Ο Νίκος Γιαννόπουλος εκτός από εξαιρετικός εικονογράφος είναι κι ένας υπέροχος μπαμπάς!
Με αφορμή τη Γιορτή του Πατέρα μιλήσαμε μαζί του για το τι σημαίνει να είσαι μπαμπάς…
Τι σημαίνει για σένα πατρότητα;
Μεγάλωσα με έναν πατέρα που έλειπε πολύ από το σπίτι, ήταν κουρασμένος, πολλές φορές νευρικός και μονίμως αγχωμένος για το μέλλον μας. Αυτό το μέλλον τόσο τον άγχωνε και τόσο τον τρόμαζε που τον έκανε να εργάζεται ακόμα πιο σκληρά, χωρίς να αφήνει τον εαυτό του να ξεκουραστεί λεπτό. Τα χρόνια περνούσαν και δούλευε πιο σκληρά και πιο σκληρά, και μεγαλώσαμε εγώ και ο αδελφός μου και αυτός συνέχιζε για να είναι σίγουρος πως θα μπορεί να εξασφαλίσει μια καλή ζωή για εμάς. Και τώρα που τον μαλώνουμε για να σταματήσει αφού φροντίζουμε μόνοι μας τις οικογένειες και τους εαυτούς μας, αυτός συνεχίζει γιατί λέει, πρέπει να εξασφαλίσει και τα παιδιά μας! Όταν ήμουν μικρός νόμιζα πως πατρότητα σημαίνει «σκληράδα». Όταν μεγάλωσα λιγάκι κατάλαβα πως πατρότητα σημαίνει ασφάλεια, προστασία και θάρρος. Και τώρα που μεγάλωσα λίγο παραπάνω κατάλαβα πως πατρότητα σημαίνει απλώς… αγάπη. Και τα έμαθα αυτά από τον πατέρα μου.
Ποια είναι η πιο όμορφη στιγμή που έχεις ζήσει ως μπαμπάς;
Πολλές οι όμορφες στιγμές υπάρχει όμως μια που την ξεχωρίζω και έχει ιδιαίτερη θέση στη καρδιά μου. Μια Πέμπτη βράδυ αποφασίσαμε εγώ και τα παιδιά να τα φορτώσουμε όλα στον κόκορα, να κάνουμε ανταρσία στη μαμά που διαφωνούσε, και να ξενυχτήσουμε παίζοντας βιντεοπαιχνίδια μέχρι τα χαράματα. Την επόμενη μέρα δεν πήγαμε σχολείο. Ξυπνήσαμε στον καναπέ στριμωγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο ανάμεσα σε ένα σωρό από παιχνίδια. Όταν ανοίξαμε τα μάτια μας είδαμε την μαμά μας να κάθεται λίγο πιο πέρα και να πίνει τον καφέ της κρατώντας ένα βιβλίο στα χέρια της. Το άφησε, μας κοίταξε και μας είπε «τι να σας πω τώρα, είστε και οι τρεις αδιόρθωτοι» και αρχίσαμε όλοι να γελάμε. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτή τη στιγμή θα την θυμάμαι για πάντα.
Ποια είναι η πιο τρομαχτική ζωή που έχεις ζήσει ως μπαμπάς
Όταν γεννήθηκε ο γιος μου ήμουν φοιτητής και αρκετά νέος… μια μέρα τα έφερε έτσι η ζωή που βρέθηκα στο δρόμο με τον γιο μου αγκαλιά και τα πράγματα μας πεταμένα στο πεζοδρόμιο. Για λίγες ώρες δεν ήξερα τι θα απογίνουμε, ένιωσα ανήμπορος και αδύναμος. Αυτή ήταν η πιο τρομακτική στιγμή που έζησα ως πατέρας, ήταν όμως και μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μου γιατί με δυνάμωσε ως άνθρωπο.
Υπάρχει πατρικό ένστικτο;
Ναι, νομίζω πως υπάρχει! Και οι μπαμπάδες έχουμε ένα «βιολογικό ρολόι», απλώς είναι κάπως ξεκούρδιστο σε σχέση με αυτό των μαμάδων, είναι όμως εκεί.
Τι έχεις κρατήσει ως «δώρο» από τον μπαμπά σου και τι θα του έλεγες αν μπορούσε να σε ακούσει;
Ο πατέρας μου με έμαθε να αγωνίζομαι για τα παιδιά μου και να μην το βάζω κάτω ποτέ. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο δώρο που κρατάω από αυτόν και από τη μητέρα μου. Αν μπορούσε να με ακούσει θα του έλεγα πως θα δουλέψω και εγώ σκληρά για να κάνω για τα παιδιά και τα εγγόνια μου ό,τι έκανε και αυτός για εμάς. Και ξέρω ότι αν το ακούσει αυτό θα τον κάνει πολύ χαρούμενο.
Μια ευχή για όλους τους μπαμπάδες του κόσμου:
Εύχομαι όλοι οι μπαμπάδες του κόσμου να κάνουμε περισσότερα διαλείμματα από τη δουλειά μας και να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο στα παιδιά μας! Τελικά για όλα υπάρχει χρόνος αρκεί να νικήσουμε το άγχος και τους φόβους μας, να αφεθούμε και να αφήσουμε τα παιδιά μας να μας οδηγήσουν.
Περισσότερες πληροφορίες για τον Νίκο Γιαννόπουλο και το εικονογραφικό του έργο εδώ
