Πώς να μάθετε εγκαίρως στα παιδιά την ορθή χρήση κινητού

Η Catherine Pearlman εκτός από συγγραφέας είναι η ιδρύτρια του The Family Coach®, είναι αδειούχος κλινικός κοινωνικός λειτουργός που εργάζεται με παιδιά και οικογένειες για περισσότερα από είκοσι πέντε χρόνια. Είναι κάτοχος Ph.D. στην κοινωνική πρόνοια από το Πανεπιστήμιο Yeshiva και μεταπτυχιακό στην κοινωνική εργασία από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. H Dr Pearlman είναι επίσης επί του παρόντος αναπληρωτής καθηγητής κοινωνικής εργασίας στο University of Massachusetts Global. Είναι επίσης συγγραφέας του «Ignore It!: How Selectively Looking the Other Way Can Decrease Behavioral Problems and Increase Parenting Satisfaction».

Με αφορμή την κυκλοφορία στα ελληνικά από τις εκδόσεις Φουρφούρι Για Γονείς του βιβλίου της «Το πρώτο μου smartphone» αναζητήσαμε τις κυριότερες απαντήσεις σε ερωτήσεις που αφορούν το τι την ώθησε να γράψει αυτό το βιβλίο και πώς μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι γονείς το βιβλίο αυτό για να βοηθήσουν τα παιδιά να έχουν μια υγιή σχέση με το κινητό τους και γενικότερα την τεχνολογία.

Γιατί το βιβλίο «Το πρώτο μου Smartphone» είναι σημαντικό αυτή τη στιγμή;

Τα smartphone και οι ψηφιακές συσκευές είναι ένας τρόπος ζωής για τα παιδιά μας. Δεν μπορούμε απλώς να αποφεύγουμε την προβολή της οθόνης για όσο το δυνατόν περισσότερο και να ελπίζουμε για το καλύτερο. Τα σχολεία απαιτούν όλο και περισσότερο πρόσβαση στην τεχνολογία. Με τα τάμπλετ και τους υπολογιστές τα παιδιά μπορούν να έχουν πρόσβαση σχεδόν σε οτιδήποτε, ακόμη και πριν αποκτήσουν ένα smartphone. Επιπλέον, τα παιδιά πλέον κοινωνικοποιούνται όλο και περισσότερο σε αίθουσες συνομιλίας στο διαδίκτυο και σε εφαρμογές, ακόμα κι αν δεν έχουν τηλέφωνο.

Δεν είναι όλα άσχημα νέα. Υπάρχουν τόσες πολλές απίστευτες χρήσεις για αυτές τις συσκευές τόσο για διασκέδαση, για εκπαίδευση όσο και για σύνδεση ανθρώπων. Ωστόσο, με όλη αυτή την πρόσβαση υπάρχουν πολλές ανησυχίες και κίνδυνοι. Τα παιδιά όλων των ηλικιών είναι επιρρεπή σε απατεώνες και ύποπτα άτομα. Όλο και περισσότερες έρευνες βγαίνουν για τον συναισθηματικό αντίκτυπο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Και υπάρχει εύκολη πρόσβαση στην πορνογραφία και το sexting. Ακόμη και οι πιο ευσυνείδητοι γονείς δυσκολεύονται να κρατήσουν τα παιδιά ασφαλή.

Ήθελα μια πηγή που να είναι γραμμένη σε μια γλώσσα για παιδιά, αλλά που θα μπορούσε επίσης να είναι ένας οδηγός για τους γονείς. Όταν συνειδητοποίησα ότι δεν υπήρχε πόρος για προεφήβους και έφηβους που να συζητούσε την ψηφιακή εθιμοτυπία, την ασφάλεια, την αυτοφροντίδα, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τον διαδικτυακό εκφοβισμό, το sexting, τον ύπνο, το έξυπνο googling και τις απάτες, αποφάσισα να γράψω το βιβλίο μόνη μου.

Γιατί δεν πρέπει να κοιμούνται ενήλικες και παιδιά με τα τηλέφωνά τους;

Ένα από τα στατιστικά στοιχεία που με εξέπληξε περισσότερο κατά την έρευνα αυτού του βιβλίου ήταν ότι κάπου μεταξύ 68%-80% (ανάλογα με τη μελέτη) των παιδιών κοιμούνται με τα τηλέφωνά τους στα δωμάτιά τους. Από αυτή την ομάδα, το 30% κοιμάται μαζί τους στο μαξιλάρι τους.

