Πώς να αντιμετωπίσετε τη «τρομερή» μετάβαση στην ηλικία των δύο χρόνων

Εάν είστε γονιός ενός μικρού παιδιού, πιθανότατα νιώθετε κάποιο τρόμο για το ότι το παιδί σας μπαίνει στα νηπιακά χρόνια – συγκεκριμένα τη φάση που στα αγγλικά είναι γνωστή ως «terrible twos». Τα «τρομερά δύο» είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις προκλήσεις που έρχονται με την ανατροφή ενός παιδιού 2 ετών.

Όμως, παρόλο που το όνομα κάνει αυτή τη φάση να ακούγεται, τρομερή, δεν είναι φρικτή κάθε στιγμή της ανατροφής ενός παιδιού 2 ετών. Στην πραγματικότητα, τα 2χρονα είναι περίεργα, ευφάνταστα, αξιολάτρευτα μικρά πλάσματα. Επιπλέον, έχοντας τη σωστή στάση –και μερικά κόλπα στο μανίκι σας– μπορεί να κάνει τα σκληρά μέρη πολύ πιο εύκολη στην πλοήγηση.

Το parents.com μάζεψε μερικές συμβουλές από ειδικούς στον τομέα για να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα τα τρομερά δύο και να προσφέρουμε χρήσιμες οδηγίες για να ξεπεράσουμε αυτή τη φάση με χάρη, τεχνογνωσία και υγιή προοπτική.

Ποια είναι τα Τρομερά Δύο;

«Τα «τρομερά δύο» είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει εκείνες τις φορές που παρουσιάζονται προκλητικές συμπεριφορές των παιδιών γύρω στην ηλικία των 2 ετών», λέει ο Ali Alhassani, MD, παιδίατρος και επικεφαλής κλινικής στο Summer Health. Είναι ενδιαφέρον ότι, σύμφωνα με τον Alhassani, ο όρος “τρομερά δύο” χρησιμοποιείται από τη δεκαετία του 1950 περίπου. Γενικά περιγράφει ένα νήπιο που λέει «όχι» συχνά, τείνει να αμφισβητεί την εξουσία (δηλαδή τους γονείς του) και έχει συχνές εναλλαγές της διάθεσης, εξηγεί.

Α, και μην ξεχνάτε τις εκρήξεις. Τα παιδιά που βρίσκονται στη δίνη των τρομερών δύο τείνουν να εκρήγνυνται στα καλά καθούμενα περιγράφει ο Alhassani. Παρ’ όλα αυτά, διαβεβαιώνει, όσο δυνατή και ενοχλητική μπορεί να είναι μερικές φορές η συμπεριφορά των 2 ετών, οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτή είναι μια αναπτυξιακά φυσιολογική φάση.

«Οι γονείς μπορεί να ενοχλούνται όταν το ακούνε αυτό, αλλά αυτή είναι μια φυσιολογική, υγιής συμπεριφορά για ένα παιδί του οποίου ο εγκέφαλος αναπτύσσεται γρήγορα», εξηγεί ο Δρ Alhassani. «Μαθαίνουν να εκφράζουν τις επιθυμίες τους, αλλά εξακολουθούν να μην έχουν την ικανότητα να έχουν υπομονή και συναισθηματική ρύθμιση». Σημειώνει επίσης ότι υπάρχει ένα ευρύ φάσμα φυσιολογικών όταν πρόκειται για τα τρομερά δύο. Ενώ ορισμένα νήπια είναι αρκετά προκλητικά σε αυτή την ηλικία, άλλα είναι πιο εύκολα και ήρεμα.

Πότε ξεκινούν τα τρομερά δύο;

