τότε ξέρετε τι εννοώ – είναι μια απερίγραπτη αγάπη που μόνο εσείς μπορείτε να νιώσετε.
Και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που αφήνω την Ava να έρθει σε επαφή με την φύση.
Θέλω να κυλιστεί στη λάσπη, να χοροπηδήσει σε νερόλακκους, να λερωθεί και να νιώσει την αληθινή, αγνή ευτυχία. Θέλω να χορέψει στη βροχή και να βουτήξει στην καθαρόαιμη χαρά των μη υλικών πραγμάτων. Θέλω να λερωθεί με γρανίτες από την κορυφή μέχρι τα νύχια και να χαμογελάσει και να γελάσει με την καρδιά της.
Όπως δεν μπορούμε να περιγράψουμε την αγάπη που νιώθουμε ως γονείς, έτσι κι εγώ δεν μπορώ να της διδάξω τη χαρά που θα νιώσει αν λερωθεί και πασαλειφθεί. Είναι μια χαρά που μπορεί να καταλάβει μόνο αυτή.
Μπορώ να της διαβάσω αμέτρητα βιβλία για την ευτυχία αλλά δεν θα την καταλάβει πραγματικά παρά μόνο αν τη ζήσει. Άλλο είναι να σου μιλάει κάποιος γι’ αυτήν και άλλο να το ζεις εσύ.
Ο Θεός μάς έδωσε την ομορφότερη παιδική χαρά του κόσμου και για κάποιο λόγο, οι περισσότεροι από εμάς φοβόμαστε να αφήσουμε τα παιδιά μας να ζήσουν όλη αυτή την ομορφιά. Ως ενήλικες, βλέπουμε τη λάσπη σαν τίποτα παραπάνω από λάσπη, ενώ τα παιδιά μας τη βλέπουν ως ένα ατελείωτο παιχνίδι – όπως πρέπει να είναι.
Όταν μεγαλώνεις τα παιδιά σου στη φύση, μαθαίνουν να ανακαλύπτουν την καθαρόαιμη χαρά και την ατελείωτη ευτυχία στα απλά πράγματα στη ζωή.
Ας αφήσουμε λοιπόν τα παιδιά μας να λερώσουν τα δάχτυλά τους και να λασπώσουν τα πόδια τους γιατί αν μπορούν να νιώσουν αυτό το αίσθημα καθαρόαιμης χαράς, καθαρόαιμης ευτυχίας στις λάσπες, τότε θα έχουμε κάνει καλή δουλειά ως γονείς.
Ας τα αφήσουμε να διαλέξουν ξυλάκια και να παίξουν με το χώμα και να αγγίξουν κάμπιες και να κυλιστούν στο χορτάρι. Οι λεκέδες στα ρούχα τους θα ξεπλυθούν, αλλά αυτές οι αναμνήσεις θα κρατήσουν για μια ζωή.
Ας τα μεγαλώσουμε ώστε να εξερευνούν.
Να ξεκινούν περιπέτειες.
Να παρατηρούν.
Να ζουν.
Να είναι ελεύθερα.
Να βρίσκουν τη χαρά σε μη υλικά αγαθά.
Να ελπίζουν.
Να ονειρεύονται.
Χωρίς περιορισμούς.
