5 «τοξικές» φράσεις που πρέπει να αποφεύγεις αν θες να σε ακούει το παιδί σου

Οι γονείς γνωρίζουν πολύ καλά πώς είναι να αντιμετωπίζεις ένα παιδί που αρνείται να ακούσει: Είναι απογοητευτικό.

Αλλά μετά από χρόνια μελέτης πάνω από 200 σχέσεων γονέα-παιδιού, η Reem Raouda έχει παρατηρήσει κάτι συναρπαστικό: Οι γονείς που σπάνια αντιμετωπίζουν την ανυπακοή δεν κάνουν απειλές, δεν δωροδοκούν ούτε επιβάλλουν σκληρές συνέπειες. Χρησιμοποιούν γλώσσα που κάνει τα παιδιά να θέλουν πραγματικά να συνεργαστούν.

Οι παραδοσιακές φράσεις γονικής μέριμνας («Σταμάτα αυτό» ή «Αν δεν το κάνεις αυτό, τότε…») συχνά πυροδοτούν την αντίδραση μάχης ή φυγής ενός παιδιού, ενεργοποιώντας το μέρος του εγκεφάλου που επικεντρώνεται στην επιβίωση παρά στη μάθηση. Αλλά όταν μεταβαίνουμε σε γλώσσα που τιμά την αυτονομία ενός παιδιού διατηρώντας παράλληλα όρια, η συνεργασία γίνεται φυσική.

Με βάση την έρευνά της και την εφαρμογή υγιεινών συνηθειών με το δικό της παιδί, ακολουθούν πέντε τοξικές φράσεις που κάνουν αμέσως τα παιδιά να μην θέλουν να ακούσουν — και τι να πουν αντ’ αυτού.

1. Ποτέ μη λέτε: «Επειδή το λέω εγώ» ή «Γιατί έτσι»

Τι να πείτε αντ’ αυτού: «Ξέρω ότι δεν σου αρέσει αυτή η απόφαση. Θα σου εξηγήσω και μετά συνεχίζουμε».

Γιατί λειτουργεί: Το «Επειδή το λέω εγώ» σταματά την επικοινωνία και διδάσκει τυφλή υπακοή. Αλλά η εξήγηση του συλλογισμού σας, έστω και για λίγο, βοηθά το παιδί σας να νιώθει ότι το σέβονται.

Δεν συζητάτε ούτε διαπραγματεύεστε — αποτελείτε παράδειγμα σεβαστής ηγεσίας. Αυτή η διατύπωση αναγνωρίζει τα συναισθήματά του και ενισχύει ότι εσείς έχετε τον έλεγχο με έναν ήρεμο, γειωμένο τρόπο.

2. Ποτέ μη λέτε: «Αν δεν ακούσετε, θα χάσετε [το Χ προνόμιο]».

Τι να πείτε αντ’ αυτού: «Όταν είστε έτοιμοι να κάνετε [τη Χ συγκεκριμένη συμπεριφορά], μπορούμε να κάνουμε [τη Χ επιθυμητή δραστηριότητα]».

Γιατί λειτουργεί: Οι απειλές δημιουργούν ανυπακοή επειδή αναγκάζουν τα παιδιά να βρεθούν σε αμυντική λειτουργία. Αυτή η φράση μετατοπίζει τη δυναμική της εξουσίας: Διατηρεί τα όριά σας σταθερά, ενώ δίνει στο παιδί σας την ελευθερία δράσης όταν είναι έτοιμο να την αντιμετωπίσει. Δεν αφαιρείτε το όριο — αφαιρείτε την αγωνία.

3. Ποτέ μη λέτε: «Σταμάτα να κλαις. Είσαι καλά».

Τι να πείτε αντ’ αυτού: «Βλέπω ότι είσαι πολύ αναστατωμένο. Πες μου τι συμβαίνει».

Γιατί λειτουργεί: Η απόρριψη των συναισθημάτων ενός παιδιού το διδάσκει ότι τα συναισθήματά του είναι λάθος ή πάρα πολλά για να τα διαχειριστεί. Η συναισθηματική ακύρωση οδηγεί σε αποσύνδεση και τα αποσυνδεδεμένα παιδιά δεν συνεργάζονται.

