«Μένοντας σπίτι να μεγαλώσω τα παιδιά, δεν “χαραμίζω” το πτυχίο μου»
«Πιστεύω ότι στη ζωή μας περνάμε διάφορες φάσεις. Πως τα πάντα συμβαίνουν για ένα συγκεκριμένο λόγο»: Η Αμερικανίδα αρθρογράφος Madina Lewis εξηγεί γιατί άφησε πίσω της μια πολλά υποσχόμενη καριέρα και έναν καλό μισθό για να αφοσιωθεί στην οικογένειά της.
Αν μου έδιναν ένα ευρώ για κάθε φορά που καλούμαι να εξηγηθώ, πιθανότατα θα είχα καταφέρει μέχρι τώρα να ξεχρεώσω το δάνειο που πήρα για να σπουδάσω.
(Να ξεκαθαρίσω καταρχήν ότι σέβομαι απόλυτα τις εργαζόμενες μητέρες. Είναι ανόητες οι μάχες ανάμεσα σε μαμάδες. Αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο για να παρουσιάσω το δικό μου μονοπάτι που χαράζω καθώς αναζητώ την ταυτότητά μου ως επαγγελματίας και μητέρα.)
Διάβαζα ένα μπλογκ για μια μαμά που βρήκε τον προορισμό της στη μητρότητα. Έλεγε ότι αν το ήξερε προτού αρχίσει να δέχεται πίεση από τους γονείς της και την κοινωνία να πάρει πτυχίο, θα είχε αφήσει το σχολείο και θα είχε δημιουργήσει πολύ νωρίτερα οικογένεια με το σύζυγό της. Ότι θεωρεί τις σπουδές σπατάλη χρόνου και χρημάτων.
Αυτό με έκανε να αναλογιστώ τα οκτώ χρόνια και τα 50.000 δολάρια (που παρεμπιπτόντως δεν έχω ξεχρεώσει ακόμα) που αφιέρωσα για να σπουδάσω φαρμακευτική. Ήταν σπατάλη χρόνου; Μήπως θα έπρεπε να επιστρέψω στη δουλειά για να δικαιολογήσω το κόστος των σπουδών μου; Πέρασα μια μεγάλη προσωπική κρίση. Στη διάρκεια των τριών χρόνων που εργάστηκα, η ταυτότητά μου προσδιοριζόταν από την καριέρα μου. Στα 23 μου, έβγαζα έναν παχυλό μισθό και ήμουν σε μεγάλο βαθμό επαγγελματικά τακτοποιημένη. Ποια είμαι τώρα;
«Α, απλώς μια μαμά που μένει στο σπίτι για να μεγαλώσει τα παιδιά της».
Αυτή την απάντηση έπιανα τον εαυτό μου να δίνει όταν με ρωτούσαν τι κάνω στη ζωή μου. Απλώς; Μακάρι να μπορούσα να αφαιρέσω αυτή τη λέξη από το λεξιλόγιό μου. Εννοώ, πώς μπορεί κάποιος να ορίσει τι σημαίνει «επάγγελμα», με το οποίο αυτή τη στιγμή προφανώς δεν ασχολούμαι; Μήπως έχω πεθάνει και δεν το ξέρω;
Μέχρι που συνειδητοποίησα κάτι. Έχω έναν εκπληκτικό, τρυφερό, έξυπνο σύζυγο που φέρνει τα χρήματα στο σπίτι μας. Μαζί έχουμε αποκτήσει όμορφα, έξυπνα παιδιά που εγώ έχω αναλάβει να μεγαλώνω, να εκπαιδεύω, να φροντίζω, να περνάω την ημέρα μου μαζί τους. Και δεν μου λείπει τίποτα.
Πιστεύω ότι στη ζωή μας περνάμε διάφορες φάσεις. Πως τα πάντα συμβαίνουν για ένα συγκεκριμένο λόγο.
Οι σπουδές μου και η σύντομη καριέρα μου καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό το ποια είμαι σήμερα.
Δεν ήταν σε καμία περίπτωση σπατάλη χρόνου.
Στη διάρκεια εκείνων των χρόνων απέκτησα φίλους ανεκτίμητης αξίας για μένα.
Πήρα πολύτιμα μαθήματα ζωής.
Έμαθα πώς να κάνω πιο αποτελεσματικά έρευνα.
Έμαθα ότι τα χόμπι μου έχουν αξία και τώρα είμαι χαρούμενη όταν έχω χρόνο να αφοσιώνομαι σε αυτά.
Έμαθα πώς να διαχειρίζομαι τα οικονομικά μου.
Έμαθα ότι τα χρήματα δεν αγοράζουν την ευτυχία.
Σήμερα συνεχίζω να ενημερώνομαι για ό,τι συμβαίνει στον κόσμο της υγείας γιατί απολαμβάνω να τα κουβεντιάζω με το σύζυγό μου.
Αν είχα επιλέξει ένα διαφορετικό μονοπάτι στη ζωή, ίσως να μην είχα γνωρίσει και παντρευτεί ποτέ τον άντρα της ζωής μου.
Επιπλέον, η εκπαίδευση που έχω μού δίνει την αυτοπεποίθηση ότι μπορώ, με τη σειρά μου, να επιλέξω μια καλή εκπαίδευση και για τα παιδιά μου.
Νιώθω τυχερή που είχα την ευκαιρία να εργαστώ ως φαρμακοποιός και ίσως το ξανακάνω στο μέλλον.
Για την ώρα όμως συνειδητοποιώ ότι είμαι ευλογημένη που έχω το προνόμιο να μένω στο σπίτι για να μεγαλώσω τις κόρες μου. Με τρομάζει το πόσο γρήγορα περνούν χρόνια και δεν θέλω να χάσω τίποτα.
