Αναστασία Γκίτση: «Η Αγία Γραφή και η γνώση που περιέχει είναι μνημεία συλλογικής κληρονομιάς και μεταβιβάζεται από εποχή σε εποχή και από άνθρωπο σε άνθρωπο»

Λίγο πριν ξεκινήσει η νέα σχολική χρονιά, αντλούμε έμπνευση από μια χαρισματική εκπαιδευτικό, τη θεολόγο και ποιήτρια Αναστασία Γκίτση, με αφορμή το τελευταίο πρότζεκτ με το οποίο έκλεισε τη χρονιά 2024-2025.

Κυρία Γκίτση μιλήστε μας για τη δράση κατά το σχολικό έτος 2024-2025 με τίτλο “Παροιμίαι… κι όμως υπάρχει”:

Υπάρχει ακόμη ενδιαφέρον για τα θεολογικά βιβλία; Έχει νόημα να διαβάζεις την Αγία Γραφή; Είναι cool να πετάς στην παρέα που και που αγιογραφικά τσιτάτα; Βρε καλά τα γράφει η παροιμία πως «Η γλώσσα των σοφών κάνει τη γνώση ελκυστική, ενώ το στόμα των ανόητων σκορπάει ανοησία»; Ααα υπήρχαν και εκείνη την εποχή τέτοιοι; «Ο φαντασμένος άνθρωπος δεν αγαπά να τον διορθώνουν ούτε του αρέσει να πηγαίνει στους σοφούς.» Παρ. 15,12… μερικές από τις πρώτες σκέψεις που κάναν οι μαθητές και μαθήτριες μου όταν αρχίσαμε να διαβάζουμε το βιβλίο των Παροιμιών… και κάπως έτσι σχηματίστηκε εντός μας η δράση της φετινής σχολικής χρονιάς.

Ας τα πούμε όμως όλα από την αρχή. Η συνεργασία του Γενικού Λυκείου Νυρεμβέργης με το ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ (Π.Ι.Π.Μ.) ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2021 με την δράση “Δημιουργώντας το δικό μας Βιβλικό Πάρκο – Φυσικά σκεφτόμαστε! … Σκεφτόμαστε τη Φύση!” και αφορούσε την ενδυνάμωση της οικολογικής συνείδησης των μαθητών και μαθητριών υπό του διαχρονικού και οικουμενικού μηνύματος των θρησκειών με βασικό σκοπό την επαφή των μαθητών με τη φύση, την ποίηση, τη λογοτεχνία και τη φωτογραφία. Η συμμετοχή των μαθητών (98%) των δύο τάξεων του Λυκείου κι η πολυπρισματικότητα των επιμέρους δράσεών τους, σε συνδυασμό με την προθυμία των μαθητών να ερευνήσουν, να συνδυάσουν γνώσεις και να τις παρουσιάσουν εν είδη video και έκθεση φωτογραφίας υπήρξε και το αδιαμφισβήτητο τεκμήριο της επιτυχίας της δράσης η οποία μέχρι και σήμερα κοσμεί την Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης και είμαστε πολύ περήφανοι/ες γι’ αυτό. Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να παρακολουθήσετε το mini video της δράσης μας:

και εδώ την έκθεση φωτογραφίας μας:

Η συνέχεια της συνεργασίας μας επεκτάθηκε και στο επόμενο σχολικό έτος 2022-2023 με τίτλο “Σε βρίσκει η ποίηση! κιβωτός εν κινήσει…”. Η δράση αφορούσε την καινοτόμο δράση δημιουργίας διαύλου μεταξύ του παρελθοντικού και παροντικού λογοτεχνικού κειμένου, αλλά και προβολής της ποίησης μέσω της απαγγελίας των μαθητών/τριών με τη χρήση και μεθοδολογία των νέων τεχνολογιών. Ως βασικό σκοπό είχε να φέρει σε επαφή τους μαθητές με την ποίηση και τον δραματοποιημένο τρόπο απαγγελίας και εκφοράς της μέσα από τον αυτοσχεδιασμό και ασκήσεις αναπνοής με επιθυμητό τελικό προϊόν μια λογοτεχνική ταινία μικρού μήκους εν είδη videopoem.