Όταν ένα παιδί νιώθει ότι ακούγεται, ηρεμεί πιο γρήγορα – και σας εμπιστεύεται περισσότερο.

4. Ποτέ μη λέτε: «Πόσες φορές πρέπει να σας το πω;»

Τι να πείτε αντ’ αυτού: «Έχω ρωτήσει γι’ αυτό μερικές φορές. Βοήθησέ με να καταλάβω τι σε δυσκολεύει».

Γιατί λειτουργεί: Αυτή η ερώτηση απογοήτευσης υποθέτει ότι το παιδί είναι σκόπιμα δύσκολο. Αλλά συχνά, αυτό που μοιάζει με ανυπακοή είναι στην πραγματικότητα σύγχυση, αποσύνδεση ή μια υστέρηση στις δεξιότητες. Η αναδιατύπωση προσκαλεί στην επίλυση προβλημάτων αντί για την κατηγορία – και αυτό φτάνει στη ρίζα του προβλήματος.

5. Ποτέ μη λέτε: «Μπορείς καλύτερα από αυτό».

Τι να πείτε αντ’ αυτού: «Κάτι εμποδίζει τον καλύτερο εαυτό σου αυτή τη στιγμή. Ας το συζητήσουμε».

Γιατί λειτουργεί: Το «μπορείς καλύτερα» ντροπιάζει το παιδί και αμφισβητεί την ικανότητά του.

Αλλά η εναλλακτική φράση αντανακλά μια αλλαγή νοοτροπίας – από την τιμωρία στη συνεργασία. Υποθέτει τον καλύτερο εαυτό του παιδιού σας και ενθαρρύνει την αυτοκριτική αντί για την αμυντική στάση. Στέλνει το μήνυμα: «Πιστεύω σε εσένα και είμαι εδώ για να βοηθήσω».

Το πραγματικό μυστικό για να κάνετε τα παιδιά να ακούσουν

Δεν πρόκειται για τον έλεγχο της συμπεριφοράς του παιδιού σας – πρόκειται για τη δημιουργία των συνθηκών όπου η συνεργασία αισθάνεται φυσική.

Τα παιδιά ευδοκιμούν όταν αισθάνονται σεβαστά, συναισθηματικά ασφαλή και συμμετέχουν στη διαδικασία. Αυτές οι αλλαγές φράσεων δεν είναι απλώς γλωσσικές τροποποιήσεις – αντιπροσωπεύουν μια βαθύτερη αλλαγή στον τρόπο που βλέπουμε την ίδια τη γονική μέριμνα. Αντί να αντιμετωπίζουμε την ανυπακοή ως κάτι που πρέπει να καταπνίγουμε, αρχίζουμε να τη βλέπουμε ως ένα σήμα: μια έκκληση για σύνδεση, σαφήνεια ή συναισθηματική υποστήριξη.

Όταν ανταποκρινόμαστε με ενσυναίσθηση και ηγεσία, αντί για έλεγχο και κριτική, μειώνουμε τους αγώνες εξουσίας και μεγαλώνουμε παιδιά που μας εμπιστεύονται, αυτορυθμίζονται πιο εύκολα και εξελίσσονται σε συναισθηματικά ανθεκτικούς ενήλικες.

Η Reem Raouda είναι μια κορυφαία φωνή στη συνειδητή γονική μέριμνα και η δημιουργός του FOUNDATIONS — του μετασχηματιστικού θεραπευτικού ημερολογίου για γονείς που είναι έτοιμοι να σπάσουν τους κύκλους, να κάνουν την εσωτερική τους δουλειά και να γίνουν ο συναισθηματικά ασφαλής γονέας που χρειάζεται το παιδί τους. Είναι ευρέως αναγνωρισμένη για το πρωτοποριακό της έργο στην συναισθηματική ασφάλεια των παιδιών και στην ενδυνάμωση του δεσμού γονέα-παιδιού. Ακολουθήστε την στο Instagram.

Πηγή

Διαβάστε ακόμα: 20 φράσεις που απαγορεύεται να πείτε στα παιδιά και τι να πείτε στη θέση τους – Childit