5 φράσεις που θα έπρεπε να λέμε συχνότερα στα παιδιά μας
Έτσι θα τα κάνουμε να νιώθουν πιο ασφαλή, πιο σίγουρα για τον εαυτό τους και θα τους διδάξουμε καλούς τρόπους.
Δεν υπάρχουν απόλυτες αλήθειες και συνταγές επιτυχίας στην ανατροφή ενός παιδιού. Ωστόσο λέγοντας πιο συχνά στα παιδιά μας τις παρακάτω φράσεις, θα τα ωφελήσουμε πολλαπλά:
«Παρακαλώ» και «ευχαριστώ»: Για να τα μυήσουμε στους βασικούς κανόνες της ευγένειας, είναι σημαντικό καταρχήν να είμαστε οι ίδιοι ευγενικοί και με καλούς τρόπους. Εμείς αποτελούμε το πιο ισχυρό πρότυπο για τα παιδιά μας.
«Συγγνώμη»: Ίσως θεωρούμε ότι με το να παραδεχτούμε το λάθος μας, «πληγώνουμε» την εικόνα μας και υπονομεύουμε την εξουσία μας ως γονείς. Ωστόσο, ζητώντας τους συγγνώμη κάθε φορά π.χ. που τους βάζουμε τις φωνές σε μια στιγμή εκνευρισμού, τους διδάσκουμε έμπρακτα την αξία του αλληλοσεβασμού και τη σημασία του να αναλαμβάνει κάποιος την ευθύνη των πράξεών του.
«Σε αγαπάω»: Κάπου μέσα στον αγώνα μας να ανταποκριθούμε στις καθημερινές υποχρεώσεις μας και να εξισορροπήσουμε την επαγγελματική και την προσωπική μας ζωή, ξεχνάμε να εκφράσουμε την αγάπη μας στα παιδιά μας. Ένα «σ΄ αγαπώ», παραπάνω, ωστόσο, ποτέ δεν έβλαψε κανέναν – ίσα ίσα που έτσι τα κάνουμε να νιώθουν μεγαλύτερη τρυφερότητα και ασφάλεια και να μη φοβούνται και τα ίδια να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.
«Δεν πειράζει»: Η ενστικτώδης αντίδρασή μας κάθε φορά π.χ. που το παιδί μας λερώνει τα ρούχα του στη διάρκεια της εκπαίδευσης τουαλέτας ή σπάει κατά λάθος ένα αντικείμενο του σπιτιού πάνω στο παιχνίδι, μπορεί να είναι να του βάλουμε τις φωνές ή να βγάλουμε ένα επιφώνημα απελπισίας και απογοήτευσης. Ας προσπαθήσουμε όμως, προτού αντιδράσουμε, να απαντήσουμε από μέσα μας στις εξής ερωτήσεις: Πόσο σκόπιμα έγινε αυτό από το παιδί; Και πόσο φοβερό ήταν, στην πραγματικότητα, αυτό που συνέβη; Ίσως λοιπόν να πρέπει να αρχίσουμε να λέμε συχνότερα «δεν πειράζει», σε τέτοιες περιπτώσεις, αν θέλουμε τα παιδιά μας να μη γίνουν ενοχικά και φοβισμένα μεγαλώνοντας.
«Είσαι καταπληκτικός»: Λέγεται ότι δεν πρέπει να επαινούμε διαρκώς το παιδί μας, γιατί τότε οι έπαινοι χάνουν την αξία τους. Ωστόσο το σίγουρο είναι ότι ένας έπαινος κάθε φορά που προσπαθεί πραγματικά για κάτι, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, το βοηθάει να χτίσει την αυτοπεποίθησή του.
