“Το αυγό της γιαγιάς έχει διαφορετική γεύση”
Παππούς, γιαγιά και η υπομονή τους στο τάισμα!
Παππούς και γιαγιά. Μια αξία διαχρονική! Μια αγάπη ατελείωτη και δυνατή!.. Ποτέ δε θα ξεχάσω τη γιαγιά μου, η οποία ήταν η “μοναδική” που μπορούσε να με ταΐσει σε παιδική ηλικία!..
Έκοβε τη φετούλα μου μικρά κομματάκια (μπουκάκια τα έλεγε), και έκανε και ένα αυγουλάκι….
Αυτό το γεύμα, θα μπορούσα να το τρώω και 2 ώρες. Με παραμύθια, κόλπα και τραγούδια… Στο τέλος το πιάτο έμενε άδειο…
Σήμερα ξέρω πως αυτό δεν είναι σωστό. Τώρα καταλαβαίνω πως ένιωθε η μητέρα μου, όταν προσπαθούσε να με ταΐσει. Σε αυτό που γινόταν, εν μέρει έφταιγε και η αντίδραση του παππού ή της γιαγιάς, που είχαν άφθονο χρόνο και έτρεχαν πίσω μας!.. Πόση υπομονή πια να έχει ένας εργαζόμενος γονιός, για να ταΐσει το παιδί του?
Στο τέλος εκνευρίζεται, τα παρατάει και το αποτέλεσμα είναι αντίστροφο!..
Με νεύρα και φωνές, δεν κερδίζουμε τη μάχη!…
Χρειάζεται προσοχή στον τρόπο, ενώ θέλει και πολύ κόπο για να μάθει το παιδί πως η ώρα του φαγητού δεν είναι ώρα για παιχνίδι!
-Μόνο στη γιαγιά του τρώει!.. –Μα πώς τα καταφέρνει η γιαγιά?
Είναι δυο εκφράσεις που ακούω συχνά.
Το μυστικό λοιπόν, είναι στην υπομονή!…
Όταν ένα παιδί δεν θέλει να φάει, συνήθως ψάχνει παρέα! Θέλει παιχνίδι! Το άσχημο είναι ότι εμείς πέφτουμε στη παγίδα του και κάνουμε τους καραγκιόζηδες, προκειμένου το παιδί μας να φάει έστω και μια μπουκιά ακόμα! Μας παγιδεύει και επειδή ξέρει ότι θα παίξουμε όταν το ταΐζουμε, προκειμένου αυτό να φάει το φαγητό του, αυτό εκμεταλλεύεται την κατάσταση. Με την καλή έννοια βέβαια. Μη ξεχνάμε πως είναι παιδί και δεν καταλαβαίνει πραγματικά τι κάνει!…
Για το τέλος άφησα αυτό που το αφιερώνω στη γιαγιάκα μου:
« Γιαγιά…ξέρω ότι σε λίγο θα σε χάσουμε… Το νοιώθω!… Ξέρω όμως πως μ’αγαπάς, όπως σ’αγαπώ και εγώ!..
Βαθιά, και για ΠΑΝΤΑ!…όπου κι αν πας λοιπόν, να με σκέφτεσαι και να με αγαπάς!.. Το έχω ανάγκη! Πόσο θάθελα να ξαναφάω από τα χεράκια σου αυτό το αβγουλάκι!.. Μου έλειψε! Είχε άλλη γεύση! Να ξέρεις όμως πως και εγώ, έτσι κάνω το αβγό στα παιδία μου!.. Για να έχω κάτι απο σένα! Και εγώ έτσι θα κάνω στα εγγονάκια μου! Όπως και συ μπάμπω μου!…
Η Βασούλα σου»
Βασιλική Παπαδοπούλου
Διατροφολόγος