Αξίζει να σημειωθεί σε αυτό το σημείο πως οι μαθητές/τριες συνδύασαν τον θεολογικό με τον ποιητικό λόγο του Τίτου Πατρίκιου στηριζόμενοι κυρίως στην ποιητική του συλλογή «Εκεί πάνω σε βρίσκει η ποίηση» η οποία και ονοματοδότησε την εν λόγω εκπαιδευτική δράση. Τελικό προϊόν της δράσης υπήρξαν ψηφιακές φωτογραφίες πορτραίτων των μαθητών/τριών σε στυλ POP ART και μια ταινία mini-μήκους με αποσπάσματα από την ποιητική συλλογή του σπουδαίου ποιητή Τίτου Πατρίκιου. Από εδώ θα ήθελα εκ νέου να ευχαριστήσω προσωπικά και τον ποιητή αλλά και την αγαπημένη κα Γιώτα Κριτσέλη των εκδόσεων ΚΙΧΛΗ για την άδεια της να χρησιμοποιήσουμε στίχους της ομώνυμης συλλογής του ποιητή. Σημαντική επίσης ήταν και η δημιουργία ποιημάτων από τους μαθητές και μαθήτριες που εμπνεύστηκαν από τα ποιήματα και τα βιβλία της καινής Διαθήκες και συνέγραψαν δικά τους ποιήματα τα οποία -υπό την καθοδήγησή μου- απήγγειλαν κι ηχογράφησαν και κρατούνται στο προσωπικό αρχείο του σχολείου μας. Mπορείτε να παρακολουθήσετε το mini video της δράσης μας:

Η φετινή δράση διάνυσε δύο χρόνια και ολοκληρώθηκε με επιτυχία κατά το σχολικό έτος 2024-2025 με τίτλο “ Παροιμίαι… κι όμως υπάρχει” και πρόκειται πάλι για μια καινοτόμο δράση δημιουργίας διαύλου μεταξύ του παρελθοντικού και παροντικού θρησκευτικού λογοτεχνικού κειμένου με κέντρο το βιβλίο Των Παροιμιών της Παλαιάς Διαθήκης και την ανάδειξη της σημασίας τους σε κάθε εποχή συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας. Βασικό μας μέλημα υπήρξε η επιτόπια επαφή των μαθητών/τριών με την Παλαιά Διαθήκη και κυρίως με το βιβλίο των Παροιμιών και η πολυμερής εξέταση/συζήτηση συγκεκριμένων παροιμιών σε θεολογικό, λογοτεχνικό και φιλοσοφικό επίπεδο. Εν συνεχεία δημιουργήσαμε τα μικροεικαστικά μας που ήταν μινιατούρες μπουκαλάκια με παπύρους από πεπαλαιωμένο χαρτί που είχα κρατήσει από τα ίδια τα παιδιά όταν ήταν Α’ και Β’ Γυμνασίου (είμαι υπέρμαχος της cheap art και πάντα χρησιμοποιώ για τα projects μας υλικά που προσφέρουν τα παιδιά κατά την διάρκεια της σχολική χρονιάς) και κλαδάκια λεβάντας (που συλλέξανε από την γύρω περιοχή του σχολείου μας μαθητές προηγούμενων σχολικών ετών) τυλιγμένο και δεμένο με σχοινάκι. Τα μπουκαλάκια με τις παροιμίες που περιέχουν κρατήθηκαν και θα δοθούν το επόμενο σχολικό έτος σε άλλη τάξη ώστε με τον συμβολικό αυτό τρόπο να κατανοήσουν οι μαθητές/τριες πως η Αγία Γραφή και η γνώση που περιέχει είναι μνημεία συλλογική κληρονομιάς και μεταβιβάζεται από εποχή σε εποχή και από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Φυσικά όπως κάνουμε πάντα με τους μαθητές/τριες μου χρησιμοποιήσαμε τα σκηνοθετικά και υποκριτικά μας τάλαντα και δημιουργήσαμε micro videos με σκοπό να προσεγγίσουμε με μοντέρνο τρόπο το πάντα επίκαιρο και πάντα αναγκαίο πνεύμα των βιβλίων της Αγίας Γραφής. Η ιδέα ήταν απλή αλλά θέλουμε να πιστεύουμε και ευφάνταστη καθώς στηρίχθηκε στην μοντέρνα έκφραση που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι νέοι και νέες της εποχής μας “δεν υπάρχει…”. Αυτό επικράτησε μεταξύ άλλων από την αρχή ακόμη όταν διάβαζαν και έπρεπε να αναδείξουν/ξεχωρίσουν συγκεκριμένες παροιμίες και συχνά μονολογούσαν “δεν υπάρχει ρε φίλε…” θεώρησα σημαντικό να το εντάξουμε και το πρότεινα, πράγμα που έγινε αμέσως αποδεκτό καθώς προήλθε αβίαστα και σχεδόν ταυτόχρονα από την αρχή της επαφής τους με το βιβλίο των Παροιμιών. Εν συνεχεία μου το πρότειναν ως τίτλο και έτσι έμεινε… εξού λοιπόν το “ Παροιμίαι… κι όμως υπάρχει” . Πάνω σ’ αυτό σκηνοθετήθηκαν και τα mini videάκια που καταλήγουν σε διάφορες εκδοχές ενός “όχι ρε φίλε δεν υπάρχει” για να γίνει η ανατροπή του “…κι όμως υπάρχει!” καθώς η Αννούλα δείχνει την Αγία Γραφή που περιέχει τα υπέροχα μικρά γνωστικά θεολογικά διαμαντάκια της Αγίας Γραφής. Μορείτε να παρακολουθήσετε το mini video της δράσης μας:

