Πέντε φράσεις-κλειδιά για να κλειδώσετε άσχημες συμπεριφορές

Όταν τα άλλα παιδιά κάνουν φασαρία, δημιουργούν προβλήματα ή δίνουν το κακό παράδειγμα, είναι εύκολο να τα παρατηρείς με ησυχία, κατανόηση και να διατηρείς την ψυχραιμία σου… Τι γίνεται όμως όταν είναι το δικό σου παιδί που έχει βγει εκτός εαυτού και είτε φωνάζει, είτε φέρεται άσχημα σε κάποιο άλλο είτε μαλώνει, ή ακόμα και το πιο απλό επιδεικνύει συμπεριφορά κακομαθημένου απέναντί σας. Χμ, και πάλι προσπαθείτε να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας και το αντιμετωπίζετε με κύριο στόχο το παιδί να συνειδητοποιήσει τη συμπεριφορά του, να ηρεμήσει και να επιστρέψετε σε κανονικούς ρυθμούς τις δραστηριότητές σου.

Τα απότομα και ξαφνικά ξεσπάσματα του παιδιού έχουν συνήθως λογική εξήγηση, προσπαθήστε να βρείτε την αιτία. Μιλήστε, παρατηρήστε, δώστε χρόνο στο παιδί να ηρεμήσει και να αλλάξει χωρίς φωνές ή απειλές τη στάση και τη συμπεριφορά του. Κάντε του με ήρεμο τόνο στη φωνή σας για να καταλάβετε πώς προέκυψε όλο αυτό και τι ήταν αυτό που το πυροδότησε. Μερικές φράσεις που θα σας βοηθήσουν να ξεκλειδώσετε την επικοινωνία σας με το παιδί είναι οι εξής:

See Also

Γιατί δεν πρέπει ποτέ να ζητάμε από τα παιδιά να κρατάνε μυστικά

• «Είσαι εντάξει; Τι σου συμβαίνει;» – Με τον τρόπο αυτό του δείχνουμε να καταλάβει ότι παραμένει το αν είναι εκείνο καλά η πρώτη μας αγωνία και προτεραιότητα και όχι το να τον τιμωρήσουμε ή να επιβάλουμε συνέπειες.
• «Θα σου άρεσε κάποιος άλλος να σου φερθεί έτσι;» – Με τον τρόπο αυτό μεταβιβάζουμε ομαλά το ενδιαφέρον μας έξω από το παιδί αλλά σε σχέση ακόμα το ίδιο το παιδί, βοηθώντας το να καταλάβει τι έκανε και να προσπαθήσει να μπει στη θέση των άλλων.
• «Υπάρχει κάτι που θα μπορούσα να είχα κάνει εγώ προκειμένου να είχε αποφευχθεί η προηγούμενη συμπεριφορά σου;» – Η ερώτηση αυτή μας βάζει μέσα στο πρόβλημα της συμπεριφοράς του με έναν τρόπο όμως όχι επικριτικό ή κατηγορηματικό αλλά υποστηρικτικά, με την πρόθεση να βοηθήσουμε το παιδί να μιλήσει για το αν το απασχολεί κάτι ή του δημιουργεί δυσκολίες.
• «Σε βοηθάει η συζήτησή μας να καταλάβεις ποιο ήταν το λάθος στη συμπεριφορά σου;» – Με τον τρόπο αυτό του ζητάμε να μας απαντήσει ουσιαστικά αν έχει συνειδητοποιήσει τη συμπεριφορά του ή αν πρέπει να το συζητήσετε κι άλλο…
• «Είσαι έτοιμο να ζητήσεις συγνώμη;» – Έτσι του δίνουμε χρόνο, δεν το απαιτούμε αλλά του κάνουμε ξεκάθαρο ότι η συγνώμη, η αλλαγή της συμπεριφοράς και η έμπρακτη κατανόηση του τι έκανε είναι πράγματα που τα θεωρούμε άκρως απαραίτητα και σημαντικά.

Εξίσου σημαντικό είναι να μη τον προσβάλλετε δημοσίως. Μιλήστε του κατ’ ιδίαν, κάπου που δεν θα σας ακούνε. Η αλλαγή χώρου βοηθάει το παιδί στο να ηρεμήσει πιο γρήγορα και θα δεχτεί πιο εύκολα να συζητήσει για τη συμπεριφορά του σε ένα ουδέτερο μέρος. Μη ζητήσετε ωστόσο εσείς συγνώμη από κάποιον που έβλαψε ή ενόχλησε η συμπεριφορά του, αυτό είναι κάτι που το ίδιο το παιδί πρέπει να κάνει πριν απομακρυνθείτε από την επίμαχη σκηνή…