15 λόγοι για τους οποίους ένα νήπιο έχει συνέχεια τα νεύρα του
Ποιος μπορεί να το κατηγορήσει, όταν περνάει καθημερινά όλες αυτές τις δοκιμασίες;
Δύσκολοι καιροί για ένα νήπιο. Απανωτά τα χτυπήματα που δέχεται καθημερινά: το μπλε παγούρι ήταν άπλυτο με συνέπεια να αναγκαστεί να πάρει το πράσινο στον παιδικό σταθμό, η γάτα δεν είχε όρεξη να παίξει μαζί του για χιλιοστή φορά, και η καταραμένη ζώνη στο κάθισμα του αυτοκινήτου δεν έλεγε να κλείσει (οπότε έκανε την καρδιά του πέτρα και αναγκάστηκε να ζητήσει τη βοήθεια της μαμάς).
Πάλι καλά δηλαδή που έχει και τις –λίγες– καλές του στιγμές μέσα στην ημέρα. Γιατί υπάρχουν (τουλάχιστον) δεκαπέντε λόγοι για να έχει διαρκώς τα νεύρα του:
1. Τρώει τη μία τούμπα μετά την άλλη. Φανταστείτε τώρα εσείς, ενώ τρέχατε ανυποψίαστοι από δωμάτιο σε δωμάτιο, να πέφτατε στο πάτωμα, πάνω σε έπιπλα ή σε άλλους ανθρώπους εκατοντάδες φορές μέσα στην ημέρα. Δεν θα πλέατε και σε πελάγη ευτυχίας.
2. Η μαμά του δεν κάνει τίποτα σωστά. Επιμένει να του φοράει εκείνες τις κάλτσες που το σφίγγουν στους αστραγάλους, να του δίνει το μικρό κουταλάκι για να φάει (ενώ η μαμά και ο μπαμπάς κάτι παραπάνω ξέρουν που τρώνε με το μεγάλο) και να το παίρνει για να φύγουν από την παιδική χαρά που αρχίζει η αληθινή διασκέδαση (οι μαμάδες δεν μπορούν να καταλάβουν πόσο διασκεδαστικό είναι να χοροπηδάς στους νερόλακκους μέσα στη βροχή;).
3. Είναι κυριολεκτικά βουτηγμένο στα κακά (για να το πούμε κομψά). Αλλά όχι αρκετά κορόιδο για να βγάλει την πάνα και να αρχίσει να πηγαίνει στην τουαλέτα.
4. Κανένας δεν το καταλαβαίνει. Δεν είναι σχήμα λόγου. Ενώ επιστρατεύει όλες τις λέξεις που έχει μάθει, ακόμα και η μαμά του επιμένει να το κοιτάει με ένα απορημένο βλέμμα. Ποιος δεν θα έβαζε τις φωνές στη θέση του;
5. Κανένας δεν το αποδέχεται για αυτό που είναι. Έτσι είμαι εγώ: θέλω να ανοίγω μόνος μου όλους τους διακόπτες και να βλέπω το φως να ανάβει. Ναι, ακόμα και όταν τα χέρια μου είναι ακόμα βρεγμένα. Γιατί όλοι προσπαθούν να με αλλάξουν;
6. Κανένας δεν παίρνει στα σοβαρά τα προβλήματά του. Είναι δυσβάστακτο να τελειώνουν όλα τα ωραία στη ζωή. Ιδιαίτερα εκείνα τα πεντανόστιμα πατατάκια.
7. Αναγκάζεται να υποστεί την τυραννία των ρούχων. Μα, κανένας μεγάλος δεν καταλαβαίνει πόσο τέλειο είναι να τρέχεις γυμνός ακόμα και στους μείον πέντε βαθμούς;
8. Οι άλλοι δεν δέχονται ποτέ το «όχι!» ως απάντησή του. Ακόμα και αν το «όχι» είναι η μοναδική απάντηση που δίνει ένα νήπιο. Σε όλες τις ερωτήσεις. Και με δυνατή φωνή.
9. Είναι αναγκασμένο κάθε τρεις και λίγο να πηγαίνει για ύπνο. Ποιος έχει διάθεση να κοιμηθεί, όταν μπορεί να ζωγραφίσει όλους τους τοίχους του σπιτιού με μαρκαδόρους;
10. Κανένας δεν αναγνωρίζει το καλλιτεχνικό ταλέντο του. Δεν μπορεί όμως, κάποτε όλος ο κόσμος θα εκτιμήσει το μοναδικό του χάρισμα να φτιάχνει έργα τέχνης από αλάτι, πιπέρι και μουστάρδα πάνω στα τραπέζια των εστιατορίων.
11. Του απαγορεύονται όλα τα ωραία πράγματα στη ζωή. «Μην τρως άλλη σοκολάτα», «σταμάτα να κυνηγάς τα περιστέρια», «κατέβα αμέσως από το τραπέζι»… αυτοί οι γονείς θέλουν να του στερούν κάθε πηγή χαράς!
12. Όλοι προσπαθούν να το κοροϊδέψουν δίνοντάς του ψεύτικες επιλογές. Με υποχρεώνεις, μαμά, που με αφήνεις να διαλέξω ανάμεσα στον «ύπνο τώρα» και «ύπνο σε πέντε λεπτά» ή στο «κουνουπίδι» και το «μπρόκολο».
13. Όλοι του ζητούν συνέχεια να κάνει πράγματα. Μα πόσες φορές τη μέρα μπορεί ένα νήπιο να βάλει το καπάκι πίσω στο μαρκαδόρο χωρίς να δοκιμαστούν τα νεύρα του;
14. Διαρκώς το πλησιάζουν άγνωστοι με απειλητικές διαθέσεις (βλέπε αγκαλιές και φιλιά). Ποια είναι αυτή η θεία Ελένη που με αγαπάει τόσο, τέλος πάντων; Ευγενική εκείνη η κυρία στο φούρνο, αλλά μόνο αν μου δώσει κουλουράκι θα ανεχτώ να μου χαϊδέψει τα μαλλιά σχολιάζοντας για μία ακόμα φορά πόσο ωραία κοτσιδάκια έχω.
15. Οι μεγάλοι δεν καταλαβαίνουν πόσο τέλεια εκτόνωση είναι οι νηπιακές εκρήξεις. Δεν ξέρουν πόσο ψυχοθεραπευτικό είναι να κοπανιέσαι στο πάτωμα ουρλιάζοντας. Αυτοί χάνουν όμως.