Η μέχρι τώρα πορεία της δράσης και η ανατροφοδότηση από τους ίδιους τους μαθητές και μαθήτριες που συμμετέχουν είναι υπέρ το δέον ενθαρρυντική και θετική. Οι μαθητές έχοντας τις παλιότερες εμπειρίας της άψογης συνεργασίας μας με το Π.Ι.Π.Μ και την εξαιρετική θεολόγο κα Ιωάννα Κλιάρη με την οποία μας συνδέει πολύχρονη φιλία υπήρξαν ανυπόμονοι ως προς την φετινή δράση και ως προς τις μελλοντικές τις οποίες και αποφασίζουμε και υλοποιούμε πάντα με γνώμονα την πολυπρισματική τους παιδαγωγική κατάρτιση προσεγγίζοντας θεολογικά θέματα από καλλιτεχνική και φιλόκαλη οπτική και προοπτική.

Θα ήθελα να τελειώσω με τα λόγια της μαθήτριας της Β’ Λυκείου Ηλιάνας που λέει: «Είναι φανερό λοιπόν πως όλα στη ζωή συνδέονται. Συνδέεται η σκέψη με το συναίσθημα, η έκφραση με την αλήθεια, η φύση με τη δράση, η ποίηση με τη Θεολογία και προπάντων οι διαχρονικές αλήθειες με τη ζωή μας. Είναι όμορφο, ως νέος άνθρωπος, να βλέπεις πως υπάρχει θέληση για δράσεις οι οποίες ευνοούν τέτοιου είδους συνδέσεις. Όπως αυτές της καθηγήτριας μου, ποιήτριας κας Αναστασίας Γκίτση σε συνεργασία με άλλους ανθρώπους. Προσωπικά, στους στίχους της ποίησης όσο και στις παροιμίες που διαβάσαμε στην τάξη (και χρησιμοποιήσαμε για τη δράση μας), βρίσκω μια ηχώ της αλήθειας και των εμπειριών που ζούμε όλοι μας. Και παρόλο που πολλές φορές φαίνεται να χάνουμε οι ίδιοι τη σύνδεσή μας με αυτές τις βασικές και διαχρονικές έννοιες (αλήθειες) ή τις αμφισβητούμε, θαρρώ πως κάπως καταλήγουμε να επανερχόμαστε σε αυτές. Για εμένα, κάθε λέξη, κάθε εικόνα, που διάβασα, αποτελεί μια πύλη προς την ψυχή του ανθρώπου, τη νόησή του. Η ποίηση είναι τρόπος να κρατηθούν αιώνια κάποιες φράσεις, λέξεις, έννοιες που στη πραγματικότητα εκφράζουν τη ζωή μας. Μέσα από την ποίηση, μπορούμε να ανακαλύψουμε την ομορφιά της δημιουργίας, την αρμονία και να διευκολυνθούμε στη κατανόηση δύσκολων εννοιών. Η ποίηση βοηθά στην αποδοχή του άγνωστου, στην εύρεση νοήματος τόσο της ύπαρξή μας όσο και αυτής των πραγμάτων γύρω μας. Η Θεολογία και η ποίηση είναι δύο δρόμοι που οδηγούν στην ίδια πηγή, στην αλήθεια και στην αγάπη. Με άλλα λόγια, είναι τρόποι σύνδεσης. Και μέσω των δράσεων που αναφέρθηκαν νωρίτερα επιτυγχάναμε να συνδέσουμε έννοιες όπως η φροντίδα του περιβάλλοντος, η ποίηση, η αμφιβολία και η σκέψη των νέων… με τη Θεολογία. Αυτό στα μάτια μου είναι αξιοθαύμαστο και είμαι πολύ χαρούμενη που μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχω. Είναι σημαντικό εμείς οι άνθρωποι να βλέπουμε βαθύτερα νοήματα και να προσπαθούμε να τα συνδέσουμε με καθημερινά γεγονότα, εμπειρίες, συναισθήματα, σκέψεις. Καταφέρνουμε έτσι να τα διαμορφώνουμε και να τα οικειοποιούμαστε. Χαίρομαι που το κάναμε αυτό! Ανυπομονώ για τις δράσεις που θα ακολουθήσουν στο μέλλον».

Μπορείτε να επισκεφτείτε τον ιστότοπο του ΓΕΛ και για άλλες δράσεις. https://gelnuernberg.sch.gr

Διαβάστε ακόμα:

Μιλώντας στα παιδιά για τον Θεό! – Childit