Πώς λέω «όχι» στα παιδιά μου – και γιατί περισσότεροι γονείς πρέπει να κάνουν το ίδιο
Μια μαμά ψυχολόγος, ειδική σε θέματα ανατροφής, μας δίνει τα φώτα της
Οι περισσότεροι γονείς θα έκαναν τα πάντα για να δουν τα παιδιά τους ευτυχισμένα. Αλλά μερικές φορές, απλώς δεν μπορείτε να δώσετε στο παιδί σας αυτό ακριβώς που θέλει σε μια δεδομένη στιγμή – και αυτό είναι καλό, σύμφωνα με έναν παιδοψυχολόγο.
«Το να λέμε “όχι” στα παιδιά μας είναι ένας σημαντικός τρόπος για να τους δείξουμε ότι τα αγαπάμε», είπε η Becky Kennedy, παιδοψυχολόγος που έχει εκπαιδευτεί στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, σε ένα πρόσφατο επεισόδιο του podcast για γονείς «Good Inside».
Οι γονείς που λένε «ναι» στα παιδιά τους πολύ συχνά –είτε αντανακλαστικά είτε ως μια προσπάθεια να αποφύγουν τα ξεσπάσματα– στην πραγματικότητα κάνουν κακό στα παιδιά τους μακροπρόθεσμα, εξήγησε η Kennedy. Υποχωρώντας πολύ εύκολα, μπορείς ακούσια να βλάψεις τα απαραίτητα όρια που βοηθούν τα παιδιά να μάθουν την κατάλληλη συμπεριφορά με σεβασμό, πρόσθεσε.
«Ναι, είναι σημαντικό να βοηθώ τα παιδιά μου να αισθάνονται ότι εκτιμώ τα θέλω και οι ανάγκες τους και αυτό είναι στην πραγματικότητα ανεξάρτητο από το να λέω “ναι” ή “όχι” σε οποιαδήποτε δεδομένη κατάσταση. Στην πραγματικότητα, θα υποστήριζα, είναι σχεδόν επικίνδυνο για τα παιδιά μας να συγχέουν την αξία τους με το να παίρνουν αυτό που θέλουν».
Η ταλαιπωρία του να τους λένε «όχι» βοηθά τα παιδιά να μάθουν να αντιμετωπίζουν την απογοήτευση και να αναπτύξουν υπομονή, τόνισε η Kennedy. Τα παιδιά που δεν έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να δυσκολεύονται να αναπτύξουν τη φιλοδοξία και το κίνητρο που χρειάζονται για να είναι ευτυχισμένα και επιτυχημένα ως ενήλικες, δείχνει έρευνα.
Η Kennedy, μητέρα τριών παιδιών, σημείωσε ότι και τα δικά της παιδιά «φρικάρουν» όταν τους αρνείται κάτι που θέλουν, αλλά δεν μπορούν να έχουν εκείνη τη στιγμή. Μείνετε σταθεροί και μείνετε συνεπείς, συμβούλεψε: Εάν «επιλέγετε τις μάχες σας», πιθανότατα θα καταλήξετε να λέτε «ναι» πιο συχνά από όσο θα θέλατε.
«Κατά καιρούς, παλεύω και με αυτό», είπε η Kennedy.
Αλλά οι δύο μεγαλύτερες δουλειές οποιουδήποτε γονιού είναι να θέτει λογικά όρια στα παιδιά, να τα κρατά ασφαλή και να διδάσκει σημαντικές δεξιότητες ζωής και να επικυρώνει τα συναισθήματά τους για να οικοδομήσει εμπιστοσύνη και να τα βοηθήσει να μάθουν πώς να ρυθμίζουν τα συναισθήματά τους.
Θεωρώντας κάθε δύσκολο «όχι» ως επίτευγμα, αντί για κάτι που φοβόμαστε, μπορεί να το κάνει πιο εύκολο, σημείωσε. Κάθε φορά που το παιδί σας αντιδρά αρνητικά, προχωρήστε στη δεύτερη δουλειά σας –επικυρώνοντας τα συναισθήματά του– ακούγοντάς το και προσφέροντάς του υποστήριξη. Αυτό το μέρος «συχνά καταλήγει σε 2 λέξεις: «Σε ακούω» ή «σε καταλαβαίνω».
Στη συνέχεια, επιστρέψτε στην πρώτη σας εργασία και ενισχύστε τα όρια. Η απλή, επαναλαμβανόμενη διαδικασία βοηθά στην οικοδόμηση εμπιστοσύνης και θέτει προσδοκίες για τα παιδιά, τα οποία βοηθούν τη συναισθηματική τους ανάπτυξη.
Η διαδικασία είναι «εξαιρετικά σημαντική για τις δεξιότητες ζωής των ενηλίκων», πρόσθεσε. «Επειδή αν συνδυάζουμε το αίσθημα της επιθυμίας και της εκτίμησης με το να αποκτούμε αυτό που θέλουμε, στην πραγματικότητα ρυθμίζουμε το παιδί μας να πιστεύει ότι δικαιούται περισσότερα απ’ αυτά που πρέπει ή που αξίζει. Και δεν είναι αυτό κάτι που θέλουμε».
