10 πράγματα που σταματούν να μας απασχολούν από τη στιγμή που γινόμαστε μαμάδες
Δεν έχουμε πλέον χρόνο, χρήματα και ενέργεια να σπαταλήσουμε σε θέματα που στο παρελθόν μας φαίνονταν βουνό, αλλά όχι πια.
Όταν γινόμαστε γονείς, αρχίζουμε να βλέπουμε τα πάντα στη ζωή σε διαφορετική κλίμακα. Ζητήματα που στο παρελθόν μας έκαναν να πελαγώνουμε πλέον χάνουν τη σημασία τους στα μάτια μας, ενώ κάνουν την εμφάνισή τους άλλα, εντελώς καινούρια.
Πλέον δεν έχουμε το χρόνο, την ενέργεια ούτε τα χρήματα να ξοδευόμαστε σε όλα. Και το κυριότερο, δεν έχουμε τη διάθεση, από τη στιγμή που έχουμε να αντιμετωπίσουμε πιο σημαντικά -για τη δεδομένη φάση της ζωής μας- προβλήματα από ένα λιγότερο-από-τέλειο μανικιούρ. Όπως άγρυπνες νύχτες δίπλα στο άρρωστο παιδί μας, ανησυχία για το πώς θα βγάλουμε οικονομικά το μήνα με όλα αυτά τα έξοδα των φροντιστηρίων, ή παράπονα του μικρού μας μαθητή ότι «δεν τον παίζουν» στο σχολείο.
Αυτά είναι λοιπόν δέκα πράγματα που παύουν να μας απασχολούν στην καινούρια μας ζωή, από τη στιγμή που αποκτούμε παιδιά:
1. Οι «τέλειες» φωτογραφίες στα social media. Είμαστε σίγουρες ότι το παιδάκι της παλιάς συμμαθήτριάς μας, που ποζάρει όλο χάρη στο φακό, πριν από λίγα λεπτά έκλαιγε γοερά, με τις μύξες του να τρέχουν. Ή ότι το τέλεια τακτοποιημένο σπίτι που ανέβασε στο facebook μια φιλική της οικογένεια θα έχει οδηγηθεί στο απόλυτο χάος δευτερόλεπτα μετά το «κλικ».
2. Όλα όσα συμβαίνουν εκεί έξω… και εμείς χάνουμε. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια θα τα βάφαμε μαύρα αν δεν καταφέρναμε να πάμε σε εκείνο το μουσικό φεστιβάλ, όχι πια όμως. Όχι ότι δεν μας νοιάζει καθόλου που δεν θα παρακολουθήσουμε το live του κάποτε αγαπημένου μας συγκροτήματος. Αλλά πλέον η ανάγκη μας για ξεκούραση και χαλάρωση υπερβαίνει τα πάντα – ενώ, επιπλέον, μας παρηγορεί το γεγονός ότι όλες οι φίλες μας με παιδιά έχουν πέσει για ύπνο, ακόμα και το βράδυ του Σαββάτου, το πολύ στις έντεκα το βράδυ.
3. Η κυτταρίτιδα και οι ρυτίδες. Συνεχίζουμε να φοράμε την αντιρυτιδική μας κρέμα και να επιλέγουμε, για ένα δείπνο με το σύντροφό μας, το αγαπημένο μας φόρεμα. Η ομορφιά δεν έχει πάψει να μας απασχολεί και μάλλον δεν θα πάψει ποτέ. Όμως ξέρουμε ότι θα ήταν εξωπραγματικό, στα 30+ ή και στα 40+ μας, να περιμένουμε να έχουμε αψεγάδιαστη επιδερμίδα, ιδιαίτερα μετά από μια άγρυπνη νύχτα.
4. Που απορρίπτουμε μια πρόταση για ποτό. Είμαστε σίγουρες ότι οι φίλες μας θα δείξουν κατανόηση. Ιδιαίτερα αν κι αυτές πέφτουν κάθε βράδυ για ύπνο ξεθεωμένες και βλέπουν μια βραδινή έξοδο… κάπως σαν έναν αγώνα μαραθωνίου.
5. Οι συγκρίσεις των παιδιών μας με τους συνομηλίκους τους/συμμαθητές τους. Ή τουλάχιστον προσπαθούμε να μην πέφτουμε στην παγίδα τέτοιων συγκρίσεων. Γιατί όσο κι αν δεν θα μας «ενοχλούσε», προφανώς, να γίνουν Νομπελίστες στην Ιατρική ή Ολυμπιονίκες αθλητές, αγαπάμε τα παιδιά μας όπως ακριβώς είναι, με όλα τα προτερήματα και τις αδυναμίες τους, και δεν θα αλλάζαμε απολύτως τίποτα πάνω τους (εντάξει, εκτός από το πάθος τους για τα ζαχαρωτά).