Τείνουν να εμφανίζονται περισσότερο στην ηλικία των 2 ετών, αλλά δεν υπάρχουν αυστηροί και απόλυτοι κανόνες. Μερικά παιδιά «ανθίζουν» νωρίς, ενώ άλλα μπαίνουν στην φασαριόζικη, επίμονη φάση τους λίγο αργότερα. «Ενώ υπάρχουν κάποια βιαστικά που μπορεί να αρχίσουν να επιδεικνύουν τρομερές δύο συμπεριφορές πριν από 2 χρόνια (18 μηνών+), τα περισσότερα παιδιά αρχίζουν να παρουσιάζουν αυξημένη συναισθηματική αστάθεια, εκρήξεις και αντιθέσεις μεταξύ 2 και 3 ετών», λέει η Jennifer Weber. , PsyD, διευθύντρια του PM Behavioral Health for PM Pediatric Care.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Weber λέει ότι είναι επίσης σύνηθες για τα παιδιά να αναπτύσσουν τρομερή συμπεριφορά δύο ετών κι αφού γίνουν 3. Αυτό μπορεί να είναι μια ανεπιθύμητη έκπληξη για τους γονείς που νόμιζαν ότι τελείωσαν με αυτή τη φάση! «Όταν εκδηλώνεται λίγο αργότερα, συχνά οφείλεται στις απαιτήσεις της εκπαίδευσης τουαλέτας, της προσχολικής/παιδικής φροντίδας και των κοινωνικών περιορισμών στους οποίους αγωνίζονται να προσαρμοστούν», εξηγεί.

Ποια είναι τα σημάδια των «τρομερών δύο»;

Λοιπόν, πώς ξέρετε ότι το παιδί σας έχει μπει στα τρομερά δύο; Ένα κλασικό σημάδι είναι ότι το παιδί σας θα αρνείται συχνά να κάνει πράγματα που του ζητάτε να κάνει.

Το παιδί σας θα αρχίσει επίσης να εκρήγνυται για φαινομενικά μικρά παράπονα. Επιπλέον, μπορεί να παρατηρήσετε ότι το παιδί σας σκόπιμα δεν ακολουθεί την κανονική του ρουτίνα καθώς και ότι παρουσιάζει ενοχλητικές συμπεριφορές όπως το δάγκωμα, το πέταγμα αντικειμένων και την καταστροφή των παιχνιδιών.

Πώς μπορείτε να αντιμετωπίσετε τα τρομερά δύο;

Είναι φυσιολογικό να αισθάνεστε στενοχωρημένοι για τις νέες και μερικές φορές εκρηκτικές συμπεριφορές των νηπίων σας, αλλά υπάρχει ελπίδα. Ακολουθούν ορισμένες συμβουλές ειδικών για να ξεπεράσετε αυτό το δύσκολο στάδιο.

Προσαρμόστε τις προσδοκίες σας

Το να έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες για το πώς είναι τα 2χρονα και τι πρέπει να περιμένετε από αυτά όσον αφορά τη συμπεριφορά, μπορεί να σας βοηθήσει πολύ. Ακριβώς επειδή το παιδί σας τώρα ξέρει πώς να περπατά, να μιλά και να τρέφεται δεν σημαίνει ότι είναι έτοιμο για οδηγίες υψηλού επιπέδου. Χαλαρώστε λοιπόν λίγο.

Έχετε ένα σχέδιο συμπεριφοράς

Η Δρ Weber προτείνει να έχετε ένα σαφές σχέδιο για την ανταμοιβή της θετικής συμπεριφοράς και επίσης σχέδια για το πώς να αντιμετωπίσετε οποιαδήποτε συμπεριφορά εκτός εργασίας. Κάθε γονιός είναι διαφορετικός, αλλά αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την απομάκρυνση του παιδιού σας από καταστάσεις που δεν είναι ασφαλείς ή ενοχλητικές ή/και την εφαρμογή ωραρίων. Η επιβράβευση της θετικής συμπεριφοράς μπορεί να περιλαμβάνει το να επαινείτε το παιδί σας με συνέπεια όταν συμπεριφέρεται καλά. Όλα αυτά θα διδάξουν στο παιδί σας ποιες συμπεριφορές είναι αποδεκτές και ποιες όχι. Αυτό δίνει επίσης στο παιδί σας πολλές ευκαιρίες να μάθει να ρυθμίζεται συναισθηματικά.

Ρυθμίστε συνεπείς ρουτίνες

See Also

Πώς να μη γίνετε «πολύ… ευγενικοί» με την ευγενική ανατροφή των παιδιών

Είναι εξαιρετικά χρήσιμο για να προλάβετε τυχόν αρνητικές συμπεριφορές, λέει η Brianna Leonhard, ιδρύτρια της Third Row Adventures. «Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση των τρομερών δύο δημιουργώντας ρουτίνες εκ των προτέρων πριν αρχίσουν οι εκρήξεις». Και πάλι, αυτό μπορεί να περιλαμβάνει συνεπείς απαντήσεις σε ανεπιθύμητες συμπεριφορές και σταθερές θετικές επιβεβαιώσεις για καλή συμπεριφορά. Επιπλέον, η δημιουργία προβλέψιμων, επίμονων ρουτινών γύρω από τις καθημερινές δραστηριότητες και τους μεσημεριανούς ύπνους μπορεί να μειώσει το άγχος τα ξεσπάσματα.