Η ανησυχία μου είναι ότι γνωρίζουμε από πολλές έρευνες ότι όταν τα παιδιά, ειδικά οι έφηβοι, δεν κοιμούνται αρκετά ή δεν κοιμούνται ύπνο καλής ποιότητας, υπάρχουν σοβαρές συνέπειες, όπως περισσότερη κατάθλιψη και άγχος, περισσότερη αποδιοργάνωση και προβλήματα μνήμης, πιο πιθανή αύξηση βάρους και δυσκολία συγκέντρωσης.

Όταν οι έφηβοι κοιμούνται με τα τηλέφωνά τους, ξυπνούν αργότερα, διακόπτονται όλη τη νύχτα με ειδοποιήσεις και έχουν περισσότερο χρόνο στις οθόνες συνολικά. Αυτό κάνει πολύ κουρασμένα τα παιδιά και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν εύκολα τους αγώνες της ζωής.

Για αυτό το πρόβλημα, υπάρχει μια πολύ απλή λύση: αγοράστε ένα ξυπνητήρι. Το να κρατάτε τα τηλέφωνα έξω από τα υπνοδωμάτια το βράδυ βοηθάει τα παιδιά να κοιμούνται περισσότερο, τα βοηθά να αποσυνδέονται από τις οθόνες τους με πιο επίσημο τρόπο και αποτρέπει την αποστολή γραπτών μηνυμάτων αργά τη νύχτα και την κύλιση.

Σας υπόσχομαι ότι τίποτα καλό δεν συμβαίνει στα μηνύματα μεταξύ εφήβων στη μέση της νύχτας.

Αφιερώνετε ένα ολόκληρο κεφάλαιο για την αυτοφροντίδα στο βιβλίο σας. Γιατί είναι τόσο σημαντική η αυτοφροντίδα για τους σημερινούς εφήβους;

Τα παιδιά σήμερα, και ιδιαίτερα οι έφηβοι, βρίσκονται υπό μεγάλο άγχος. Όταν ήμουν παιδί, πήγαινα σπίτι μετά το σχολείο και ήμουν λίγο πολύ εκτός σε ό,τι αφορούσε την κοινωνική μου ζωή. Μπορούσα να χαλαρώσω και να ξεχάσω ό,τι δράμα γινόταν στο σχολείο.

Σήμερα, αυτού του είδους η κοινωνική ανάπαυλα δεν είναι δυνατή. Οι έφηβοι αισθάνονται πίεση να είναι συνδεδεμένοι όλη την ώρα, κάτι που μπορεί να τα επηρεάσει αρνητικά. Επιπλέον, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αν και είναι πολύ διασκεδαστικά, μπορούν επίσης να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία και την αυτοεκτίμηση των εφήβων.

Φανταστείτε να περνάτε την εφηβεία με ένα σώμα γεμάτο μπερδεμένες καθημερινές αλλαγές και να στραφείτε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να βρείτε μόνο τέλεια ενορχηστρωμένες ζωές με σώματα και πρόσωπα τέλειας εμφάνισης.

Είναι δύσκολο. Την τελευταία δεκαετία, υπάρχει μια ανησυχητική αύξηση του άγχους, της κατάθλιψης και της αυτοκτονίας στους εφήβους. Ένας σημαντικός τρόπος για να βοηθήσετε τα παιδιά είναι να τους διδάξετε να αναγνωρίζουν ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να είναι επιβλαβή, πώς να αξιολογούν πώς μας κάνουν να νιώθουμε και πώς να λαμβάνουν μέτρα για να βελτιώσουν την ψυχική μας ευεξία όταν τα χρειαζόμαστε περισσότερο.

Τι είναι η ψηφιακή συναίνεση και γιατί πρέπει να τη διδάξουμε στα παιδιά;

Το να ζητάτε άδεια πριν κοινοποιήσετε μια φωτογραφία ή πληροφορίες για οποιονδήποτε ονομάζεται ψηφιακή συναίνεση.

Ζούμε σε έναν τόσο δημόσιο κόσμο. Όλα φαίνεται να έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο. Αλλά μερικές φορές η ανάρτηση μπορεί να απομακρυνθεί πολύ σε περιπτώσεις διαδικτυακού εκφοβισμού, doxing (αποκάλυψη προσωπικής τοποθεσίας και πληροφοριών) ή μπορεί να κάνει κάποιον να νιώθει απλώς άβολα.

Το να ρωτάς πριν από τη δημοσίευση πρέπει να γίνει ο κανόνας. Αυτή είναι η βασική ψηφιακή ευγένεια που πρέπει να απαιτείται ως εθιμοτυπία. Και ακόμη κι αν έχει δοθεί άδεια, θα πρέπει να είναι αποδεκτό να ζητάτε από κάποιον να αφαιρέσει κάτι ανά πάσα στιγμή.

Αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά μπορεί να μην έχουν κανένα πρόβλημα με τις αναρτήσεις σας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τις καλοκαιρινές διακοπές, αλλά ίσως σε λίγα χρόνια αποφασίσουν ότι προτιμούν να μην εμφανίζεται μια φωτογραφία τους πλήρως. Σεβαστείτε τα όρια των παιδιών σας και διδάξτε τους να σέβονται τα όρια των συνομηλίκων τους.

Στο τέλος του βιβλίου σας ζητάτε από τους γονείς να γίνουν πρότυπα με τη χρήση της οθόνης τους. Είναι πραγματικά απαραίτητο αυτό;

Το να ζητήσουμε από τα παιδιά να κάνουν κάτι ενώ μας βλέπουν στην καθημερινότητά μας να κάνουμε κάτι άλλο δεν θα λειτουργήσει με ψηφιακές συσκευές.

Τα παιδιά σας, και ειδικά οι έφηβοί σας, σας παρακολουθούν.

Βλέπουν αυτά που δημοσιεύετε στο διαδίκτυο, συμπεριλαμβανομένων των εικόνων τους. Σας βλέπουν απορροφημένους σε μια ανταλλαγή μηνυμάτων όταν προσπαθούν να σας πουν κάτι. Σε βλέπουν να κοιμάστε με το τηλέφωνό σας. Τα παιδιά αντιγράφουν αυτό που βλέπουν.

See Also

Διεθνής Ημέρα Εθελοντισμού: Ενθαρρύνοντας τα παιδιά να προσφέρουν

Επομένως, εάν θέλετε τα παιδιά σας να έχουν καλές συνήθειες με τα τηλέφωνά τους, τότε πρέπει να τους δείξετε ότι έχετε και καλές συνήθειες.

Ακολουθήστε τους ίδιους κανόνες για το πότε πρέπει να απαντάτε στο τηλέφωνό σας και πότε να το αγνοείτε όπως τα παιδιά σας.

Ξέρω ότι αυτό δεν είναι εύκολο έργο. Αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο για όλους, επειδή τα τηλέφωνα είναι κατασκευασμένα για να εθίζουν. Οι προγραμματιστές εργάζονται πολύ και σκληρά για να κρατήσουν την προσοχή μας.

Αλλά και τα παιδιά μας χρειάζονται την προσοχή μας. Χρησιμοποιήστε εφαρμογές και ενσωματωμένα προγράμματα χρόνου οθόνης που ενθαρρύνουν τη λειτουργία εστίασης ή τον οικογενειακό χρόνο.

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς που αισθάνονται ότι έχουν χάσει τη μάχη με τον χρόνο οθόνης;

Ποτέ δεν είναι αργά για να αλλάξετε τους κανόνες και τις προσδοκίες στο σπίτι σας. Οι έφηβοί σας μπορεί να παραπονιούνται και να γκρινιάζουν. Μπορεί να θυμώσουν. Αλλά αν παραμείνετε σε αυτό που λέτε, αν το κάνετε αδιαπραγμάτευτο, θα δεχτούν τους κανόνες τελικά.

Τι θα βρουν οι γονείς στο βιβλίο «Το πρώτο μου smartphone»

«Το πρώτο μου smartphone» είναι ένας οδηγός για παιδιά που ανακαλύπτουν τον ψηφιακό κόσμο και τους δείχνει τρόπους συμπεριφοράς ώστε να πλοηγούνται στο διαδίκτυο με ασφάλεια. Μάλιστα, την ελληνική έκδοση προλογίζουν οι Μανώλης Σφακιανάκης και Κέλλυ Ιωάννου από το Διεθνές Ινστιτούτο Κυβερνοασφάλειας, χαιρετίζοντας το βιβλίο και αναγνωρίζοντας τη σημασία του στην εποχή μας.

Οι γονείς θα βρουν όλες τις χρήσιμες πληροφορίες που αφορούν τη χρήση ενός smartphone από παιδιά και θα λύσουν τις απορίες τους σχετικά με θέματα όπως: κυβερνοεκφοβισμός, ψηφιακό αποτύπωμα, sexting, διαρροή απόρητων δεδομένων κι επιπλέον θα μάθουν πώς να διδάξουν στα παιδιά καλούς τρόπους χρήσης και πλοήγησης και πώς θα τα βοηθήσουν να έχουν μια υγιή σχέση με τον χρόνο οθόνης και την τεχνολογία.

Υλικό για το άρθρο χρησιμοποιήθηκε από συνέντευξη της συγγραφέα στο Parenting Teens and Tweens.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ SMARTPHONE • Catherine Pearlman – Brainfood Εκδοτική