Μαθαίνουμε στα παιδιά την τέχνη της σιωπής
Η ηρεμία και η ησυχία είναι πολύτιμα δώρα που μπορούν τα παιδιά να αξιοποιούν στην καθημερινότητά τους
Όλα όσα δημιουργούνται βγαίνουν από τη σιωπή. Οι σκέψεις αναδύονται από την ανυπαρξία που συνοδεύει ή δημιουργεί η σιωπή. Τα λόγια βγαίνουν από αυτήν τη φωνή. Η ουσία προκύπτει από το κενό. Όλη η δημιουργικότητα απαιτεί κάποια ακινησία. Η 9η Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί ως Μέρα Ησυχίας. Αφιερώστε λίγο χρόνο να απολαύσετε τον ήχο της σιωπής και μάθετε και στα παιδιά να εκτιμούν τα δώρα της ησυχίας.
Σε μια κοινωνία που η διαρκής κίνηση, η συνεχής δραστηριοποίηση και η εναλλαγή των ερεθισμάτων έχει γίνει τρόπος ζωής, το να ρίχνουμε λίγο τους ρυθμούς και να επιζητούμε ηρεμία και ησυχία είναι κάτι σημαντικό και απαραίτητο. Μπορεί στα παιδιά να αρέσει να εκτονώνουν την ενέργειά τους, να κάνουν αισθητή την παρουσία τους και να θεωρούν τη σιωπή και την ακινησία ως ένα είδος τιμωρίας, όμως αν τους εμφυσήσετε την αγάπη σας για τη σιωπή και τους καλλιεργήσετε την τέχνη της ενώ είναι ακόμα σε μικρή ηλικία, μεγαλώνοντας θα συνειδητοποιούν την αξία της και θα την επιδιώκουν κι εκείνα με τη σειρά τους.
Εξασκώντας την τέχνη της σιωπής στα παιδιά τα μαθαίνετε να αποκτούν επίγνωση της στιγμής, να έχουν μεγαλύτερο έλεγχο του εαυτού τους, να συγκεντρώνονται πιο εύκολα. Ταυτόχρονα τα εξοικειώνετε με την έννοια της ακινησίας, της απραξίας και της συνειδητότητας. Τέλος, εξασκούνται στην πειθαρχία χωρίς να την εντάσσουν σε αρνητικά πλαίσια.
Κάντε το σαν παιχνίδι…
Υπάρχουν παιχνίδια όπως το «αγαλματάκια ακούνητα, αγέλαστα, αμίλητα» ή «όποιος μιλήσει/γελάσει πρώτος, χάνει» που βάζει τη σιωπή και την ακινησία σε όρους παιχνιδιού. Μπορείτε όμως να φτιάξετε το δικό σας «παιχνίδι σιωπής»: να κάνετε έναν κύκλο αν έχετε πολλά παιδιά, ή να καθίσετε απέναντι αν είστε μόνο οι δυο σας, και να μείνετε για λίγο σιωπηλοί –με κλειστά ή ανοιχτά μάτια– και μετά τον χρόνο που θα καθορίσετε να περιγράψετε αυτό που σκεφτήκατε ή να το ζωγραφίσετε…
Κάντε το σαν άσκηση διαλογισμού…
Καθίστε σε στάση χαλάρωσης και μάθετέ του να αναπνέει από την κοιλιά και όχι από το διάφραγμα – με τα χέρια στην κοιλιά του να παρακολουθεί πώς γεμίζει και πώς αδειάζει κατά την εισπνοή-εκπνοή. Ύστερα μαζί εξασκηθείτε στην αναπνοή αυτή και με τα μάτια κλειστά προσπαθήστε να ακούτε μόνο τον ήχο της ανάσας σας.
Κάντε το σαν άσκηση ηρεμίας…
Ύστερα από μια στιγμή έντασης, μια διαφωνία ή ακόμα κι έναν καβγά (όλα μες στο πρόγραμμα είναι) – μπορείτε να «συμφιλιώνεστε» ή να κατεβάζετε τους τόνους με μια σιωπηλή αγκαλιά. Αν καθιερώσετε αυτή την κίνηση ειρήνης από όταν είναι μωρά, θα μπορείτε όσο μεγαλώνουν να διαχειρίζεστε πιο αποτελεσματικά διαφωνίες και τσακωμούς – ιδανικά μπορείτε να το εφαρμόσετε και ανάμεσα σε αδέρφια, ή μαθητές αν είστε εκπαιδευτικός.
Κάντε το σαν καθημερινή ιεροτελεστία…
Αναπτύξτε τη φιλοσοφία της σιωπής εντάσσοντάς την στο καθημερινό σας πρόγραμμα. Εκτός από το να έχετε μικρές καθιερωμένες στιγμές σιωπής μέσα στη μέρα σας – δύο λεπτά με το πού γυρίσουν από το σχολείο ή πέντε λεπτά πριν τον ύπνο… μπορείτε να βάζετε μικρά διαλείμματα σιωπής και ησυχίας και κατά τη διάρκεια της καθημερινής σας ρουτίνας. Για παράδειγμα, δεν χρειάζεται να είναι μονίμως ανοιχτό ένα ραδιόφωνο ή μια τηλεόραση. Ούτε ένα τάμπλετ μόνιμα στα χέρια των παιδιών. Το σιωπηλό διάβασμα ενός βιβλίου εντάσσεται στην ιεροτελεστία της σιωπής – επίσης το να βγείτε στο μπαλκόνι και να θαυμάσετε τον ήλιο που δύει, ακόμα κι ένας περίπατος στο πάρκο ή στη θάλασσα χωρίς να μιλάτε για λίγο, απλώς απολαμβάνοντας τις μυρωδιές, τα χρώματα και τους ήχους της στιγμής.