Δώστε στο παιδί σας δύο επιλογές

Η Leonhard είναι λάτρης του να δίνεις στο παιδί σου επιλογές όποτε είναι δυνατόν. «Οι γονείς μπορούν να παρέχουν δύο επιλογές στα νήπια για να τους δώσουν μια αίσθηση εξουσίας διατηρώντας παράλληλα τον γονικό έλεγχο». Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια του σνακ, μπορείτε να προσφέρετε στο παιδί σας μια μπανάνα ή ένα μήλο, και τα δύο υγιεινές επιλογές. «Το νήπιο έχει μια επιλογή και μπορεί να πάρει την κυριότητα του σνακ του, αλλά οι επιλογές που παρουσιάζονται είναι και οι δύο αποδεκτές επιλογές για τον γονέα».

Βοηθήστε το παιδί σας να βρει το «ήρεμο σώμα» του

Η Weber λέει ότι, όσο μικρά κι αν είναι, ακόμη και τα 2χρονα μπορούν να μάθουν τεχνικές ηρεμίας για να αντιμετωπίσουν «μεγάλα» συναισθήματα. Ξεκινήστε νωρίς βοηθώντας τα παιδιά να αναπτύξουν δεξιότητες όπως η βαθιά αναπνοή και η εύρεση του «ήρεμου σώματός τους». Μπορείτε να διδάξετε αυτές τις δεξιότητες όταν το παιδί σας δεν βρίσκεται σε κατάσταση ξεσπάσματος, έτσι ώστε, όταν να μπορεί να αντλήσει από αυτές τις δεξιότητες και να τις χρησιμοποιήσει όταν δεν θα είναι ήρεμο.

Για παράδειγμα, εάν το παιδί σας αρχίζει να γίνεται απορυθμισμένο, ίσως μπορείτε να του υπενθυμίσετε ότι δεν έχει ήρεμο σώμα, κάτι που θα του υπενθυμίσει ότι είναι στιγμή να χρησιμοποιήσει τεχνικές που έχει μάθει στο παρελθόν για να ηρεμήσει. Σύμφωνα με την Weber, μπορείτε να πείτε κάτι σαν, «Αγάπη μου, το σώμα σου δεν είναι ήρεμο. Κλαις τόσο δυνατά. Θα μπούμε στο άλλο δωμάτιο και θα περιμένω να ξαναβρείς ένα ήρεμο σώμα πριν συνεχίσουμε παιχνίδι». Επαινέστε κάθε προσπάθεια που κάνει το παιδί σας να ηρεμήσει. Με τον καιρό, θα το καταφέρνουν πιο εύκολα.

Πότε να αναζητήσετε εξωτερική βοήθεια

Ενώ οι περισσότερες «τρομερές» συμπεριφορές είναι φυσιολογικές και κάτι που το παιδί σας θα ξεπεράσει, υπάρχουν ορισμένες συμπεριφορές που απαιτούν λίγη εξωτερική βοήθεια. «Αν νιώθετε ότι η συμπεριφορά του παιδιού σας κλιμακώνεται και περιλαμβάνει δυνητικά επικίνδυνες συμπεριφορές, όπως χτυπήματα στο κεφάλι, πληγές αδερφών ή καταστροφή περιουσίας, είναι απαραίτητο να επικοινωνήσετε με τον παιδίατρο του παιδιού σας», λέει η Δρ Weber.

Ο παιδίατρός σας μπορεί να σας βοηθήσει να καταλάβετε εάν αυτή η συμπεριφορά είναι φυσιολογική ή εάν απαιτείται παραπομπή σε παιδοθεραπευτή, νευρολόγο, αναπτυξιακό παιδίατρο ή άλλους ειδικούς συμπεριφοράς. Όποια και αν είναι η περίπτωση, να θυμάστε ότι δεν είστε μόνοι. Το να μεγαλώνεις 2χρονα είναι δύσκολο. Αλλά όπως όλα τα άλλα που σχετίζονται με τη γονική μέριμνα, έτσι και αυτό θα περάσει.