6.Οι μικροπαρεξηγήσεις με φίλες τύπου «της είπα – μου είπε»: Στο παρελθόν μπορούσαμε να αναμασάμε για μέρες ολόκληρες τι ειπώθηκε σε έναν καβγά με την κολλητή μας. Πλέον όμως μέσα σε λίγες μόλις ώρες μετά από αυτό το καβγά έχουν προκύψει δεκάδες ακόμα θέματα στην ημερήσια διάταξη: πώς θα προλάβει το παιδί μας να προετοιμαστεί για εκείνο το σχολικό τεστ, τι αποτελέσματα θα βγάλουν εκείνες οι εξετάσεις αίματος που του κάναμε (γιατί το βλέπουμε λίγο χλωμό τελευταία), πώς θα μαγειρέψουμε τα λαχανικά για να τα «τιμήσουν» όλοι στην οικογένεια… Το αποτέλεσμα; Μέχρι το επόμενο πρωί έχουμε ξεχάσει ακόμα και το λόγο του καβγά.
7. Το πώς μεγαλώνουν οι άλλοι γονείς τα παιδιά τους. Ή τουλάχιστον προσπαθούμε να μην τους κρίνουμε. Ήδη αρκετές προκλήσεις έχουμε να αντιμετωπίσουμε στη δική μας καθημερινότητα. Από τη στιγμή που ο άλλος δεν ασκεί σωματική ή λεκτική βία στα παιδιά του, λίγο (πρέπει να) μας απασχολεί αν κοιμάται παρέα όλη η οικογένεια ή σε χωριστά δωμάτια, αν η τάδε μαμά ακολουθεί τη μοντεσσοριανή ή κάποια άλλη μέθοδο διαπαιδαγώγησης, και ποιες εξωσχολικές δραστηριότητες έχει προγραμματίσει για τα παιδιά της).
8. Πόσο καθαρό είναι το σπίτι μας. Ακόμα και αν στο παρελθόν ήμασταν ψυχαναγκαστικές με την καθαριότητα, τώρα αναγκαζόμαστε να κατεβάσουμε τον πήχυ. Πολύ. Ιδιαίτερα αν δεν έχουμε σε καθημερινή βάση μια στρατιά από παππούδες και γιαγιάδες να μας βοηθούν στο νοικοκυριό και την ανατροφή των παιδιών (ή δεν θα θέλαμε να έχουμε σε καθημερινή βάση αυτή τη στρατιά). Τη μία μέρα θα μαγειρέψουμε, την επόμενη θα σκουπίσουμε. Λίγα μικρόβια κανέναν δεν έβλαψαν, ίσα ίσα που ενισχύουν και το ανοσοποιητικό.
9.Πόσο τέλεια συνδυασμένα είναι τα ρούχα μας. Όταν πρέπει να ετοιμάσουμε π.χ. ένα μωρό και ένα νήπιο για μια οικογενειακή έξοδο, δεν μπορούμε να αφιερώσουμε απεριόριστο χρόνο και φαιά ουσία στο τέλειο σετάρισμα των ρούχων με τα αξεσουάρ. Επιπλέον, θα αποχαιρετήσουμε άνετα τις ψηλοτάκουνες γόβες μας χάριν ενός ζευγάρι sneakers (που βολεύουν και για να κυνηγάμε το νήπιο).
10. Οι προσδοκίες των άλλων. Ό,τι κι αν γίνει, πάντα θα βρεθούμε στο στόχαστρο της κριτικής κάποιων «καλοθελητών». Είτε δίνουμε στο μωρό μας γάλα του εμπορίου είτε το θηλάζουμε μέχρι τα δύο χρόνια του. Είτε αποφασίσαμε να μείνουμε στο σπίτι για να μεγαλώσουμε το παιδί μας, είτε επιστρέψαμε στη δουλειά μετά από λίγες εβδομάδες άδειας. Είτε απαγορεύουμε όλα τα γλυκίσματα στο σπίτι είτε αφήνουμε στα παιδιά μας να ενδίδουν, περιστασιακά τουλάχιστον, στη ζάχαρη. Προσπαθούμε, μεν, να βρούμε τη λεγόμενη χρυσή τομή, ταυτόχρονα όμως δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να τους ικανοποιήσουμε όλους. Γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη από ψυχικά ισορροπημένες μαμάδες, οι οποίες δεν βασανίζονται διαρκώς από άγχος και τύψεις.
